‘ Het is geen wedstrijd wie het hardst kan blazen’

||
|| Foto: ||
actueel
Blazersklas De Tandem maakt zich op voor slotconcert
RODEN – Omwonenden van basisschool De Tandem in Roden maakten zich al enige tijd zorgen. Of er eigenlijk nog wel gewoon les gegeven werd op de school. Al weken namelijk, horen ze elke vrijdagmiddag muziek, duidelijk afkomstig uit de school. Nou beste mensen, dat klopt. Sinds enkele weken heeft De Tandem een blazersklas. Een initiatief van MV Noordenveld, maar ondertussen innig omarmd door de school. Het is nu een kwestie van oefenen voor het slotconcert. En als de voortekenen niet bedriegen, dan wordt dat een spektakelstuk van de eerste orde.
Het initiatief kwam dus van MV Noordenveld. Van de heren Bert Blaauw en Sijbren Jongsma. Beiden volgen de lessen dan ook op de voet. ‘ Het is duidelijk dat wij graag wat meer jeugdigen onder onze leden zouden hebben’, zegt Jongsma. ‘En dus hopen we dat er kinderen zijn die dit zo leuk vinden dat ze besluiten lid te worden. Maar: kinderen in aanraking brengen met muziek is ook gewoon goed. Dat is al lang bewezen.’ Jongsma las in de Krant over een blazersklasje in Norg. Hij legde contact met docent Wim Stalman en school De Tandem en alles was daarna heel snel in kannen en kruiken. ‘De meeste kinderen komen tijdens hun basisschoolperiode alleen in aanraking met een blokfluit. Of een triangel. Nu maken ze écht muziek. Op de tuba en de trompet. Ze leren de beginselen van noten lezen en leren om samen muziek te maken.  Ja, we gaan straks na het einde van deze reeks van tien lessen zeker door. Weer op De Tandem, dan pakken we groep 7. Eigenlijk willen we dit een jaar of vijf volhouden. De kinderen krijgen overigens hun instrument mee naar huis. Kunnen ze thuis ook oefenen. Lid zijn van een muziekvereniging heeft nog steeds iets oubolligs, zo denken velen. Niets is echter minder waar. Er wordt van alles gespeeld. Adele is erg populair, maar we spelen ook werk van Gers Pardoel. Dat spreekt de jeugd uiteraard meer aan dan ouderwetse muziek. MV Noordenveld heeft een heel leuke groep kinderen. Die spelen echt van alles. Daar is echt niets oubolligs aan’, weet Jongsma.
Ondertussen zijn de leerlingen van groep 8 binnengekomen. Met instrument. Ze gaan zitten en zetten hun blaasinstrument aan de mond. Het moge duidelijk zijn: ze vinden het leuk. De één produceert iets wat lijkt op het geluid van een olifant die wordt achtervolgt, een ander produceert nu al iets dat lijkt op muziek. Het verschil is groot. Verschil in enthousiasme is er niet. Dat heeft ongetwijfeld te maken met docent Wim Stalman. Wim is duidelijk. ‘Kinderen, kinderen. Dit is geen wedstrijd wie het hardst kan blazen.’ Hij overhoort de kinderen over de E en de G. Hij laat kinderen een stukje spelen. Dan is het verschil in talent al hoorbaar. Maar toch: na drie lesjes van drie kwartier weten kinderen wat ze doen. Het daagt ze uit. Ze moeten nadenken en dus samenwerken. Het mes snijdt echt aan allerlei kanten.
De zestien kinderen – Quinten is vandaag ziek- vermaken zich best en doen hun best. Van het slotoptreden gaat de school iets bijzonders maken. Dan ook mogen vaders, moeders, broertjes en zusjes en grootouders komen kijken en luisteren. Over een week of acht is het zover. En als de voortekenen niet bedriegen, dan kon het wel eens een meer dan leuk concert gaan worden.
||
||

UIT DE KRANT