‘Gemeente Leek sjoemelt met wettelijke waarheidsplicht’

Kwestie Wiekhuus

LEEK – Bert Erenga en Rubina Ali kochten het Wiekhuus in Zevenhuizen. Daarmee leek een droom uit te komen. Die droom vervaagde snel en transformeerde ondertussen in een nachtmerrie van ongekende proporties. Afgelopen vrijdag precies een jaar geleden, werd er in het door Erenga aangekochte pand asbest in de luchtkanalen ontdekt. En toen Erenga vervolgens de gemeente Leek – zij verkochten hem het pand- verzocht dit probleem op te lossen, begon de ellende.
De gemeente Leek wist eerst van niets. Asbest? Nooit geweten. Er kwam daarom gesteggel over de kosten van de reiniging en in januari van dit jaar kreeg Erenga een dagvaarding. Leek eiste het Wiekhuus terug en wil de koopovereenkomst vernietigen. ‘Geeft’ Erenga zijn pand niet terug aan de gemeente, dan wil Leek dat de rechter hem een dwangsom oplegt van duizend euro per dag. Erenga snapt ondertussen van de hele wereld even helemaal niets meer. Hij kocht een goed pand. Dacht hij. Er werd asbest geconstateerd. Erenga maakte kosten, ook omdat hij dus niet in zijn aankoop kon wonen, probeerde het met de gemeente te regelen maar krijgt van Leek een dagvaarding waarin staat dat hij zijn beoogde nieuwe woning terug moet verkopen aan Leek. Zo lijkt Erenga van argeloos slachtoffer welhaast een soort van crimineel te zijn geworden. ‘Ik wist het verschil tussen lachen en huilen niet meer’, zegt Erenga, op wie de ontwikkelingen logischerwijs een zware wissel trekken. ‘Wat me het meest aangrijpt is het feit dat Leek zo ver gaat.’
Hoewel het voor zijn zaak ongetwijfeld een bijzonder positieve wending is, is Erenga sinds kort nóg meer verbaasd over de handel en wandel van de gemeente Leek. ‘Gebleken is nu namelijk dat de gemeente Leek heeft gezwegen waar zij had moeten spreken. Bovendien heeft Leek niet alle stukken waarover het beschikt aan ons als kopers overhandigd. Stukken die juist gaan over zaken als asbest in de luchtverwarmingskanalen en olievervuiling in de grond’, zegt Erenga.
Erenga laat ze zien. De stukken die door de gemeente onder de pet gehouden werden. ‘We hebben de hand weten te leggen op stukken die dit bewijzen. Het gaat om bouwtekeningen, bestekomschrijvingen en besteklijsten, afkomstig uit het gemeentelijk archief. De gemeente was overigens niet erg bereidwillig om het archief te laten reproduceren, want onze advocaat moest liefst drie keer een verzoek indienen voor stukken die gewoon openbaar horen te zijn in te mogen zien. Maar de aanhouder won, want we hebben het nu allemaal zwart op wit.’
Conclusie: Leek bezat bij aanvang van de verkooponderhandelingen veel meer informatie dan het Erenga verstrekte. Leek hield zaken achter. Bewust? Per ongeluk? ‘Deze achtergehouden informatie was zeer concreet en zelfs expliciet wat betreft het feit dat de gemeente als oprichter van het pand, als architect en als directievoerder over de bouw van het pand, haar aannemer uitdrukkelijk heeft verzocht de luchtbehandelingskanalen inwendig met asbest te bespuiten’, stelt Erenga terecht, want de stukken liegen simpelweg niet. Die komen niet uit een sprookjesboek.

En alsof dat niet voldoende is, blijkt dat Leek ook nog bouwtekeningen achterhield. ‘In het bouwdossier bevinden zich namelijk ook tekeningen – inhoudelijk hetzelfde- waaruit blijkt dat het ontwerp is goedgekeurd. Deze heeft Leek evenals de bestekomschrijving en besteklijsten niet naar de rechtbank gezonden. Daarmee hebben ze overduidelijk gehandeld in strijd met de wettelijke waarheidsplicht – in goed Nederlands: gelogen- bij het voeren van civiele procedures. Ik ga er van uit dat de rechter zijn conclusies zal trekken.’ Erenga is geen gefrustreerde man die maar wat roept. Over alle betrokkenen bij het proces – van wethouder, ambtenaren en de burgemeester- heeft hij wel een persoonlijke mening. ‘Maar daar gaat het niet om. Wij baseren onze conclusie op daadwerkelijke stukken, niet op meningen, gevoelens of beweringen.’ Erenga’s advocaat zond ondertussen een verweer tegen de dagvaardging naar de rechtbank. De conclusie van antwoord bestaat uit liefst veertig pagina’s. Samen met de geformuleerde tegeneis en bewijsstukken zal de rechter zich zelfs door in totaal 430 pagina’s moeten worstelen.

Ook over olievervuiling blijkt Erenga nu door Leek onvolledig geïnformeerd. In eerste instantie ontkende Leek dat ‘’t Wiekhuus welke verontreiniging dan ook bevatte, zowel asbest, olie als eventuele andere vervuiling van de grond. Het verwarmingssysteem dat zorgde voor de toevoer van warme lucht in de luchtbehandelingskanalen werd echter gestookt op olie. Dit volgt uit een offerte, bestek en tekeningen daarvoor van eind jaren vijftig. Die stukken doken pas later op, althans voor wat betreft Erenga omdat de gemeente ze wel in het gemeentelijk archief heeft. Gebleken is dat het perceel een verontreiniging met minerale olie bevat, ter plaatse van de voormalige olietank voor het verwarmingssysteem.

Ander punt is dat de gemeente nu stelt nimmer in kennis is gesteld van Erenga’s plannen met ’t Wiekhuus. In ene interne notitie van de gemeente staat echter dat ‘wordt voorgesteld medewerking te verlenen tot wijziging van de maatschappelijke bestemming in wonen-werken’. Daarbij is aangegeven dat dit in lijn was met het vastgestelde beleid vrijkomend vastgoed en dat dit beleid begin 2011 is vastgelegd in de Quick Scan Vrijkomend Vastgoed. Bovendien is in de interne notitie verwoord ‘het gebouw wordt volledig gerenoveerd. Koper wenst op de locatie te kunnen wonen en werken’ en dat Erenga begin 2014 bij de gemeente heeft aangegeven dat hij ’t Wiekhuus wilde kopen en renoveren als woon-werk locatie. In een e-mail van Leek aan Erenga geeft de gemeente in algemene zin uitdrukkelijk aan dat ‘de gemeente draagt zorg voor het mogelijk maken van de activiteiten wonen en werken/maatschappelijke activiteiten’. Kort en goed blijkt hieruit dat niet alleen Erenga maar ook Leek vanaf het eerste gesprek de bedoeling heeft gehad dat Erenga ’t Wiekhuus volledig zou kunnen renoveren en conform een bestemming wonen-werken in gebruik zou kunnen nemen. ‘En zo is het door het college richting raad ook gepresenteerd’, zegt Erenga.