Golden ballegien
Toen Berend deur zien Wubbegien hen Rens van Zonneveld stuurd was um een pakkien zieppoeier en underweg een beetien rond keek, kreeg hij ’t jongien in de gaten. Op de rugge in de wal tegenover ’t witte kerkien van Rowol; het fietsien an de slootkaant – uutspeuld, rustig hen boven kiekend….
Zien blonde kop in ’t frisse gruun
op ’t ruggien in de wal
en scharp daorop, het zachte blauw
van zien schone overall
Hij lig daor wat te dreumen
te kieken in de locht.
Hij zöt een zwarm muggen
en heurt een karre in de bocht
Dan kreg hij boov’n ’t kerkien
een golden glaans in ’t oog,
een glad en golden ballegien,
zo gliensternd en zo hoog !
Zo kek dat klein Rowolmerdien
In ’t blauwe overallegien,
veraldereerd de locht in,
naor ’t ronde, golden ballegien.
Hoe holt ze toch dat ding zo glad,
hoe kriegt ze dat d’r op ?
Da’s niks veur Harry Boerema,
die komp niet op zo’n top.
Of zul de Heere Jezus
van boov’n het laoten zakken ?
Ach nee, dan blef hij hangen
in die bomen, met al die takken.
Zo lag hij met verboazing
nog ’n toertien in dat wallegien
en drok te prakkezeer’n
over ’t wonder van dat ballegien.
Toen kwam’e umhoog
dacht bij zukzölf: ik vraog ’t nog wal een keer
an, ach, hoe het die man ok weer,
an Martin, ja, De Heer !
Non deinkt in ’t Amsterdamse kamertien
oes domnee an ’t gevallegien
een Rowolmer overallegien
en een kerk met ’n golden ballegien.
albert boelen
