“Het schilderen van een portret is echt millimeterwerk”

Marlies van Apeldoorn schildert ook mee aan ‘Sterren op het doek’

Jazeker, ze komt uit een creatief gezin, haalt Marlies van Apeldoorn op verzoek van de verslaggever herinneringen op uit haar jeugd. Haar vader werkte bij de politie. Hij werd in zijn carrière regelmatig naar een andere gemeente overgeplaatst. In Naarden geboren verhuisde ze daardoor ondermeer naar Meppel, Groningen, Heerenveen en Voorschoten, om na haar trouwen weer naar Groningen te verhuizen om uiteindelijk, ruim veertig jaar geleden, in Roden aan de toen pas bebouwde Jachtlaan haar ultieme woonstek te vinden. Van de creativiteit die in haar kinder- en jeugdjaren in het gezin – vader, moeder, drie meiden waarvan zij de oudste is – heerste, weet Marlies zich vooral nog goed de bezigheden van haar moeder te herinneren.

“Zij was altijd met haar handen bezig. Maar zelf was ik toen ook al wat je noemt ‘handvaardig’ doende, vooral met tekenen en schilderen. Er na de middelbare school in doorgaan was echter geen optie. Met kunst was immers geen droog brood te verdienen, was vooral toen de mening. Ik ben daarom logopedie gaan studeren. Pas toen ik met dat beroep was gestopt, alweer een jaar of vijftien geleden, heb ik me weer intensief met creativiteit bezig gehouden. Ik heb geboetseerd bij onder andere de School voor Handenarbeid in de stad Groningen, in de volksmond de Snieschoule genoemd, maar schilderen trok me toch het meest. In acryl, want daar kun je lekker snel mee werken, waarbij nog komt dat mijn dochter allergisch is voor olieverf,” vertelt Marlies in haar woonkamer, te midden van speciaal voor de verslaggever uit haar atelier op de bovenverdieping gehaalde schilderijen waaronder vooral portretten (haar specialiteit) van haar kinderen en kleinkinderen. Het door haar geschilderde lievelingsportret van haar overleden echtgenoot heeft echter een speciaal, permanent en prominent plekje boven de bank gekregen.

Marlies van Apeldoorn doet mee aan de dit jaar op zaterdag 16 en zondag 17 april te houden Open Atelierroute van Kunstmomenten Noordenveld. Ze exposeert met een collectie van vooral portretten in de Blakerveld Hoeve aan de Norgerweg 17 in Roden. Op een andere centrale plek in de Open Atelierroute, namelijk De Dobbe aan de Koerskamp in Roden, staat ook een schilderij van haar hand. Het is een portret van het uit deze regio afkomstige internationale model Manon Flokstra, een van de drie door verschillende kunstenaars geschilderde portretten waaruit het model zelf de door haar meest begeerde mag uitkiezen. De opbrengst van de verkoop van de andere twee wordt voor een goed doel bestemd. “Het is,” zegt Marlies van Apeldoorn, “een afgeleide van de populaire serie van Hanneke Groenteman op de tv. Daar werden per uitzending drie kunstschilders gevraagd een BN-er te portretteren, waaruit die geportretteerde dan een keus kon maken. Bij onze Noordenvelder schildersessie schilderde ik dus een portret van Manon Flokstra. Piet van Houten en Tjerk Munsterman deden dat ook. Leuk en spannend, want ik ben uiteraard wel benieuwd of mijn portret door Manon wordt gekozen. Ook van Gerard Kemkers en Tony Neef werden elk drie schilderijen – door weer andere amateurkunstenaars - gemaakt, volgens hetzelfde procedé. Ook die zijn in De Dobbe te zien.”

Ze is er intensief mee bezig geweest, vertelt Van Apeldoorn. “Dat was in het atelier van professional schilder Fokko Rijkens in Roderwolde. Van hem heb ik als leerling ook veel geleerd. Hij houdt je goed bij de les. Andere professionele docenten die mij les gaven waren Jelly van den Bosch en Wine Fransen. Ze hebben ieder hun eigen wijze om je vooral te laten kijken, je bij de les te houden en tóch je gang te laten gaan. Portretschilderen is millimeter werk. Heel moeilijk en daardoor ook heel boeiend. Behalve dat ik me nog steeds bijschool, schilder ik thuis zeker twee ochtenden per week. Meestal met klassieke muziek erbij, ik kom dan echt helemaal tot rust. In mijn uppie schilderen vind ik prettig maar ik maak ook deel uit van een groepje dat elke week in Zevenhuizen samen aan het werk is. Schilderen is voor mij een hobby die ik op mijn manier beoefen. Niet alleen praktiserend, maar ook om andere echt goede schilders te bewonderen en om van hen te leren. Veel stijlen zijn mij lief, alleen abstract is minder aan mij besteed. Ik wil wel kunnen zien wat het voorstelt.”