“Het plezier in musiceren en acteren staat bij mij voorop”

‘Een echte Rowolmer moet ooit door het ijs in Floris’ gracht zijn gezakt’

RODERWOLDE – ‘Hier kuj Drents praoten’. Daarvan getuigen maar liefst twee ronde stickers op de voordeur van de woning van ex-schoolmeester Bert Blaauw, grenzend aan het oude schoolgebouw waar hij tot aan zijn vervroegde pensionering de Rowolmer schoolkinderen les gaf. En waar hij als directeur ook nog eens een bijna volle dagtaak had aan het vervullen van administratieve beslommeringen die steeds meer verplichtingen werden. Les geven deed hij graag en met volle overgave. Maar van het administratieve deel dat steeds meer de overhand kreeg, gruwde hij. Voordat Blaauw zich in 1979 met zijn gezin in Roderwolde vestigde, was hij eerst schoolmeester in Buinen, Nieuw-Roden en Roden.

Toen Bert Blaauw (71) tien jaar geleden vervroegd kon uittreden, maakte hij daar gebruik van. “Het was voor mij genoeg geweest.” Constateert hij, niet met wrok, want: “Kinderen onderwijzen is een prachtig beroep,” klinkt het met volle overtuiging. Diezelfde stelligheid klinkt als hij volmondig ‘ja’ zegt op de vraag, of hij een echte Drent is. Op de vervolgvraag, wát een echte Drent dan precies karakteriseert, antwoordt Blaauw omgaand, dat een Drent altijd eerst de kat uit de boom kijkt en niet zo snel zijn mening klaar heeft staan. We graven nog wat dieper met de vraag of hij ook een echte Rowolmer is. “Niet qua geboorte, “zegt hij. “Maar qua gevoel hoor ik helemaal in Roderwolde thuis, niet alleen als onderwijzer is dit mijn eindstation maar ik hoop in álle opzichten. Maar toch, een echte Rowolmer moet ‘eens’ door het ijs van Floris’ gracht zijn gezakt en dat ben ik ook niet. Dus…” zegt hij ietwat besmuikt.

In Oosterhesselen geboren en opgegroeid, wilde Bert aanvankelijk boer worden en de boerderij van zijn vader overnemen. Maar zijn enkele jaren oudere broer was hem daarbij vóór. Het werd voor hem toen de kweekschool. Uit roeping?, vragen we hem. Blaauw antwoordt lachend: “Als schoolmeester had je lange vakanties en dat leek me wel wat. Later is dat helemaal bijgedraaid hoor,”voegt hij er om misverstanden te vermijden meteen aan toe. “Want onderwijzer is een heerlijk vak, maar – gaat hij bedachtzaam verder – het is financieel toch altijd een ondergewaardeerd beroep geweest, dus als ik nú voor de keuze had gestaan had ik het nog niet geweten…” Muzikant misschien?, suggereert de verslaggever daarop, want voor Berts artistieke kwaliteiten als muzikant en toneelspeler is hij speciaal gekomen. Mwâh, zegt de geïnterviewde. En daar laat hij het bij.

Waarna hij met plezier vertelt over de periode dat hij als 8-jarig jonkie al bij de muziekvereniging Excelsior in Oosterhesselen speelde. “Net als mijn pap en mijn broer. Mijn broer speelde ook in een stemmingsbandje; ze repeteerden bij ons in de schuur en als 13-jarige was ik daar vaak bij. Nee, ik mocht eerst niet meespelen, te jong. Maar toen ik wat ouder was mocht ik op de saxofoon ook meedoen. Ik had op school blokfluitles gehad en kende de handgrepen die bij een sax dezelfde zijn. Spelen in dat bandje, dat was een heel mooie periode. We speelden veel op bruiloften en partijen. Stemmingsmuziek, lekker in het gehoor liggend. Ja, dat trok veel mooie meiden maar daar was ik nog net even te jong voor Mijn vrouw heb ik er ook niet kennen geleerd, dat was tijdens het dansen. Geld verdienen deden we ook eigenlijk niet, want wat er werd verdiend investeerden we meteen weer in apparatuur en aanverwante zaken. Saxofoonspelen heb ik altijd gedaan, in alle plaatsen waar ik schoolmeester was speelde ik muziek in diverse corpsen en bandjes. Nu speel ik tenorsax bij de muziekvereniging Noordenveld, ik speel ook bij een saxofoonkwartet, Saxofour en ik ben al tien jaar lid van het Drents Senioren Orkest. Dat is weer een wat ander genre, ach, ik ben van alle markten thuis. We repeteren eens in de veertien dagen in Beilen en vrijwel altijd zijn alle muzikanten aanwezig. We treden vaak op; op 23 februari in Op de Helte in Roden. Daar verheug ik me nu al op. En wat het toneelspelen betreft: Ook dat deed en doe ik graag. Ik ben lid van Woldbloem en doe – als ik daarvoor word gevraagd en er een rol voor me is – graag mee met het Openluchtspel hier in Roderwolde. Mijn voorkeur gaat uit naar blijspelen. Heel simpel: de mensen willen wat te lachen hebben. Plezier in het spelen, daar gaat het me om. Dat geldt voor de muziek én het acteren.”