Geen ‘schokeffect’ in Groningen en dat is een grote schok

Afbeelding
actueel

Door: Johan Kamphuis
Het ‘schokeffect’. Had FC Groningen daar gebruik van moeten maken in de race voor handhaving? Wat is eigenlijk dit schokeffect? Vaak wordt een trainer gewisseld na een serie resultaten die niet stroken met de verwachtingen. In de hoop zo een kentering te brengen en een opmaat naar positieve effecten. Kort gezegd, dat er punten behaald gaan worden. Het ‘schokeffect’ suggereert dat spelers een soort van wakker moeten schrikken. Er moet een schok plaats vinden. Schok en schrik zijn nauw verwant aan angst. Dat zijn nu niet de meest heilzame mechanismen om tot resultaten te komen.

Daarom is de naam schokeffect ook weinig kloppend. Er hoeft geen schreeuwende trainer langs de kant te komen staan, waar iedereen bang voor is. Geen boeman waardoor iedereen een stapje harder loopt uit angst op zijn donder te krijgen. Een enkele speler zal het er misschien eventjes goed op doen, maar bij de meeste mensen werkt angst niet bepaalt productief. Wat is het schokeffect dan wel? Het is eigenlijk heel simpel. De kentering die men hoopt te bereiken zal in het geval van succes worden behaald door het losmaken van vastzittende energie. Zweverig? Dat valt reuze mee. Ieder mens en dus ook elke speler leeft speelt met een bepaalde energie. Een ander persoon voor de groep waar jij dagelijks mee te maken hebt, kan daar grote invloed op hebben. Een andere trainer voor de groep bij FC Groningen zou vastzittende energie los kunnen maken. Een nieuwe trainer heeft uiteraard ook andere energie. Spelers zijn zich dat zelf vaak helemaal niet bewust. Een voorbeeld: Ciryl Ngonge had het erg moeilijk met zijn eigen beperkingen, maar ook met die van anderen. Dat liet hij op trainingen duidelijk merken. Daar had hij niet alleen zelf last van - hij haalde zijn energie naar beneden en ook die van sommige spelers die daar gevoelig voor waren. Bij FC Groningen wordt vrijwel alleen maar verloren en dat doet iets met een trainer en spelers. Een andere man voor de groep kan werkelijk iets betekenen. Hij kan de vastzittende energie los maken en dat vast zitten kan vele oorzaken hebben. Zoals: een gebrek aan zelfvertrouwen. Door de aanpak van de staf. Door de houding van de trainer. De druk van degradatievoetbal. Twijfels over de toekomst. Er zijn zoveel redenen waardoor dit kan gebeuren.


De oude energie van je afschudden, zodat er nieuwe en frisse kan vrijkomen. Dat is kort gezegd wat een ‘schokeffect’ beoogt. Wijlen Frits Korbach was er een meester in om spelers die vast zaten te raken. De rechtsbuiten die nog geen doelpaal voorbij kwam, passeerde ineens de linksback van Ajax. De spits die plotseling begon te scoren, de middenvelder die nu wél de steekpass durft te geven en een doelman die de ballen nu wél uit de kruising dook. Ook Robert Maaskant beheerste dit kunststukje een tijdje. Petrovic was ook zo’n man die spelers ineens boven zichzelf uit liet stijgen op zijn ‘geleende’ energie. Maurice Stijn flikte het vorig jaar met Sparta en nu weer het schier onmogelijke. En Dick Advocaat is misschien wel de grote meester in deze tak van sport. Met Gullit, Van Basten of Cruijff voelde iedereen in een team meteen energie. Trainer Van der Ree kan zeggen dat hij zijn jongens niet in de steek wil laten, maar dat argument snijdt geen hout. Je zou je zelfs kunnen afvragen of hij  ‘zijn’ spelers niet in de steek laat door ze een andere trainer, die wél geroutineerd is te onthouden. In zijn contract staat dat nergens dat hij loyaal moet zijn. FC Groningen moest in de eredivisie blijven. Dat was zijn taak, maar inmiddels is degradatie alleen op papier nog te ontlopen. Het gaat niet om wat de trainer wel of niet voelt. Het gaat om FC Groningen. En waarom zou je het niet doen? Hij vertrekt toch aan het einde van het seizoen. Dennis van de Ree en Wouter Gudde hebben geen gebruik gemaakt de mogelijkheden die een ‘schokeffect’ biedt. Jan van Dijk, Paul Matthijs, Martin Drent en Joop Gall zijn niet gebeld en zijn FC Groningen onthouden. Alle registers hadden open getrokken moeten worden om de verbleekte ‘Trots van het Noorden’ in de Eredivisie te houden en dat is niet gebeurd. Er was niets te verliezen. Nee, het staat niet leuk op je CV, twee trainers aanstellen en ook weer ontslaan binnen een jaar. Maar, wiens belang is er de afgelopen maanden gediend? Het gaat niet om schuld, maar om verantwoordelijkheid. De keuze om Van der Ree te handhaven en niet te gokken op het ‘schokeffect’ is het niet nemen van die verantwoordelijkheid en sterker nog, het is het verzaken van je morele plicht richting alle sponsoren en de hondstrouwe 20.000, want zij zíjn de club. Wanneer je voor het eerst een berg gaat beklimmen doe je dat niet zonder ervaren gids. Wouter Gudde deed het wel. Dat op zich is al onbegrijpelijk. Maar erger: hij greep niet in toen het nog kon. Zelfs niet tijdens de vrije val. Dat is een grote schok die nog lang zal nadreunen.       

UIT DE KRANT

Lees ook