Gekleurd Grijs; een koffer vol herriner-d-ingen
‘Ik had prachtige kinderjaren; mama werkte op het land, oma was gezellig bij ons thuis’
RODEN - In Museum Kinderwereld was dinsdagmiddag ruimte gereserveerd voor ‘Gekleurd Grijs, een koffer vol herriner-d-ingen’. Een prachtig project. Negen bewoners van de Hullen waren geïnterviewd over hun kinderjaren. Waar speelde ze mee? Wat vonden ze leuk? Die herinner-d-ingen leverden negen persoonlijke koffers en negen bijzondere verhalen op. Dinsdag werden de koffers geopend en beleefden zo’n twintig senioren een reis door de tijd. Met de muziek van ‘de bonte dinsdagavondtrein’ bijvoorbeeld, maar ook met Ot en Sien.
Prachtig hoe Kinderwereld een en ander georganiseerd had. Op de beamer waren liedjes en fragmenten van weleer te horen en te zien. En foto’s uiteraard. Te horen waren de interviews met de mensen van Interzorg De Hullen. Heel even waren de senioren het middelpunt en ging hun koffer open. De aanwezigen, er was ook een groep uit Assen, genoten. Het was allemaal zo herkenbaar. De liedjes, die zongen ze nog heel gemakkelijk mee en eigenlijk was er sprake van één groot feest der herkenning.
‘Gekleurd Grijs is in feite een provinciaal project en in het leven geroepen vanwege het 110-jarig bestaan van Ot en Sien’, laat de buitengewoon enthousiaste Danielle Lokin, directeur, weten. Lokin voelde zich dinsdag als een vis in het water en bleek buitengewoon kundig de gevoelige snaar bij de senioren te kunnen raken. ‘Ik ben dan weliswaar geen Willy Derby, maar ook ik blèr graag met de liedjes van vroeger mee’, lachte ze.
Bob Scholte bijvoorbeeld. Veel mensen zullen de beste man niet meer kennen. Maar wat kon hij zingen en wat blijven zijn liedjes herkenbaar. Na de eerste akkoorden van een liedje van hem zongen de aanwezigen mee. Eerst wat weifelend, later gewoon uit volle borst. Piet Muizelaar kwam voorbij, net als de legendarische Snip en Snap. Als je er nu naar kijkt zou je het met wat cynisme kinderachtig kunnen noemen. Maar we hebben het wel over andere tijden. ‘En er was niks anders’, liet een aanwezige weten. ‘Je zat samen voor de radio, aan de hoge tafel, naar ‘de bonte dinsdagavond trein’ te luisteren. Dat was echt gezellig. Daar verheugde je je echt op.’
Mevrouw Van Zanten uit Foxwolde had de eer om haar koffer met herinner-d-ingen als eerste te openen. Ze werd geboren in 1929 en beleefde haar jeugd met name in Foxwolde, wel op twee verschillende plekken. Eerst wat weggestopt, later gezellig aan de doorgaande weg. ‘Ik leefde met mijn moeder, broer en zus. Mijn vader was al overleden voor ik geboren werd’, vertelde ze. Over haar jeugd was ze positief. ‘Ik heb een mooie jeugd gehad. Echt waar. Later werkte mijn moeder op het land en was oma elke dag bij ons. Dat was echt heel gezellig. Spelen deden we in die tijd natuurlijk ook. Mens-erger-je-niet met vriendinnen, kaatsen tegen de muur en knikkeren. Dat deden we veel, zeker ook op school. Tollen was toen ook hip net als touwtjespringen en het molenspel. Wat dat is? Euh, dat vind ik lastig uitleggen, maar leuk was het in ieder geval wel. Het mooiste spel? Dat kan ik zo niet zeggen. Oh ja, ik heb alles van Dick Trom gelezen. Ik lees nu nog altijd. Ik kan namelijk niet meer handwerken vanwege mijn handen. ‘
En zo had iedereen eigen herinner-d-ingen en eigen verhalen. Verhalen over vervlogen tijden. Verhalen waarin de techniek nog amper een rol speelde. Een tijd waarin radio’s heuse meubels bleken en een tijd waarin niemand nog gehoord had van een iPad en sociale media. Moet een mooie tijd geweest zijn. En dat bleek ook wel uit de prachtige verhalen van de mensen uit de Hullen. Vandaag (dinsdag) komt de tweede groep vertellen. Ook deze bijeenkomst begint om 14.00 uur.