Geen knalroze sleurhut, maar een keurig witte Dethleffs voor Julia

Rundumhausen deel 3

REGIO – De coronacrisis maakt dat vakantieplannen op de schop moeten. Nederlanders gaan minder naar het buitenland, zoeken rust in de regio of komen niet verder dan ‘Rundumhausen’. De komende weken maakt De Krant een rondje langs mensen die hun plannen hebben moeten aanpassen, en nu op een bijzondere manier vakantie vieren. Wat te denken van Julia Huisman uit Peize, die haar eigen caravan heeft. Een caravan die ze achter haar fiets kan binden!

Wanneer Julia op pad is weet ze één ding zeker: ze krijgt altijd reactie op de minicaravan achter haar fiets. Duimen worden spontaan opgestoken, complimenten zijn niet van de lucht en iedereen draait zijn nek: de 11-jarige Julia vindt het prachtig. Dat ze nu haar eigen eenpersoonscaravan achter haar fiets heeft, is te danken aan vader Herwald Huisman. ‘Julia had een filmpje gezien van een minicaravan’, zegt hij. ‘Toen zei ze: “Hé pap, kunnen wij dat ook?” Vorige zomer vroeg ze dat en ik zei: “Natuurlijk kunnen wij dat.” Nou ja, dan ga je bezig. Het was een mooie klusje voor in de winter.’

Julia was nauw betrokken bij het ontwerp. ‘In de zomer maakten we een ontwerp. We kochten een oude bak en wat hout.’ Pas later ging ze over het uiterlijk van de caravan nadenken. Als het aan Julia lag, werd deze roze geschilderd. ‘Met gele sterretjes!’ Maar vader Herwald vond dat niet zo’n goed idee. ‘Hij dacht dat ik dat over twee jaar waarschijnlijk niet meer zo mooi zou vinden. Ik ben nu wel blij dat hij wit is, ik vind dit eigenlijk veel mooier.’

De minicaravan, een Dethleffs als we de opdruk moeten geloven, lijkt sprekend op een echte caravan. Kamperen vindt Julia sowieso leuk, met haar ouders gaan ze dan ook jaarlijks op vakantie. Meestal gaan ze naar Italië, vlakbij het Gardameer. ‘Dit jaar gaan we niet naar het buitenland’, zegt Herwald. ‘Eerst een weekje naar de Beerze Bulten, dan twee weken naar de Betuwe. Volgend jaar maar weer naar Italië.’

En voor Julia geldt dat ze met haar gloednieuwe caravan nu veel avonturen dichtbij kan beleven. Ze is al een paar keer met haar sleurhut op pad geweest. De bochten moet ze wat ruimer inzetten, maar voor de rest rijdt hij prima. ‘Maar hij weegt wel 55 kilo’, zegt Herwald. ‘Dus als ze wind tegen heeft, is het flink doortrappen.’

‘Ik heb er al een aantal kilometer mee gefietst’, zegt Julia. ‘Dat ging eigenlijk wel goed. Ik krijg er onderweg veel reactie op. Later deze zomervakantie fiets ik nog met papa naar Bunne. Dan gaat de caravan ook mee. Ik ben ook al naar Roden wezen fietsen. De caravan neemt ongeveer de helft van het fietspad in beslag, dus hij is niet te breed.’

Het allermooiste is natuurlijk om in de caravan te slapen. Dat kan nét. ‘De caravan is twee meter lang en negentig centimeter breed’, zegt Herwald. Julia: ‘Ik kan er met een vriendinnetje in zitten. En we kunnen hem ombouwen tot een bed. Dan kunnen we er met z’n tweeën in liggen.’

Uiteraard heeft Julia zelf al in de caravan geslapen. De caravan stond dan wel binnen, want buiten wordt het al snel koud. ‘En ik vond het ook wat spannend’, geeft ze toe. ‘Later wil ik nog eens buiten gaan slapen in de caravan. Maar dan moet het ’s nachts wat warmer zijn.’ Herwalt herinnert zich hoe hij met drie kruiken aan kwam zetten toen Julia in de tuin wilde slapen. ‘Nét iets te koud’, lacht hij.

Julia is haar vader in ieder geval erg dankbaar voor het maken van de fraaie caravan. Samen met haar vriendinnen of haar zusje, zit ze geregeld voor of in de Dethleffs. Het liefst zou ze er ook nog een luifeltje voor hebben. Herwald ziet de bui al hangen: ‘Weer een mooi klusje voor in de winter’, zegt hij.

Een ludieke naam voor de caravan heeft Julia niet. ‘Meestal noemen we hem gewoon de Dethleffs’, zegt ze. ‘Maar als ik hem een naam mocht geven, dan noemde ik hem Julia Koetje. Koetje is mijn lievelingsknuffel!’