Gebruiksvriendelijk

minikul
Wat is de kop boven dit verhaaltje een mooie aanduiding voor een hond die niet te groot is en dus makkelijk(er) om mee te nemen en uit te laten. Gebruiksvriendelijk. Want het heeft daarnaast als mega pluspunt dat de hoop op te ruimen stront ook minder is en dus makkelijker voor de baas. De aanschaf, het lijkt alsof ik over een nieuwe auto schrijf, van zo’n gebruiksvriendelijke – ik kan het woord niet vaak genoeg noemen – hond schijnt een trend te zijn. Met die constatering kwam de kwaliteitskrant De Volkskrant onlangs het eerst. En dan nog wel op de ‘breaking news’ pagina 2, waar ‘normaal’- maar wat is tegenwoordig nog normaal? – het wereldnieuws een prominente plaats heeft. De Volkskrant pakte dit opzienbarende nieuws meteen groot aan. Internationaal. Want met de kop ‘Brit wordt zwaarder, z’n hond dunner’ werd het weekblad The Economist als bron vermeld. Dat blad heeft berekend dat de gemiddelde Britse hond in de afgelopen tien jaar zo’n 12 procent kleiner is geworden. Waarbij tevens de oorzaak werd geanalyseerd: Mensen, met name stedelingen, hebben steeds minder tijd, ruimte en geld voor hun huisdier beschikbaar. Dús werd, weer net als bij de aanschaf van een auto, naar een ‘gebruiksvriendelijker’ type uitgekeken. Zo zijn de mopshond, de poedel en de teckel de meest gebruiksvriendelijke merken oftewel rassen geworden. Collies, dobermannen en Duitse herders zijn uitgerangeerd. Behalve dat ze minder, dus goedkoper, eten hebben de kleinere rassen voor hun bazen het voordeel dat ze minder – soms zelfs helemaal niet! – uitgelaten hoeven te worden. ‘Het zijn wat dat betreft net katten’, vermeldt De Volkrant er subtiel bij. Aan de aanschaf van een gebruiksvriendelijke hond kleeft uiteraard ook een nadeel. Hun baasjes hoeven hen minder uit te laten en worden daardoor dikker. Maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben en voor de Sonja Bakkers kunnen de dikkere bazenpensen een nieuwe doelgroep worden. Op z’n Cruyffiaans gezegd: Elk nadeel heeft ook hier zijn economische voordeel.
Na dit opzienbarende Volkskrantnieuws kon ook de wat minder kwalitatieve pers niet achterblijven. Dús publiceerde onder andere het Dagblad van het Noorden de dag erop eenzelfde artikel maar dan gebaseerd op de Nederlandse hondensituatie. En verdulleme, die is zo’n beetje dezelfde. Kortom: een goed staaltje onderzoekjournalistiek waarvoor hulde.
Henk Hendriks 
 

UIT DE KRANT