Gien kolde winter
Juul luip bliede naor heur kaomer. Sinds een paor weken woont ze in de stad en vanaovend is ze met een paor vriendinnen op stap west. Zie vuilt heur huilemaol vraai en zie het heur dan ok vast veurnomen dat ze der een gezellige maor ok nuttige tied van maoken wil zolang ze op dizze kaomer woont. Ze vindt zölf dat ze het gezellig inricht het en ze is ok huil bliede dat ze een eigen keuken en een eigen douche het. Het is zachies begunnen te snaaien en in gedachten verzonken lop ze naor heur portiek waor ok heur veurdeur is. Maor dan schrikt ze heur huilemaol kapot. Wat is dat? Der lig ein in een slaopzak veur heur veurdeur. Julia moet eerst even baikommen maor dan verzaomelt ze aal heur moed en zeg: ‘hee wat moet dat hier veur mien veurdeur! Kuj gie aander plekkie vinden?’ Het blif eerst even stil maor dan begunt de bundel te bewegen. ‘Laot mai hier alsjeblieft liggen vannaacht. Hier in ’t portiek is het tenminste dreug. Het is al zo kold en as ik dan ok nog nat word dan verkleum ik huilemaol. Dit is mien tweide naacht boeten’.
‘Je tweide naacht boeten? Hou kan dat dan. Waorom gaoj niet naor hoes?’ vrag Juul. ‘Dat kan neit. Die vent van mien mam het mai der oet jaogd en nou moet ik maor zein hou ik mie red’. ‘Maor’, vrag Juul, ‘wat zee je mam daor dan van?’ ‘Mien mam is huilemaol “in love” met die vent en die komp veur hom op en niet veur mai. Wai liggen mekaor neit. Ik docht juust dat het wel klikken zul want ik studeer rechten en hij is rechter. Ik docht dat ik veul an em hebben zul maor dat is dus niet zo. Het is een eigenwieze knuppel en we zitten mekaor aal in ’t naodgaoren.’
Juul haar medelieden met, ja met wel eigelek? ‘Hou heit je?’ vruig ze daorom. ‘Ik ben Roy en studeer veur strafrechtavvecaot. Mien pap was dat ok maor hij is een poossie leden overleden. ‘Oké,’ zee Juul, ‘ik ben Juul, of eigenlek Julia maor iederein nuimt mai Juul en ik ben met het leste jaor bezig veur de Pabo. Ik moet allent mien eindverslag nog maoken en dan ben ik klaor. Ik heb al een baon gelukkig.’ Ze pruiten nog even deur maor toen wol Juul eigenlek wel op bèr. ‘Ik gao in hoes’, zee ze maor toen ze in heur kaomer zat, vond ze dat gien fijn idee. Ik zit hier lekker waarm en hij lig daor op boeten in zien slaopzak docht ze. Ze muik heur een koppie kovvie om wakker te blieven en luip toen weer naor heur veurdeur. ‘Hej ok zin in een koppie kovvie?’, vruig ze. ‘Kom der maor in, het is ok ja zo kold boeten.’
En zo haar Juul midden in de naacht een vrumde vent bai heur op de baank zitten die huil bliede was dat e weer waarm worden was. Roy vertelde dat zien pap plotseling overleden was. Hij kon goud met zien pap opscheiten en hij haar der nog huil veul last van dat zien pap der niet meer was. Hij miste hom nog elke dag. Het touval wil dat die vent, die nou bai zien maam was en zien pap het huilemaol niet met mekaor vinden konden. Het botste, zachies gezegd, nogal ies tussen die twei in de rechtzaol. En Roy wus nou al zeker, dat as e klaor was met zien studie, dat e dan niet bai dezölfde rechtbaank terecht kommen wol waoras die vent waarkte. En hij haar ok bedocht dat e nao zien studie nog verder studeren wol in het jeugdrecht. Want hij haar nou ervaoren, nao twei naachten al, dat het vreselijk was om boeten te leven. En der bennen huil veul kinder die nao een echtschaaiding of nao een overlieden in aanraoking kommen met een ‘naaie leifde’ en dat pakt niet altied goud oet. Juust dan belanden der huil veul kinder op straot, ze kommen in het criminele circuit terecht of ze worden mishandeld en aal die kinder hebben der recht op dat ze baistaon worden en een goeie avvecaot kriegen en daor wil ik mai veur inzetten.
Ze pruiten nog een huie poos deur en om haalf vief zee Julia dat ze toch nog wel een beettie slaopen wol. Roy begreep dat en hij pakte zien slaopzak al weer maor Juul vond dat e maor op de baank slaopen mus. Roy was daor huil bliede met en hij beloofde Juul dat e zich netjes gedraogen zul.
De volgende mörgen namen ze aofschaaid. Juul mus naor heur pap en mam en Roy wus nog niet waoras e hin ging. Ze vertelde heur olders wat of ze de dag of leiver gezegd de naacht der veur metmaokt haar en heur mam zee: ‘misschien kan e wel een tiedie in het hoessie van oma wonen. Zolang die an ’t revalideren is staait e leeg en dan wordt het tenminste even weer bewoond. In dizze tegenwoordige tied is dat beter. Want as inbrekers zein dat aargns al ’n poossie gien licht braandt dan bennen ze zo binnen.’ Juul kon heur oren niet geleuven dat mam zuks zee maor ze was huil bliede. Toen ze ’s aovends weer thoes kwam hoopte ze stillegies dat Roy weer in zien slaopzak in het portiek laag maor dat was niet zo. Teleurgesteld ging ze in hoes want stiekem vond ze hom toch wel leuk en zie haar medelieden met hom. En zie haar een mooi bericht veur em.En ze vruig zich weer aof hou olders toch zo doun kunnen tegen heur kinder.
De volgende aovend heurde ze weer gestommel veur heur veurdeur en zie ging drekt kieken. ‘Moi, woj der niet inkommen?’ vruig ze. Roy was bliede verrast en kwam der drekt in met zien slaopzak. Naodat ze een poossie praot haarn, vertelde Juul wat heur mam zegd haar. Hij zee niks, kon bijna niet geleuven wat Juul hom net verteld haar. Hij was spraokeloos. Nao een poossie zee e dat hij het geweldig vond dat der mensken waren die om aandere mensken dochten en ok nog ies met oplössings kwamen. Dat e zu’n geluk had haar, daor kon e niet bai. Hij was slim bliede.
Roy ging in het hoessie van oma wonen. Hij het op een middag, toen e zeker was dat zien mam en die vent niet thoes waren, zien spullegies op haold. Juul ging vaok even bai em op bezuik en toen oma nao een paor maond weer genezen was van heur gebroken heup, trok Roy bai Juul in want die twei haarn mekaor huilemaol vonden.
tea n
