Groninger Swim Challenge weer van start

‘Door die regenboog is hij er toch steeds bij’

LEEK - Het is alweer de zevende keer dat de Groninger Swim Challenge wordt gehouden. De eerste keer was in 2014. De moeder van een van de organisatoren kreeg kanker en hij zette met een toen nog kleine groep mensen de challenge op, onder het motto: zwem kanker de wereld uit. Zij moeder kon dat nog meemaken. Inmiddels is de Groninger Swim Challenge een groot festijn geworden.
De in Leek wonende Petra Pera zwemt 27 augustus mee, dat doet ze al vanaf 2017. ‘In 2016 werd mijn vader ziek, longkanker. Hij werd behandeld en werd later genezen verklaard. Nog geen drie maanden later bleek dat hij uitzaaiingen had. Hij kreeg een prognose van negen maanden. We besloten in de tijd die we nog hadden leuke dingen te gaan doen. Op een dag zaten we in een bootje in het Reitdiep en zagen een plakkaat hangen. Daarop stond: Zwem jij mee tegen kanker? Ik zei meteen tegen mijn vader: Ik ga voor jou zwemmen.’ Ze schiet in de lach. ‘Mijn vader zei meteen dat ik niet voor hem in het riool mocht gaan zwemmen. Maar dat wilde ik beslist. Dus ik ging trainen. Ik kon wel zwemmen, maar een lange afstand zwemmen is wel wat anders. Ik meldde me aan en volgde een aantal clinic die vanuit de organisatie werden aangeboden. We zwommen dan in het zwembad, maar we hebben ook in het buitenwater geoefend. Omdat het kortdag was heb ik de korte afstand gezwommen, anderhalve kilometer van de Westerhaven naar de Oosterhaven.’
Haar vader was erbij. ‘Ik had de organisatie gevraagd of er iets voor hem geregeld kon worden, omdat hij niet meer lang kon staan. Ze hebben ervoor gezorgd dat het bankje dat aan de Oosterhaven staat, speciaal voor hem gereserveerd was. Daar stond hij toen ik aan kwam zwemmen. Dat beeld raakt me nog steeds. Een jaar later zwom ik weer. Toen was hij er niet.’ Ze is even stil. ‘Deze challenge is ook een soort verwerkingsproces. Iedereen die meedoet heeft zijn eigen verlies geleden, of kent wel iemand die ziek is of inmiddels is overleden aan kanker. Je merkt ook de saamhorigheid van de mensen onderling, maar ook de mensen aan de kant. Zo stond er eens iemand, een vrouw, aan de kant van het Reitdiep, met een spandoek met een hart erop. Dat is zo mooi! Dan weet ik waar ik het voor doe.’
Afgelopen januari overleed filmmaker Ismael Lotz. Hij was bij velen bekend omdat hij, vanaf het moment dat hij te horen kreeg dat hij een ongeneeslijke vorm van longkanker had, een vlog bijhield. Onder de titel ‘Lotz Leeft!’ maakte hij films en podcasts waarin hij de wereld liet weten wat hem bezig hield. Hij vocht niet tegen kanker, maar danste ermee. Hij overleed op 46-jarige leeftijd. ‘Vorig jaar maakten we een team om Ismael heen, Team Lotz. Ik vroeg hem of hij mee wilde zwemmen, maar zwemmen in buitenwater terwijl je longkanker hebt is geen goed idee. Zijn partner Carolien zwom wel mee. Dit jaar zwemmen we weer als Team Ismael, deze keer als eerbetoon voor deze bijzondere man. We zijn hem dan wel kwijt, maar er zijn nog zo veel meer mensen met kanker.’
Regenboog
Er zijn drie afstanden te zwemmen. De City Swim van anderhalve kilometer, de Classic Swim, van Zoutkamp naar Groningen en de Ultra Swim van Lauwersoog naar Groningen. ‘Team Lotz zwemt de Classic Swim. De eerste zwemmers gaan om 05.30 het water in. Dat is best bijzonder, het is dan nog donker. De volgbootjes mogen dan nog niet varen, die komen zodra het licht is. Zo in het donker zwemmen is een heel apart gevoel. Het heeft iets engs, maar ook iets heel bijzonders. Je zwemt natuurlijk niet alleen, maar met starters uit andere teams. De zwemmers wisselen elkaar af, dus je hoeft niet de hele afstand te zwemmen. Je legt zo’n 7 kilometer af.’
Om trainen zwemt Petra het liefst buiten. ‘Ik zwem het hele jaar door. Ik train twee keer per week in Vries, in het openlucht bad. Ik vind zwemmen toevallig heel leuk, dus dat kost me geen moeite. Normaal, tijdens het trainen, ben ik vooral met mijn werk bezig. Maar tijdens de challenge heb ik een soort mantra in mijn hoofd. Dan zwem ik voor mijn vader. Voor Ismaël. Voor nog veel meer mensen die ik kende en die niet meer leven. En mensen die op dit moment ziek zijn. Maar ik zwem ook voor de mensen die hebben gedoneerd. Want heel veel mensen die doneren hebben zelf ook een verhaal. Dan zwem ik en dan denk ik: ik doe dit omdat jullie mij supporten.’

Van het geld dat wordt opgehaald, inmiddels steeds rond de 200.000 euro, wordt elke cent besteed aan het researchfonds van het UMCG. ‘het UMCG geeft elk jaar een presentatie over wat ze met het geld gaan doen. Dat is heel transparant allemaal.’
Petra’s vader kan niet meer aan de kant staan om haar aan te moedigen. Maar voor haar gevoel is hij er steeds bij. ‘Er zijn heel veel tekenen op zo’n dag waardoor je verbinding voelt met de mensen die er niet meer zijn. Voor mij is dat de regenboog. Die was de eerste keer te zien toen ik naar de finish zwom. En tot nu toe is die regenboog er elke editie weer. Daardoor heb ik het gevoel dat mijn vader er steeds bij is.’