‘Het mag dan scholenparade heten, voor de kinderen voelt het als een echte Rodermarktparade’

Het lijkt wel of het er fanatieker aan toe gaat als ooit te voren. Alsof deze parade de allermooiste moet worden. De motivatie en het enthousiasme is enorm onder ouders en kinderen van de basisscholen in Noordenveld. Want nóg een keer de parade overslaan, dat laten ze zich niet nog een keer gebeuren. Een paar weken geleden maakte de Krant samen met de Volksvermakers een rondje langs de verschillende bouwgroepen om te kijken hoe de vlag erbij hing. Dat varieerde nog al: van een kaal onderstel tot bouwgroep die bijna al aan de afwerking toe was. Als deze Krant bij u op de mat ligt, zijn er nog een paar dagen te gaan. Een paar dagen waarin –bij de meeste bouwgroepen althans- nog een hoop moet gebeuren. Van bloemen plakken (dat gebeurt met lijm tegenwoordig) tot het uitrollen van graszoden. We nemen u mee in het laatste rondje!

Bloedfanatieke wagenbouwers willen de mooiste wagen voor hun bengels

De bouwers van De Tandem hebben het gas er flink op. In de schuur van boer Vlonk ontstaat langzamerhand een heuse beachparty. Zeemeerminnen, dj’s en vissers op de wagen. Bedacht omdat het ‘lekker simpel’ was, want schminken is overbodig. Maar tijdens het bouwproces groeide het  eenvoudig bedachte plan uit tot een wagen waarin het kleinste detail tot in perfectie is uitgewerkt. Luck Kernebeek is het opperhoofd van de bouwers, hij is de man van de ideeën en het technisch inzicht. Al heeft –ie dat zelf liever niet, dat mag gezegd worden. Luck is meer een man van de achtergrond. Duikt liever onder de wagen dan erop, wanneer de pers arriveert. ‘Lang was het onzeker welke kant het op zou gaan’, daarom was het enthousiasme in het begin niet heel groot onder de ouders. Nadat we hoorden dat we tóch mochten bouwen, groeide dat snel. We hebben een vaste club bouwers. Het motivatie is enorm onder de vaders en moeders. Op zaterdag komen de kinderen ook mee. Ze helpen mee schilderen of met nieten. Een grote chaos af en toe, ze smeren alles eronder, haha. Maar dat hoort erbij. Het is vooral leuk. De rode beachtoren hebben ze helemaal zelf geverfd. Het is net als carnaval, een heel sociaal gebeuren. Dat de parade door gaat is vooral aan de scholen zelf te danken’, weet Luck ‘Toen duidelijk werd dat de buurtschappen het niet zagen zitten, zijn de scholen zelf met een plan gekomen. Voor de kinderen is het fantastisch, op de versierde wagen hoort hier bij de basisschooltijd.’

De bouwers van De Rank hebben een aardige inhaalslag gemaakt in de voorste schuur op het boerenerf van Vlonk. Dat moest ook wel, want nog geen vier weken geleden was een grote plank het enige onderdeel dat op het onderstel geschroefd was. In rap tempo is er een bouwteam samengesteld, weet coördinator Wilma Tepper. ‘We hebben hard gewerkt. Ouders staan hier avond aan avond van zeven tot twaalf uur te klussen. Er is echt iets moois neergezet.’ ‘Zomervakantie’ is het thema van de school.  Lekker makkelijk, want daar kun je alle kanten mee op, zullen ze gedacht hebben bij De Rank. ‘Je moet denken in mogelijkheden. Het is allemaal minder groot en uitbundig dan anders en er is minder budget. Dat betekent dat je creatief moet zijn. En: wat is haalbaar? Een leuke uitdaging. Zomervakantie is breed: een zee, palmbomen en een kampvuurtje. Dat is goed te doen. Eén moeder heeft alle lege pakken babymelk bewaard. Die hebben we bruin geverfd, nu is het de stam van de palmboom. We hebben sowieso veel gebruik gemaakt van afvalmaterialen. De kinderen hebben zelf ook fanatiek meegeholpen, ze hebben zelf de vlaggenmast, de vissen, kwallen en zeepaardjes gemaakt.’ De eerste ronde zit groep drie op de wagen, de tweede ronde groep vier. ‘Anders zou groep vier niet meer mee kunnen doen. Dat zou sneu zijn. Zeker als je grote broer of zus er ook op heeft gezeten. Op de wagen hoort hier bij de cultuur. En een beetje vertier en vermaak is altijd leuk natuurlijk.’ De bouwers zijn nu toe aan de afwerking. De graszoden zijn als laatste aan de beurt. ‘Die liggen naast de schuur omdat ze regelmatig gesproeid moeten worden. We willen een mooi groen gazonnetje!’

Ze kwamen wat laat op gang, bij De Poolster, vertelt coördinator Bertram Evenhuis. Er is een paar keer geswitcht voordat ze uitkwamen bij ‘Vlieg met ons mee’. Toen het plan eenmaal was gesmeed werden de mouwen opgestroopt bij de polestars. Vanaf 17 augustus gingen alle remmen los in de Henk Halsema-hal. Niet zo gek ook, met twee fanatieke bouwgroepen in dezelfde hal. Want onder doen voor het Valkhof en de Hoeksteen dat wil je niet hè? ‘Er is een enorme drive ontstaan om onze kinderen een onvergetelijke dag te bezorgen. Het mag dan scholenparade heten, voor de kinderen voelt het als een echte Rodermarktparade. Onze wagen is gebaseerd op verhalen uit boeken en elementen die zich in de lucht afspelen; zo hebben we Nils Holgersson, een vliegend tapijt, luchtballon, engeltjes, superhelden op een wolkenkrabber en feeën, elfjes en heksen op bezemstelen. We zijn laat begonnen. We werden een klein beetje uitgelachen door de andere bouwgroepen. Maar we hebben in twee weken tijd heel wat ingehaald. De laatste twee weken waren we bijna iedere avond met een club van tien tot twaalf ouders. Er ontstond een echt teamgevoel’, aldus Evenhuis die komende donderdag nog even naar Vollenhove op en neer scheurt om 20.000 bloemen te plukken. ‘De Poolster staat bekend om de vele bloemen op de wagen. We hebben een naam hoog te houden, haha. Normaal zijn dat er zo’n 80.000, dus wat dat betreft valt dit mee.’ De bloemen worden er niet opgeprikt met spelden, maar met speciale lijm, weet Bertram. ‘Zo deden ze het vroeger ook. Daarmee voorkom je dat er spelden op straat vallen.’ Bij de Poolster zit groep drie op de wagen, 56 kids in totaal. ‘Die verdelen we over twee ronden. Die wisseling zal nog een pittige klus worden, maar we zijn er klaar voor!’

In dezelfde loods bouwt De hoeksteen haar wagen. En met Het Valkhof en De Poolster in één ruimte betekent dat een gezonde competitie. Eentje die er behoorlijk fanatiek aan toe gaat bij tijden. ‘Opgroeien en opbloeien’ is het thema van de wagen, weet Prescilla Jansen te vertellen. ‘Dat heeft alles te maken met onze schooltuin en moestuin, daar is veel tijd en  energie ingestopt. Er bloeit en groeit van alles. Maar ook het anders opgroeien, het niet naar school gaan door het hele coronagebeuren wilden we centraal stellen’, zegt Prescilla die zich rijk mag rekenen met een grote club fanatieke ouders. ‘Daardoor konden we veel groepjes maken. De periode om te bouwen was kort. Een aantal ouders heeft zelfs in de zomervakantie aan de wagen gebouwd. We lopen hartstikke op schema. Wat er nu nog gebeuren moet zit grotendeels in de details en de afwerking. We zijn er als school super blij mee dat de kinderen op de wagen mogen. Het leeft bij de kinderen, daar doe je het voor. Ze hebben veel zelf gemaakt. Iedere leerling heeft een eigen plantenbakje met z’n eigen naam erop. Die hangen allemaal aan de buitenkant van de wagen.’

Rechts achterin de loods staat de wagen van Het Valkhof. Poeh, en wat voor één. Groots. Hollywood. Moviestars. Dat ze de boel serieus nemen bij Het Valkhof blijkt alleen al uit de tot in detail uitgewerkte tekeningen die aan de wand hangen. ‘Valkhof the movie’, heet de wagen, weet voorzitter van de bouwgroep Sarah Schuiling te vertellen. ‘De gemoederen zijn zó goed, dat maakt bouwen een stuk gemakkelijker. In het voortraject was er veel onzeker. Vast stond is dat wij wilden bouwen. Het eerste doel was om elkaar als oudergroep te leren kennen. Van tevoren hebben we alle scenario’s besproken: stel dat de parade op het laatste moment toch niet door kan gaan, wat vinden we er dan van? Iedereen was het eens, het allerbelangrijkste is dat we het onderling gezellig hebben. En ik kan je zeggen: dat eerste doel is nu al geslaagd. Ons tweede doel is om de kinderen een leuke herinnering te bezorgen. We hebben tegen iedereen gezegd: wat wil je zijn? Bij de meisjes kwam daar ongeveer uit: prinses, zeemeermin, prinses, prinses en prinses. En de jongens willen Batman, Spiderman of een beroemde voetballer zijn. Daar hebben we de wagen omheen gebouwd. Alle Disney-prinsessen zijn vertegenwoordigd. We hebben alleen twee Ariëls, dat is dan maar zo. Nu komt het op de afwerking aan. Maar heel eerlijk: als we de wagen nu naar buiten zouden rollen, zijn we ook trots.’ De voortvarendheid is mede te danken aan de strakke organisatie. Het bouwteam is opgesplitst in drie groepen: sterke (en handige) kerels, knutselmoeders en thuiswerkers. In de eerste weken klusten de mannen op maandag en vrijdag aan de wagen, op woensdag- en donderdagavond was de Henk Halsema-hal het domein van de vrouwen. ‘Nu komen we allemaal samen. Supergezellig. En vergeet de kinderen niet. Ze maken allemaal hun eigen handjes op een plaquette voor de Wall of Fame. Het is fantastisch dat het doorgaat. Anders was er een groep niet op de wagen gekomen. Je kunt niet blijven inhalen. Nu zit groep drie erop. Dat blijven we in het vervolg doen. Het is de grootste kans dat je dan één klas hebt en het voordeel is dat de kinderen iets ouder zijn. Ze kunnen het beter volhouden en je hebt geen gedoe met luiers. Voor ouders is het ook wel zo prettig. Die krijgen al te maken met zoveel nieuwe dingen.’

In een fabriekshal aan de Exportweg wordt er flink op los getimmerd. En dat gaat, zeg maar gerust, lekker. Van bouwstress is geen enkele sprake, bij de wagen van De Marke, vertelt bouwcoördinator Robert Meijer. ‘Muziek voor iedereen’, luidt het thema van de wagen. Dat het er uiterst relaxed aan toe gaat is mede te danken aan de enorme bouwgroep. De twee groepen twee gaan er namelijk allemaal in één keer op. Liefst 51 kinderen. Een leuke uitdaging. Want 51 kids zijn 51 zitjes en staplaatsen. Ga d’r maar aan staan. ‘Het is allemaal gelukt’, lacht Robert. ‘We voorzagen problemen in de wissel. We hebben op een veilige manier alle kinderen tegelijk een plekje kunnen geven. Dat kon ook omdat de wagen een stuk simpeler is dan andere jaren. Bij het kiezen van het onderwerp hebben we gekeken naar spullen waar we gemakkelijk aan kunnen komen. K2 zoekt K3, is een onderdeel. De meeste meisjes hebben wel een K3 jurkje in de kast. Alles draait om muziek op onze wagen. Een rockband, dj’s, een countryhoek en een jurytafel, het staat er allemaal op. We zijn ontzettend blij met het initiatief. In het begin waren we, heel eerlijk, vrij sceptisch. Welke kant gaat het op? Dat was volstrekt onduidelijk. Na de zomervakantie groeide het enthousiasme met de dag. De kinderen zijn er zelf ook heel erg mee bezig. Zij hebben de muzieknootjes voor op de muziekbalken gemaakt. De laatste punten moeten nu op de i en dan zijn we er klaar voor. Laat maar komen die parade!’

Nog geen vier weken geleden stond een kaal onderstel moederziel alleen in de opbergloods van Volksvermaken. Geen bouwers, geen spullen, geen teken van enige actie. Nul komma nul. En dat was best even schrikken. Zou De Parel nog wel meedoen, schoot menig Volksvermaker door het hoofd tijdens de fameuze drankenronde. Gelukkig bleek niets minder waar. Sterker nog, je kunt al bijna je tent opslaan op ‘Camping de Parel’. ‘Op de dag dat jullie kwamen hadden we nog niet eens een bouwgroep bij elkaar’, lacht Debby Koster. ‘Binnen een week is die samengesteld. Twee weken geleden zijn we begonnen. We dachten vrij simpel: een grasmat op een plaat, een paar tenten erop en klaar. Uiteindelijk hebben we het hele plan bijgesteld. Alles hebben we zelf gemaakt: twee grote tipitenten, strand, duinen, een rubberboot van papier-maché, een zandkasteel en een kampvuur. Een vaste club vaders en moeders is 3 en soms 4 vier ochtenden per week aan het klussen. De doeken van de tipi’s zijn door de kinderen zelf beschilderd. En ze hebben hengels met vissen gemaakt. De kinderen vinden het vooral heel leuk. Ze zijn er totaal niet mee bezig dat het ‘anders dan anders’ is. Bij ons zitten de groepen 1,2,3 en 4 op de wagen. Dat lukt omdat we kleine klassen hebben. De eerste ronde zitten er 16 kinderen op, de tweede ronde 17. Het schiet mooi op in elk geval. Deze week gaan we afronden, dan komen de graszoden erop.’ Resultaat: een pareltje van een wagen. En dat in twee weken.