Gemeentelijke dwaling
Puur natuur
Dat ambtelijke molens langzaam draaien is voor velen een open deur. Overigens zijn er best veel andere niet-ambtelijke molens die langzaam draaien. Neem bijvoorbeeld bepaalde t.v.-programma’s waarin consumentenzaken worden behandeld die maar niet op een fatsoenlijke wijze worden opgelost en waar je vaak met kromme tenen van ergernis naar kijkt. Het is wel veel van hetzelfde en op een zeker moment had ik het wel gezien en kijk er niet meer naar. Het zijn trouwens wel altijd zeer goed bekeken programma’s en omdat (hoge) kijkcijfers in Hilversum heilig zijn blijven ze op de buis.
Maar hoe dan ook, van die ambtelijke molens is het algemeen bekend dat ze langzaam draaien. Vaak is dat niet nodig, maar het gebeurt. Voorbeelden uit de praktijk zijn er genoeg, ook in de wijk in Roden waar ik woon. Daar ergert een groep bewoners van het Albert Schweitzerplantsoen zich al het hele jaar aan het maaibeleid van de gemeente. Eenieder met een gemeentelijk gazonnetje voor de deur weet dat er zeer geregeld wordt gemaaid. Met de gemeenteraad is afgesproken dat het gras niet langer dan een bepaalde lengte mag zijn. Er zijn enkele uitzonderingen, gebieden waar slechts twee keer per jaar (ecologisch) wordt gemaaid. Niet dat dit altijd goed gaat, maar de intentie is er. Dat ecologische maaibeleid is beslist niet van toepassing op het Albert Schweitzerplantsoen. Daar wordt pakweg eens per maand gemaaid. Het gras is er dan zo hoog dat de maaimachine er geregeld in vastloopt. En is er gemaaid dan blijft het maaisel liggen en is het zomaar een paar weken hinderlijk zichtbaar (foto) voordat het gras het maaisel weer heeft overwoekerd. Dit tot grote frustratie van de bewoners die daarom aan de bel trokken. Zij kregen te horen dat er niet werd gemaaid omdat ’die meneer van IVN Roden’ (er werd naar mij verwezen) erop tegen zou zijn.
Het kan natuurlijk niet zo zijn dat één persoon iets tegenhoudt waar juist de bewoners op tegen zijn. Nou houd ik niets tegen en weet dat de vork anders aan de steel zit. Al jarenlang wordt door IVN Roden gevraagd om het maaibeleid iets flexibeler toe te passen. Ga niet maaien als tijdens een koelere periode het gras nauwelijks is gegroeid, ga niet maaien als er veel bloemen (bijvoorbeeld pinksterbloemen) in bloei staan en ga niet maaien als er veel paddenstoelen staan (zoals vliegenzwammen) of maai er omheen en spaar ze. Bij achtereenvolgende verantwoordelijke wethouders (Jan Bakker, Jacob Dam, Otto Huisman en nu Henk Kosters) is dit aangekaart, maar steeds zonder resultaat. En dat terwijl het zo simpel lijkt om de mensen die op de maaimachines zitten te instrueren rekening met dit soort situaties te houden. Wat nu aan het Albert Schweitzerplantsoen in Roden gebeurt lijkt echt nergens op en mensen die over ’dit gedoe’ klagen voelen zich niet serieus genomen, omdat steeds opnieuw blijkt dat met hun klachten niets wordt gedaan. Dus doe nu gewoon wat met andere gemeentelijke gazonnetjes ook gebeurt en volg het reguliere maaibeleid. Om op één plek iets anders te doen lijkt nergens op.
Sprokkelen
Voor liefhebbers van paddenstoelen zijn het momenteel zware tijden. Door het warme, droge weer zie je ze namelijk nauwelijks. In deze tijd van het jaar vind je onder gunstige omstandigheden, vochtig en niet te warm, op een dag minimaal 150 soorten en vaak zelfs meer dan 200. Nu zijn het krap aan 50 à 75 soorten op een dag, waarvan u niet wilt weten wat. Elk dood takje en zelfs blad wordt omgekeerd en uitvoerig bekeken, want een nietig stipje van minder dan een mm levert soms al een naam op. ’Echte’ paddenstoelen zie je heel weinig en dus moet je het vooral van dit soort minuscule dingetjes hebben om namen op de lijst te krijgen. Soms levert het iets anders op, zoals afgelopen zondag toen ik met een groep mensen in Jipsinghuizen verkeerde. Dat was een korstvormige zwam die meer dan de helft van een oude dennenstobbe overwoekerde. Het was de vrij zeldzaam voorkomende Citroenstrookzwam. Deze normaal lichtgekleurde zwam verkleurt bij aanraking geel en ruikt toepasselijk naar citroen.
Maar hoe dan ook, van die ambtelijke molens is het algemeen bekend dat ze langzaam draaien. Vaak is dat niet nodig, maar het gebeurt. Voorbeelden uit de praktijk zijn er genoeg, ook in de wijk in Roden waar ik woon. Daar ergert een groep bewoners van het Albert Schweitzerplantsoen zich al het hele jaar aan het maaibeleid van de gemeente. Eenieder met een gemeentelijk gazonnetje voor de deur weet dat er zeer geregeld wordt gemaaid. Met de gemeenteraad is afgesproken dat het gras niet langer dan een bepaalde lengte mag zijn. Er zijn enkele uitzonderingen, gebieden waar slechts twee keer per jaar (ecologisch) wordt gemaaid. Niet dat dit altijd goed gaat, maar de intentie is er. Dat ecologische maaibeleid is beslist niet van toepassing op het Albert Schweitzerplantsoen. Daar wordt pakweg eens per maand gemaaid. Het gras is er dan zo hoog dat de maaimachine er geregeld in vastloopt. En is er gemaaid dan blijft het maaisel liggen en is het zomaar een paar weken hinderlijk zichtbaar (foto) voordat het gras het maaisel weer heeft overwoekerd. Dit tot grote frustratie van de bewoners die daarom aan de bel trokken. Zij kregen te horen dat er niet werd gemaaid omdat ’die meneer van IVN Roden’ (er werd naar mij verwezen) erop tegen zou zijn.
Het kan natuurlijk niet zo zijn dat één persoon iets tegenhoudt waar juist de bewoners op tegen zijn. Nou houd ik niets tegen en weet dat de vork anders aan de steel zit. Al jarenlang wordt door IVN Roden gevraagd om het maaibeleid iets flexibeler toe te passen. Ga niet maaien als tijdens een koelere periode het gras nauwelijks is gegroeid, ga niet maaien als er veel bloemen (bijvoorbeeld pinksterbloemen) in bloei staan en ga niet maaien als er veel paddenstoelen staan (zoals vliegenzwammen) of maai er omheen en spaar ze. Bij achtereenvolgende verantwoordelijke wethouders (Jan Bakker, Jacob Dam, Otto Huisman en nu Henk Kosters) is dit aangekaart, maar steeds zonder resultaat. En dat terwijl het zo simpel lijkt om de mensen die op de maaimachines zitten te instrueren rekening met dit soort situaties te houden. Wat nu aan het Albert Schweitzerplantsoen in Roden gebeurt lijkt echt nergens op en mensen die over ’dit gedoe’ klagen voelen zich niet serieus genomen, omdat steeds opnieuw blijkt dat met hun klachten niets wordt gedaan. Dus doe nu gewoon wat met andere gemeentelijke gazonnetjes ook gebeurt en volg het reguliere maaibeleid. Om op één plek iets anders te doen lijkt nergens op.
Sprokkelen
Voor liefhebbers van paddenstoelen zijn het momenteel zware tijden. Door het warme, droge weer zie je ze namelijk nauwelijks. In deze tijd van het jaar vind je onder gunstige omstandigheden, vochtig en niet te warm, op een dag minimaal 150 soorten en vaak zelfs meer dan 200. Nu zijn het krap aan 50 à 75 soorten op een dag, waarvan u niet wilt weten wat. Elk dood takje en zelfs blad wordt omgekeerd en uitvoerig bekeken, want een nietig stipje van minder dan een mm levert soms al een naam op. ’Echte’ paddenstoelen zie je heel weinig en dus moet je het vooral van dit soort minuscule dingetjes hebben om namen op de lijst te krijgen. Soms levert het iets anders op, zoals afgelopen zondag toen ik met een groep mensen in Jipsinghuizen verkeerde. Dat was een korstvormige zwam die meer dan de helft van een oude dennenstobbe overwoekerde. Het was de vrij zeldzaam voorkomende Citroenstrookzwam. Deze normaal lichtgekleurde zwam verkleurt bij aanraking geel en ruikt toepasselijk naar citroen.