‘Het Beste Bedrijf benadrukt het belang van fysieke winkels. Klantvriendelijkheid vind je niet achter de computer’
De Krant voor het Beste Bedrijf de straat op
NOORDENVELD – Om de stand van zaken voor het Beste Bedrijf van Noordenveld nog eens te peilen toert de Krant donderdagochtend –volstrekt onwillekeurig- langs verschillende bedrijven in de regio. Nu is het nog even spannend, volgende week zullen we weten welke bedrijven genomineerd zijn en wie zich het Beste Bedrijf van Noordenveld 2016 mag noemen. De actie leeft in elk geval geweldig, zowel onder de winkeliers als de clientèle. Zoveel wordt snel duidelijk.
Bij Tafel 20 in Norg is de stemming, ondanks de fixe kortstondige sneeuwbui, uiterst zonnig. De ex-Koperenhoogtemannen Maikel Spijkerman en Richard Wieringa zitten met een kop koffie aan de stamtafel van hun restaurant aan het Westeind in Norg. Nog geen jaar bezig en nu al een ongelofelijke vaste klantenkring, roepen beide heren glunderend. 673 likes op Facebook. En dat die vaste klanten de mannen het allerbeste gunnen, blijkt wel uit de reacties die Tafel 20 verzamelt in een zilveren bokaal op de bar. Op het briefje dat Maikel uit de glimmende vaas vist schrijft een meneer dat hij de hartelijke ontvangst en de behulpzaamheid zo waardeert. Maikel fronst. “O ja. Ik weet wie dat is! Ik loop altijd even met meneer mee naar de auto, doe deur voor hem open en help hem erin. Hij heeft iets met zijn benen. Komt hier iedere week”, weet de gastheer. “Hier heeft er één een elf gegeven. Dat kan helemaal niet! ‘Gezelligheid kent geen tijd’ staat eronder. Of deze: ‘Het plafond is als die van een Chinees maar voor de rest is het fantastisch.’ Hilarisch toch?”, schatert collega en chef-kok Richard. De mannen vinden de wedstrijd geweldig. Hitsen de boel maar wat graag een beetje op. Vooral als buurvrouw Anniek van de bloemenwinkel langskomt. “Ze doet de bloemenvaasjes hier. En ze graait ondertussen de stembiljetten bij ons van de bar. Omdat ze er zelf doorheen is. Kijk, dat kan niet natuurlijk”, grappen de mannen die hun succes verklaren vanwege het feit dat ze zo gewoon zijn. “We maken lekker eten voor een goede prijs. En we houden rekening met allergieën. Koken we gewoon even iets anders.”
‘Het plafond is als die van een Chinees maar voor de rest is het fantastisch’
Bij overbuurvrouw Anniek Siegers van Bloem & Cadeau Boutique Anniek staan de bloemetjes niet buiten. Veel te koud. Binnen is het echter een ware bloemenzee. Grote, weelderige exemplaren in talloze kleuren. Kleine liefelijke soorten met tere kelkjes. De hoge glazen stolp naast de kassa is tot aan de rand gevuld met stembiljetten. “De reacties zijn echt super”, roept de onderneemster vanachter de toonbank. “Dat we in korte tijd zoveel bereikt hebben, horen we veel. Daar staan we zelf eigenlijk helemaal niet zo bij stil. Weet je wat ik ook zo bijzonder vind? De hoge cijfers die mensen geven. Veel tienen. Zou ik zelf nooit zo snel doen. Daar ben ik veel te perfectionistisch voor. Er is altijd wel iets wat beter kan, denk ik dan. Een acht is ook leuk.” Terwijl Anniek een klant van een mooi boeket voorziet, rijdt de Krant nog even over Roden. Naar de Wereldwinkel om precies te zijn. Want hoe leuk is het, dat een zaak die draait op maar liefst veertig vrijwilligers ook meedoet? Geheel belangeloos. Enkel en alleen voor de good feeling. Dat alleen al verdient een beste pluim. Ze staan met z’n drieën donderdagmorgen. Synie Bouter praat de Krant even bij over de stand van zaken. “Het Beste Bedrijf zullen we wel niet worden, maar we zijn blij met de aandacht”, zegt ze bescheiden. Nadat we nog maar eens uitleggen dat het echt niet alleen draait om de meeste stemmen, maar dat er juist ook naar andere zaken gekeken wordt, wijst Synie onmiddellijk op de duurzaamheid waaraan veel waarde wordt gehecht in de winkel aan de Nieuweweg. “Alle spullen zijn fairtrade en komen uit de hele wereld. Bovendien worden de makers ervan direct, al bij de grens, betaald. En we gaan echt met de tijd mee hoor. Moet je deze prachtig gekleurde vazen uit Indonesië eens zien. Of de handgemaakte kralenkettinkjes uit India”, promoot ze heel handig haar waar. “En nog even over duurzaamheid gesproken. Ken je het olifantenpoeppapier dat we verkopen?” Huh? Olifantenpoeppapier? Daar moeten we meer over weten. Synie wijst naar notitieblokken, agenda’s en vrolijk gekleurde matte doosjes. “Gemaakt van olifantenpoep. Prachtig hè?” roept de vrijwilligster die blij is met alle aandacht dankzij het Beste Bedrijf. “Hier stemmen mensen omdat ze het ons gunnen.” Fairtradestemmen dus.
Van olifantendrollen naar fietsen. Bij De Fiets aan de Padkamp hebben ze al snel een pak nieuwe stembiljetten moeten halen. Binnen een mum van tijd waren ze er doorheen. “Aanvankelijk dacht ik: nee zeg. Gaan we niet aan meedoen, niks voor ons”, roept Tina van der Veen die de fietsenzaak samen met echtgenoot Bert runt. “We moeten het hier met elkaar doen in het dorp en niet tegen elkaar gaan strijden, dacht ik toen. Nu besef ik me dat het daar helemaal niet om draait. Het is een heel positieve manier om winkels onder de aandacht te brengen. En bovendien: zó goed voor je zelfvertrouwen”, vindt Tina die vooral blij is dat de clientèle hen de stem ook echt gunt. “We wijzen onze klanten op de stembiljetten, maar doen voor de rest niets extra’s. Bewust niet. We willen eerlijke stemmen, gewoon omdat we kwaliteit leveren. Altijd klaar staan voor de klant. Zeggen: neem mee joh, dat schroefje. Of een gratis leenfiets hebben voor de klant terwijl zijn eigen fiets gerepareerd wordt. En natuurlijk vind ik het heerlijk om te lezen dat mensen ons waarderen omdat we altijd vrolijk zijn. Je moest eens weten wat klanten soms voor Bert meenemen. Metworsten, puddingbroodjes of mandarijnen. Gewoon als waardering voor ons werk.” Bert, die achterin de zaak aan een fiets staat te sleutelen, legt zijn schroevendraaier weg. Hij wil ook even wat zeggen. “Weet je, in een tijd dat alles omvalt, is het zo belangrijk de consument eens bewust te maken van het belang van fysieke winkels. Want dingen als behulpzaamheid, persoonlijke service en klantvriendelijkheid vind je niet achter de computer. En aan die bewustwording draagt deze actie geweldig bij.” Zo die zit. Wijze woorden van Bert.
Dit jaar is Alida’s Smulpaleis weer van de partij. Zij wisten vier jaar geleden de allereerste editie van het Beste Bedrijf op hun naam te schrijven. Jan heeft zich een weekje vergist in de einddatum, hij dacht namelijk dat –ie nog een week te gaan had. En daarom trekt het Smulpaleis op de allerlaatste dag nog even alle registers open. “Via Facebook (3.260 likes, red.) stimuleren we mensen hun stem alsnog uit te brengen en vandaag drukken we iedere gast een bon onder de neus”, vertelt Jan Willems die nog wel zo’n leuke actie bedacht had wanneer hij nog een week zou hebben. De frietzaak op de parkeerplaats bij de Vrijbuiter bestaat dan namelijk 20 jaar. Maar goed, de emmer zit nu ook al aardig vol, zegt Jan enigszins opgelucht. Jan doet alleen al graag mee om scherp te blijven. Om zijn zaak continu te kunnen verbeteren. “Wij willen áltijd de beste zijn. Er wordt nu ook weer ontzettend leuk op gereageerd. En ook al hebben we al aardig wat prijzen in de wacht gesleept de afgelopen tijd, mensen houden wel van een beetje reuring.” Theo Schelhaas van Decokay Oost is ook dik tevreden. “We krijgen ontzettend veel leuke positieve reacties binnen. Moet je zit zien: ‘Decokay Dikke Duim’, staat er. Mooi toch?” Echte Bakker de Korenaar is bewust passief. Drukt niet iedere klant een stembiljet onder de neus. “Invullen mag, graag zelfs, maar we moedigen het niet aan”, vertelt Jacolien. “De reacties zijn positief hoor, liggen een beetje in de lijn van: ga zo door, lekker brood, goede service, dikke tien.”
Bij het verschijnen van deze krant is de rol van het publiek uitgespeeld. Er kan niet meer gestemd worden. De biljetten zijn opgehaald, de lijnen gesloten. Op de redactie van de Krant worden deze week de stemmen geteld, de cijfers bekeken en de motivaties onder de loep genomen. Daarna de vreselijk lastige taak aan de juryleden –Nico Borgman, Tanja Haseloop en Alida Zwerver- om vijf bedrijven te nomineren én de winnaar uit te roepen. Wordt vervolgd.
