FC Grunnen boven alles!
Moi Noordenveld
Een enkele maol vrag een kennis van mij wel eins, of ik zin heb om op zien kaort naor een wedstried van FC Grunnen te gaon, omdat hij zölf wat aanders het, of met vekaansie is ofzo. Nou stao ik daor neit altied vortdaolijk om te springen, veural neit als het kold en regenachtig is. En daor komp bai, dat het spel van de FC de leste tied ok bepaold niet zo antrekkelijk is, daj spiet hebt, dai wat mist hebt. Maor zo aof en tou wil ik hum wel eins oet zien lieden verlössen en neem ik zien kaort over. Bai het transferium bai Hoogkerk kom je al verschillende Roners en Paisers tegen. In de bus naor ‘t stadion begunt het gesnak al. “Zeker weiten, dat wordt drei punten vandaog”, of “over aanderhalf uur even drei punten in de kofferbak gooien” en aandere stoere taol.
Bai de Euroborg aankommen zuik ik mien plekkie en gao tussen de kerels zitten, die daor een vaste plaots hebben. “Binnen ze met vekaansie?” vrag de ein, of ” binnen ze zeik?” vrag de aander. “Nee, ze kunnen neit en daorum vruigen ze, of ik de kaort hebben wol”. Ik praot links en rechts wat met de mèensken om mai hèen en ik begriep wel, dat ze al jaoren naar heur FC gaon. Veur mai zit ok een echte FC Grunning supporter. Dat zei ik en dat heur ik wel. “Hou laank kom jij dan al hier?” vraog ik hum. Hij draait zich om en zeg, dat hij al meer dan viefendartig jaor bij GVAV en FC Grunnen komp. “Nog langer dan mien zeun old is”, zeg e “en dai is op een haor nao ok 35 jaor”. Zien zeun zit naost hum en zien vrouw aan de aandere kaant.”Doe mien vrouw in verwachting was,” geit hij wieder” en het op een zundag zo wied was, belde ik de dokter op, of e even kommen wol. Toen de kraom achter de rug was, stelde de dokter veur om een borrel te drinken op de goeie aofloop en op ’t klein jonkie. Ik zee : Hou laot is ‘t dokter, keek op ‘t horlozie en zee nee, want as ik der tegen jaog, kan ik nog net op tied veur de aoftrap in ’t Oosterpark wezen. En, wat daocht je? Precies op tied zat ik bai de aoftrap op mien plekkie.
“En je vrouw von dat allemaol best?” vruig ik hum. “Ja, die wus wel, dat ik nog nooit een wedstried mist har en bovendien, ze laag toch nog op bère om bai te kommen. Wat,”zee hij even laoter en draaide zich nog een keer naor mij om, “ik zal je nog wat staarkers vertellen. Een paor jaor leden belde de plietsie mij op een zundag op en ze zeden, dat ze slecht neis veur mij hadden. Wat hej dan veur slecht neis?” vruig ik. “Nou, “zee die plietsiekerel, “Uw broer heeft zich verhangen en wat doen we verder met hem?” Toen heb ik zèegd : Stook hum maor gauw op, want ik gao naor ‘t voetballen”. “Poeh”, zee ik, “dat was wel heul cru, neit.” “Dat kan wel wezen”, zee hij, “maor ik har hum in gien twintig jaor zein. Ik was al laank klaor met hum”.
Toen ik nao een bloudeloze 0 - 0 weer in de bus zat, die oons naor het transferium braocht, kon ik er met mien verstaand neit bai dat een simpel spellegie voetbal veur sommige mèensken belangrieker kan wezen dan “leven en dood”.
Lammert Douwes