Glaskunstenaar is soms burgerlijk ongehoorzaam

Afbeelding
kleintje cultuur

Linda van Huffelen doet het op haar eigen manier



NORG – Aan de Asserstraat in Norg zetelt glaskunstenaar Linda van Huffelen. Sinds september 2018 huist haar atelier hier. ‘Glasuniek’ is de naam van haar atelier, waar ze haar eigen stijl heeft ontwikkeld. Een stijl die haar uniek maakt, waarmee ze de naam van haar atelier dus eer aan doet.


‘Bij de eerste snee in het glas was ik verkocht’, zegt Linda in haar fraaie atelier. Ze weet nog goed hoe ze ooit met glaskunst is begonnen. ‘Mijn schoonmoeder vroeg mij zes jaar geleden mee te gaan naar een workshop. Zij wou niet graag alleen. Ik werd meteen verliefd op glaskunst.’ Eén cursus volgde ze, daarna leerde ze zichzelf alles aan. Gewoon door het te doen. Nou had Linda al ervaring met klei en brons. ‘Ik denk dat ik dat van mijn vader heb’, zegt Linda. ‘Hij zei altijd: “wat mijn ogen zien, kunnen mijn handen maken”. Hij was heel technisch. Eigenwijs ook. Dat heb ik ook wel een beetje.’


Toch is glaskunst heel anders dan het maken van beelden van klei of brons. Wie met glas aan de slag gaat, zal moeten investeren. ‘Ik was gelijk gegrepen en mijn man kocht een klein oventje voor mij. Die bleek al snel te klein, waardoor ik een grotere wilde kopen. Het is al met al nogal een investering’, geeft Linda toe.


Glaskunst wordt ook wel ‘glasfusion’ genoemd. Men maakt eerst een patroon met allerlei stukjes glas. Vervolgens wordt dit in een oven gesmolten, waardoor het aan elkaar vast hecht. Hierin heeft Linda echter haar eigen stijl ontwikkeld. ‘Ik heb bewust geen inspiratie bij andere glaskunstenaars opgedaan’, vertelt zij. ‘Ik wil niemand kopiëren, maar zelf dingen bedenken. Kunst gaat om de ziel van de kunstenaar, kopiëren helpt daar niet bij. Ook neemt de mate van creativiteit toe als je zelf iets bedenkt.’


Zo kwam Linda op het idee om een sculptuur te maken van glas, door een bepaalde ‘stapeltechniek’ te bedenken. ‘Ik noem het stapelen en ik bedacht het zelf. Ik mag graag experimenteren en hiermee lukte dat goed.’ Dat andere glaskunstenaars haar techniek hebben afgekeken, ziet ze als een eer. ‘Al is het aan de andere kant vervelend om kunstenaars te horen roepen dat ze het zelf bedacht hebben. Jammer.’


Haar unieke kunst zorgde ervoor dat Linda genomineerd werd voor de landelijke portretprijs. Van de 1258 aanmeldingen, belandde zij als één van de weinige glaskunstenaars op de longlist. De top 50 haalde ze nét niet. ‘Dat was jammer, maar ik was al trots dat ik de longlist haalde.’ Die longlist haalde zij door ‘burgerlijk ongehoorzaam te zijn’. Althans, zo noemt ze dat zelf. ‘Ik werk veel in opdracht. Een man vroeg mij een profiel te maken van zijn vrouw. Daarbij wilde hij alles het liefst in kleur, maar ik voelde daar weinig voor. Ik stelde voor alleen haar bril in kleur te doen. Dat beeld is goed gelukt en heb ik ingezonden voor de profielprijs’, zegt Linda, die even later trots poseert bij het genomineerde beeld.


Om een beeld te geven van wat een glaskunstenaar nou precies doet, loopt ze naar haar ‘snijtafel’. Aldaar pakt ze een pen met een diamantwiel erin. Als een schaar die door papier glijdt, snijdt ze door het glas. Vervolgens knipt ze hier een figuur uit. Het werkt therapeutisch, zo blijkt al gauw. Dat is ook een reactie die ze krijgt van mensen die er een workshop komen volgen. ‘Zo’n workshop is heel toegankelijk’, zegt Linda. ‘Er rolt ook altijd iets moois uit. Ik ken sowieso vier mensen die bij mij een workshop hebben gevolgd en later voor zichzelf zijn begonnen. In dat opzicht creëer ik een beetje mijn eigen concurrentie’, lacht Linda.

UIT DE KRANT

Lees ook