‘Het schilderen van portretten en dieren met warme tinten vind ik boeiend’
Susan Valenteijn krijgt leuke reacties
RODERESCH – In het dorpshuis ‘t RAShuys in Roderesch is dit gehele jaar al een expositie te zien van diverse schilderijen van Susan Valenteijn. Wat begon als een kortlopende tentoonstelling in de wintermaanden is door allerlei coronamaatregelen een jaarexpositie geworden. Dit met twaalf schilderijen waar met veel plezier iedereen van kan genieten. De uit Roden afkomstige Susan Valenteijn staat borg voor de inhoud en schildert al meer dan twintig jaar.
‘Toen ik in het dorp kwam wonen heb ik mij opgegeven als lid van de Teken- en Schilderclub Roden. Als kind tekende ik al veel en schilderen vond ik wel een bezigheid die bij mij past. Bij TBR heb ik vooral het mengen van kleuren, het spelen met kleur en het werken met contrasten geleerd. Het was waardevol dat ik in de tijd ook heb geleerd om niet op te houden als iets niet lukt om voor elkaar te krijgen als je aan het schilderen bent. Gewoon doorzetten tot dat wel lukt, was het devies.’ In de beginperiode lag de focus op het schilderen van portretten. Later is dat meer verschoven naar dieren. Liefst dieren dicht bij huis. Een koe, schaap of een paar kippen. Ook in Roderesch zijn een aantal schilderijen met dieren te zien. ‘Ik schilder het liefst iets wat mij aanspreekt en boeit. Wat ik schilder moet wel duidelijk zijn. Ik heb wel iets met het boerenleven. Het schilderen van portretten en dieren met vooral warme tinten vind ik boeiend. Dat gaat mij ook goed af, ik krijg leuke reacties. Landschappen schilderen is minder mijn ding. Wel geprobeerd, maar het lukt me gewoon niet. Dieren hebben iets neutraals over zich en worden dan door mij op de voorgrond geschilderd. De achtergrond is vaak donker. Tegenwoordig maak ik die vooral zwart.’
De keuze om vooral ook dieren te schilderen ligt nadrukkelijk in het verlengde van Susans levensvisie. ‘Ik ben vegetariër en zie de dieren niet als een product, maar als een levend wezen. Als kind verzamelde ik in de buurt al handtekeningen tegen het doodknuppelen van zeehondjes. Na de ‘gekkekoeienziekte’ ben ik definitief omgezwaaid. Zoals toen dode koeien door bulldozers in vrachtwagens werden gegooid, nee, zo moeten we niet met dieren omgaan. Ik oordeel en veroordeel niet, maar vind het wel belangrijk om dieren goed te behandelen.’ Er wordt altijd geschilderd met acrylverf. Olieverf lukt niet, de scherpe geuren leiden tot hoofdpijn, migraine en andere ergernissen. ‘Acryl past beter bij mij,’ zegt Susan Valenteijn. ‘Een missertje is gemakkelijk te herstellen. Schilderen is superleuk om te doen, je vergeet de tijd en wordt opgezogen door het ritme van de bezigheid. Ik schilder niet dagelijks, dat gaat in tussenpozen. Dat geeft niet, want dat werkt bij mij het beste om er iets moois van te maken.’ Het portret op de foto is haar zoon Bo. Nu inmiddels 21 jaar oud, maar op het moment van schilderen nog leerling op de basisschool. ‘Kijk, dit vind ik nu het leukste om te schilderen. Hier ben ik dan ook nog steeds het meest trots op.’
Deze expositie in ‘t RAShuys is haar eerste tentoonstelling. ‘Het is hier erg gemoedelijk, dat heeft mij over de drempel geholpen.’ Door de coronabeperkingen is het voor bezoekers lastig om het dorpshuis te bezoeken. Voor wie wil kan er via de website een afspraak worden gemaakt.
