Gezeur
Puur natuur
Je krijgt vaak de indruk dat Nederlanders door de bank genomen nogal zeurderige types zijn. Vooral over het weer wordt veel geklaagd, maar er zijn heel veel andere zaken waar met veel misnoegen een mening over wordt verkondigd. Nou is het niet zo dat we collectief op de barricaden gaan zoals in Frankrijk, maar daar hebben ze er ook echt alle reden toe. Dat ligt in Nederland toch wel iets anders, hoewel het inkomen voor velen hier ook niet toereikend is. Zelf klagen mijn vrouw en ik als AOW’ers met een redelijk pensioen niet, maar dat laatste blijft wel heel lang hetzelfde bedrag en zou best eens mogen meegroeien met de gestegen welvaart.
Ook over de natuur wordt nogal eens geklaagd en dat is dus hetgeen waar ik me vooral mee bezig houd. Er wordt bijvoorbeeld geklaagd over het afschieten van gezonde Edelherten (Oostvaardersplassen) waarvan er veel te veel rondlopen. Ik ben niet zo voor de plezierjacht, maar die kale vlakte daar met al die dieren vond ik niet echt een geslaagd experiment. Het leidt tot een jaarlijks terugkerende hongerwinter waarin heel veel dieren sterven. Dat leidde dit jaar tot nogal wat protest, waarbij het gedrag van actievoerders soms excessieve vormen aannam. Zo werd de omheining doorgeknipt waardoor er levensgevaarlijke situaties ontstonden. Je hebt immers liever geen Edelhert op de motorkap.
Vorige week vrijdag verkeerde ik met mijn paddenstoelenclub in het Noordlaarderbosch. De rit naar de afgesproken verzamelplek in het bos voerde langs de Pollsweg. Net als veel andere wegen daar is dat een zandweg. Over het algemeen zijn het goed berijdbare wegen, maar als het langdurig regent wordt het een beetje tricky, zeker wanneer er ook tractoren gebruik van maken. Het was al weer een behoorlijke tijd geleden dat ik er was geweest en wat nu opviel was het vele dode hout dat Natuurmonumenten laat liggen. Daar is wel over nagedacht. Ik ben er een groot voorstander van, hoewel er ook plekken zijn waar ik het liever niet heb. Zo inventariseer ik paddenstoelen op terreinen die juist zeer gebaat zijn bij verschraling. Daarover worden afspraken gemaakt, maar de praktijk is weerbarstiger. Zo moet ik met lede ogen aanzien dat een weitje op het Steenbergerveld langzaamaan naar de gallemiezen gaat. Het verruigt en er worden takken en ander organisch materiaal gedumpt waardoor er een verrijkt milieu ontstaat. Tal van bijzondere paddenstoelen zijn als gevolg daarvan verdwenen.
Op de foto ziet u een hoop stammen liggen. Die kunt u zien in het Mensingebos ter hoogte van de ijsbaan. Die liggen daar op een goede plek, maar veel mensen vinden het maar niks. Zij huldigen het oer-Hollandse motto: ”Als het maar netjes is”. Daardoor kon het gebeuren dat enkele leden van de Gebruikersgroep Mensinge uit de groep stapten. Ook de dode, afgezette beuken langs de Mensingheweg leidt bij sommige mensen tot ergernis. Nou moet ik zeggen dat het er niet echt fraai uitziet, maar als je die bomen op een andere wijze bekijkt valt er veel te ontdekken. Nog afgezien van de vele vogels, insecten en andere dieren die er profijt van hebben zijn er tal van paddenstoelen die er van profiteren. En die paddenstoelen trekken weer allerlei beestjes aan en zo ontstaan er mooie natuurlijke processen.
Naar de t.v. kijk ik weinig, maar vorige week stuitte ik bij toeval op een herhaling van het programma De Rijdende Rechter. Mensen hadden een woning uitgebreid dicht tegen een groenstrook van de gemeente aan met daarin twee grote Noorse esdoorns. U voelt hem al aankomen, die moesten weg want ze hadden zoveel last van al dat blad, vooral op het dak. Net zoals tal van burgers doen wordt dat bladafval weer in de gemeentelijke groenstrook teruggegooid, want het is immers van de gemeente werd geredeneerd. Mooi dat deze mensen een nul op het rekest kregen, want ze hadden willens en wetens zelf voor deze omstandigheid gekozen. Iets soortgelijks gebeurde bij de hockeyclub in Roden die een kunstgrasveld had aangelegd langs een houtwal met eiken. Dankzij vriendjespolitiek bedrijvende wethouders werden ze ten onrechte gekapt.
Ook over de natuur wordt nogal eens geklaagd en dat is dus hetgeen waar ik me vooral mee bezig houd. Er wordt bijvoorbeeld geklaagd over het afschieten van gezonde Edelherten (Oostvaardersplassen) waarvan er veel te veel rondlopen. Ik ben niet zo voor de plezierjacht, maar die kale vlakte daar met al die dieren vond ik niet echt een geslaagd experiment. Het leidt tot een jaarlijks terugkerende hongerwinter waarin heel veel dieren sterven. Dat leidde dit jaar tot nogal wat protest, waarbij het gedrag van actievoerders soms excessieve vormen aannam. Zo werd de omheining doorgeknipt waardoor er levensgevaarlijke situaties ontstonden. Je hebt immers liever geen Edelhert op de motorkap.
Vorige week vrijdag verkeerde ik met mijn paddenstoelenclub in het Noordlaarderbosch. De rit naar de afgesproken verzamelplek in het bos voerde langs de Pollsweg. Net als veel andere wegen daar is dat een zandweg. Over het algemeen zijn het goed berijdbare wegen, maar als het langdurig regent wordt het een beetje tricky, zeker wanneer er ook tractoren gebruik van maken. Het was al weer een behoorlijke tijd geleden dat ik er was geweest en wat nu opviel was het vele dode hout dat Natuurmonumenten laat liggen. Daar is wel over nagedacht. Ik ben er een groot voorstander van, hoewel er ook plekken zijn waar ik het liever niet heb. Zo inventariseer ik paddenstoelen op terreinen die juist zeer gebaat zijn bij verschraling. Daarover worden afspraken gemaakt, maar de praktijk is weerbarstiger. Zo moet ik met lede ogen aanzien dat een weitje op het Steenbergerveld langzaamaan naar de gallemiezen gaat. Het verruigt en er worden takken en ander organisch materiaal gedumpt waardoor er een verrijkt milieu ontstaat. Tal van bijzondere paddenstoelen zijn als gevolg daarvan verdwenen.
Op de foto ziet u een hoop stammen liggen. Die kunt u zien in het Mensingebos ter hoogte van de ijsbaan. Die liggen daar op een goede plek, maar veel mensen vinden het maar niks. Zij huldigen het oer-Hollandse motto: ”Als het maar netjes is”. Daardoor kon het gebeuren dat enkele leden van de Gebruikersgroep Mensinge uit de groep stapten. Ook de dode, afgezette beuken langs de Mensingheweg leidt bij sommige mensen tot ergernis. Nou moet ik zeggen dat het er niet echt fraai uitziet, maar als je die bomen op een andere wijze bekijkt valt er veel te ontdekken. Nog afgezien van de vele vogels, insecten en andere dieren die er profijt van hebben zijn er tal van paddenstoelen die er van profiteren. En die paddenstoelen trekken weer allerlei beestjes aan en zo ontstaan er mooie natuurlijke processen.
Naar de t.v. kijk ik weinig, maar vorige week stuitte ik bij toeval op een herhaling van het programma De Rijdende Rechter. Mensen hadden een woning uitgebreid dicht tegen een groenstrook van de gemeente aan met daarin twee grote Noorse esdoorns. U voelt hem al aankomen, die moesten weg want ze hadden zoveel last van al dat blad, vooral op het dak. Net zoals tal van burgers doen wordt dat bladafval weer in de gemeentelijke groenstrook teruggegooid, want het is immers van de gemeente werd geredeneerd. Mooi dat deze mensen een nul op het rekest kregen, want ze hadden willens en wetens zelf voor deze omstandigheid gekozen. Iets soortgelijks gebeurde bij de hockeyclub in Roden die een kunstgrasveld had aangelegd langs een houtwal met eiken. Dankzij vriendjespolitiek bedrijvende wethouders werden ze ten onrechte gekapt.