‘Gescharrel en de politiek’

RODEN – Geert Willems is de luis in de pels van politiek Noordenveld. Hij bezoekt vrijwel elke politieke bijeenkomst en vormt zich vervolgens een eigen mening.

Deze week is het weer zover. Woensdag is er weer raadsvergadering. Voor mij begint dat altijd al des maandags. Dan ga ik meestal bij de fracties langs... omdat ik tegenwoordig weer een scharrel heb combineer ik het nuttige met het aangename. Nu woont de dame in kwestie schuin tegenover het gemeentehuis... kleine moeite na het aangename het nuttige aan de overkant op te zoeken. Nu zoek ik niet elke fractie op. Niet te doen in twee uur tijd. Het scheelt eigenlijk, dat ik niet bepaald welkom ben bij twee politieke partijen. Oppositie partijen nog wel. Bij de VVD hebben ze een reglement ergens opgedoken, waarin zou staan, dat ik daar maar zo niet naar binnen mag... Bij de Volkspartij voor onVrijheid en Democratie... merkwaardig, want ieder weet dat fractievergaderingen gewoon openbaar zijn... Bij lijst Groen Noordenveld kan de helft van de fractie mij niet pruimen. Tineke Nieboer, plaatsvervangend commissievoorzitter, geeft mij zelfs geen hand. Uitgezonderd als ik haar complimenteer, met dat ze haar werk goed heeft gedaan. Ze is nog steeds boos, dat toen ze jaren terug het begrip “breed draagvlak” in de raad gooide en ik es goed keek, moest toegeven. Jaa... die heeft inderdaad een breed draagvlak... Pierre Baas, de knokkersbaas geeft mij ook geen hand meer, behalve, als hij niet zo gauw door heeft dat ik aan de hand vastzit... Bij de PvdA slaat het wantrouwen mij tegemoet. Met een uitzondering. Gelukkig niet de eerste de beste: Anne Doornbos, die doet normaal. Dat begint aardig op ‘de martelgang van Kromme Lindert’ te lijken. Mijn tocht langs de fracties. Maar de leukste moeten nog komen. Gemeentebelangen... de grootste met twee wethouders. Dat is een verademing daar binnen te stappen. Daar ben ik zeer welkom. Regelmatig roem ik de kwaliteit van de beraadslagingen... Jan Kemkers is in de raad zelf niet zo veel te horen. In de fractie is hij zeer aanwezig... hij vooral heeft de mannetjes en vrouwtjes op de goeie plaats gezet. Een prestatie voor een verder wat kleurloze politieke club... ook bij de CristenUnie kom ik graag. Een heiden bij de CU, die desnoods vrolijk met meebid, als het zo uitkomt. Eenmansfractie met grote enthousiaste achterban. Het CDA, waar ik zelden kom, maar toch in de wandelgangen veel contact mee heb. Groen Links, waar Otto helaas wat op zijn retour is, maar Tineke Veldhuis een aanwinst in de raad is. D66 na de verkiezingen van een naar twee gegroeid. Die tweede is Lookeren Campagne. Een aanwinst. Die verrassend uit de hoek kan komen.
Nee, ik vermaak me best bij de fracties, waar ik welkom ben. Ook bij mijn nieuwe scharrel aan de overkant, natuurlijk. Ik heb haar al eens beschreven als Honey van de Poezie flet, dat u moet lezen als Powezieflet, waarvan ik de puntjes niet kan vinden. Mag de pret niet drukken. Mijn scharrel en ik... Zij weet ook wat ik bij de politici uitvoer. Ik let vooral op de taal, waarmee ze zich uitdrukken. Taal boeit me nu eenmaal. Vooral zinnige taal. Geen onzin. Al sinds ik in mijn jonge jaren Ludwig Wittgensteins Tractatus las. Dat gaat daarover. Wat doet mijn Honey dan. Ze loopt naar Daan Nijman en bestelt Wittgensteins Tractatus Logico-Philosophicus... Ze wil mij begrijpen, de schat. Het boekje zelf vol onbegrijpelijk aforismen heeft ze vast gehouden. Vertaling WF Hermans... na de inleiding dacht ze. Ik snap het al... ze past het toe in de praktijk. Mijn Honey... als ik in een sentimentele bui zeg: Ik hou van je... Zegt ze heel ad rem: Leg het daar maar op tafel, kan ik het eens goed bekijken... helemaal in de traditie van Wittgensteins: Waarover men niet spreken kan, daarover zal men zwijgen... we spreken dan ook niet meer over liefde... we doen er aan...
Met Honey is het iedere dag een feest. Bent u nieuwsgierig naar haar geworden wilt U haar graag eens bezig zien? Dat kan. Vrijdag aanstaande zijn we beiden aanwezig bij de opening van de nieuwe Expositie Wereldwijven in het kunstencentrum K 38 in de Kanaalstraat in Roden. Vanaf 16.00 uur. Toegang vrij. D’r is heel wat fraais te zien. Waaronder Honey en ik. Zeker de moeite waard. Een 70jarige minnaar en zijn jonge bloem... en de kunstwerken, uiteraard...!