Het voetbalseizoen zit erop! Onze sportverslaggever blikt terug met de trainers van de clubs

Afbeelding
actueel

Het volledig coronavrij voetbalseizoen was met de nacompetities helemaal uitgespeeld. De Krant vroeg bij de verschillende clubs hoe het hun seizoen was vergaan. Voor sommige teams was het succesvol, voor andere allemaal net niet en voor een derde groep was het seizoen minder succesvol.


ONR promoveerde door in de finale tegen Glimmen te winnen naar de 3e klasse. Zo zag het er in het begin van het seizoen in het geheel niet uit. De 1e wedstrijden waren niet erg succesvol herinnerde trainer Erik Kloosterman zich. We hadden te maken met veel blessures en de naweeën van corona. Ondanks de verliespartijen hadden we zeker geloof in elkaar.  We moesten lang zoeken naar de goede uitvoering van de speelwijze. Toen dat eenmaal was gelukt konden we aan de slag. De terugkeer van de blessuregevallen was hier zeker debet aan. De stijgende lijn werd langzamerhand ingezet. De trainingen werden goed bezocht en de intensiteit van de trainingen gingen zich uitbetalen. Na de winterstop kreeg ONR de wind in de zeilen. Er werd alleen nog van Amicitia verloren. Het gelijke spel tegen Middelstum was naast de nederlaag tegen Amicitia een van de dieptepunten van het seizoen te noemen vond Kloosterman. De finale wedstrijden tegen eerst Niekerk om het kampioenschap en later de promotiewedstrijd tegen Glimmen waren voor de trainer zeker hoogtepunten. Door de geleverde energie tijdens de trainingen hadden we kunnen oogsten tot hetgeen we nu hadden bereikt met het team. Dit jaar waren er 2 jeugdspelers die zijn doorgebroken. Josef Duku Dima en Janco de Boer, beiden van de JO 17. In het 1e volledige seizoen zagen we veel plezier en vrolijkheid in de ploeg zo zag ook trainer Kloosterman. ONR staat nu waar het hoort te staan. De trainer keek terug op een geweldig seizoen.


VEV’67 trainer Kees Pranger had in oktober zijn doelstelling dienen bij te stellen. De gedachte was om voor het kampioenschap te kunnen gaan. Na een teleurstellende start van de competitie was deze gedachte snel vervlogen. Mede door blessuregevallen liep het niet zoals de trainer het wilde. Het ontbrak zeker aan scorend vermogen. Na de winterstop zag de trainer dat de groep het goed had opgepakt. Met name in mentaal opzicht kon er progressie worden geboekt. Daar waar er voor de winterstop na een achterstand de koppen naar beneden gingen hangen, was dit na de winterstop geheel anders. Je zag dan ook dat we waren gegroeid om resultaat voetbal te spelen. Na een 1-0 voorsprong was de groep zo gretig om de 2e treffer te maken, dat ze zich eigenlijk zelf de das om deden. Daarin kon de trainer zien dat de groep een voorsprong beter koesterde en met geduld de wedstrijd over de streep kon trekken. De inbreng van de van een zware blessure teruggekeerde Gerhard van der Berg was zeker van belang. Pranger zag ook tot voldoening dat Stijn Veenstra, Menco Renkema en Erwin Cazemier goede stappen in hun ontwikkeling hadden gemaakt. Renkema was in de ogen van Pranger zelfs uitgegroeid tot sterkhouder van het team. Ondanks een slechte start kon de trainer terugzien op een goed verlopen 1e echte voetbalseizoen na de corona. Dieptepunt voor de ambitieuze trainer was wel de nederlaag tegen Veenwouden, waar nacompetitie werd verspeeld. Hoogtepunten zag de trainer tijdens wedstrijden tegen Be Quick Dokkum en Stiens.


Veenhuizen Trainer Hendrik Timmer had in het 1e corona jaar erg fanatiek doorgetraind in juni. Er was natuurlijk een grote conditionele achterstand door de 1e corona periode. Timmer vond dat door middel van al vroeg te beginnen met de voorbereiding dit probleem getackeld kon worden. Het 2e seizoen bleek dat er in augustus veel spelers op vakantie waren. Dat had na een corona jaar wel invloed op had een niet al te goede start van de competitie. Er werd maar 1 punt uit 4 wedstrijden behaald en dat was natuurlijk niet goed. Daardoor kon ik niet met de ideale opstelling spelen waardoor vaste patronen ontbraken gaf Timmer aan. Na de winterstop ging het beter nadat de blessuregevallen waren teruggekeerd. We behaalden toen een goede serie waardoor we toch nog eenvoudig behoud van de 3e klasse bewerkstelligden. Timmer zag in Jesse Hilverda en Hielke Jongsma 2 jonge spelers die zich door middel van goed spel een basisplek hadden verworven. Er waren in de 2 seizoen voor Timmer niet echt veel hoogtepunten of dieptepunten. Wat voor de trainer zeker tot de verbeelding sprak was dat de zoon van Ferdinand Rozema na een ernstig ziekbed hier helemaal van was hersteld. Verder sprak de trainer goede woorden over Veenhuizen, waar een gemoedelijke en gezellige sfeer altijd de boventoon voerde. De trainer had al eerder besloten naar Helpman zaterdag te verkassen.


Marum Technisch Commissie voorzitter Andre Boezerooij zag het jonge talentvolle vrouwenteam kampioen worden. Promotie naar de 2e klasse was met prima voetbal afgedwongen. Marum 1 was in de beginfase van de competitie onder leiding van toen nog trainer Johan Pitstra goed bezig. Men streed bovenin mee om de koppositie. Net voor de jaarwisseling vertrok Pitstra plotseling en moest er snel gehandeld worden. Boezerooij vond in Wim Bakering een uitstekende vervanger. Nadat het 1e periodekampioenschap tegen Veenwouden werd behaald, was het voetbal en dus mede de resultaten erg wisselvallig. Dat lag zeker niet aan trainer Bakering vond Boezerooij. Er trad een zekere mate van gemakzucht in de ploeg. Nadat de periode binnen was kon er niks meer worden gehaald. Het was des temeer opvallend dat er tegen VEV’67 wel de motivatie opgebracht kon worden en de andere wedstrijden min of meer een verplicht nummer waren. Boezerooij zag het als iets ongrijpbaars. Dit fenomeen was niet alleen dit seizoen het geval. Voorgaande jaren kwam dit euvel ook wel aan het licht. De sfeer onderling in de groep was prima te noemen. De 10-1 nederlaag was erg beschamend van Marum kant. Boezerooij vond dat ook niet kunnen. Daarmee ging het seizoen wel als een spreekwoordelijke nachtkaars uit, die heel belovend was begonnen.


Roden speelde een seizoen waarin volgens trainer Freddie Strating bij vlagen goed gevoetbald was. Hij zag ook dat er betere resultaten hadden kunnen worden bereikt. Door individuele fouten en ook veel blessures werden er punten verspeeld die in de slotfase vaak werden geïncasseerd. Strating vond zeker dat zijn ploeg zich goed had ontwikkeld. We waren beter geworden. De organisatie verdedigend stond vaak heel goed. Gevolg was dat er weinig doelpunten tegen werd gekregen. Daarentegen wat de vorige jaargangen de kracht van Roden was zat er dit jaar veel minder in. Namelijk het scorend vermogen was dit seizoen erg mat. De ig. Dat lag niet aan de gecreëerde kansen. Per wedstrijd had zijn ploeg zeker drie 100% kansen of zelfs meer. Het gemis van die kansen brak het team vaak op in de eindfase. We hadden meer moeten scoren. De anders zo trefzekere Enrico Wardenier was niet in vorm. Daarentegen klopten Hugo Steenbergen, Olivier van der Tuin en Yska Last nadrukkelijk aan de deur als vaste waarden in Roden 1. Strating vond dat zijn ploeg hoger had kunnen eindigen. We wonnen 2x van kampioen Hoogezand wat voor de trainer betekende dat Roden het niveau wel aan kon om bovenin mee te doen. Rutger van der Laan (lycurgus), Stan Idema (ONR) en Luuk Jans (lager team) vertrekken of doen een stapje terug. Colin Been en Sem Jansen hebben zich bij Roden aangemeld als nieuwe spelers.


TLC kon terugzien op een prima seizoen. Trainer Hemmo de Wal werd met het feit geconfronteerd dat er veel spelers waren gestopt. Dat betekende dat de trainer met een jong en nieuw te vormen team aan de slag moest. Vanuit de jeugd en een aantal spelers uit het 2e elftal kon de trainer aan de slag. Het resulteerde in een fantastisch seizoen aldus de trainer. In principe was de basis van 12 spelers veel te smal. Met aanvulling vanuit de JO 17 kon er gewerkt worden aan een jeugdig team. Hij zag de jonge honden gretig zijn tijdens de trainingen en wedstrijden. We begonnen natuurlijk goed in de bekercompetitie. De mooiste wedstrijd van voor de beker tegen Grijpskerk. De winst werd na een strafschop serie behaald. Fantastisch was het dat de keeper van de JO19  2 strafschoppen wist te keren. TLC had zich dit seizoen goed verkocht. De uitstraling in de vorm van zo’n jonge groep, die de tegenstander met veel druk probeerde af te troeven, vond de Wal wel prachtig. Iedereen liet zien deel uit te willen maken van het 1e elftal. Vanuit de JO 17  kwamen regelmatig spelers meedoen of als wissel of als basisspeler. Deze jongens waren altijd bereid aan te sluiten. De Wal gaf zijn team een 8 als teamprestatie. Het was een regelmatig seizoen met weinig dieptepunten. Jorn de Bruin keerde na een seizoen VEV’67 terug bij zijn oude club.


Haulerwijk degradeerde naar de 4e klasse. Dat bracht ons niet in de war, gaf voorzitter Ronald de Vries aan.  Het gaf ook wel weer voordelen, vertelde de voorzitter met een positieve kijk naar de toekomst. Elk nadeel heeft zijn voordelen en komen er nieuwe kansen. Trainer Jelke Nijboer nam afscheid maar had alles gegeven om zijn team voor de 3e klasse te behouden. Het coronajaar en heel veel blessures nekten Haulerwijk om een stabiele ploeg te zijn. In de winterstop raakte de ploeg ook de vaste keeper nog kwijt. Niets ten nadele van zijn vervanger maar hij kon niet zijn voorganger doen vergeten. Mede door corona werden wedstrijden afgelast en dat was nu juist dat Haulerwijk heel veel wedstrijden in zeer korte tijd moest spelen. 5 wedstrijden in 2 weken was gewoonweg te veel, waardoor er ook weer blessures ontstonden. De gehele ploeg moest van het ene uiterste van niks doen naar het andere uiterste van veel wedstrijden spelen. De voorzitter zag dat Haulerwijk wel mee kon komen maar dat het op de beslissende momenten net even tegenzat. Met nieuw elan en de nadruk op plezier werd alvast door de voorzitter aangegeven welke kant Haulerwijk op wil gaan. Door de nieuwe accommodatie kwam er nieuwe aanwas van leden. Hij keek dan ook positief vooruit. We deden 1 stap terug maar het plan is 2 stappen vooruit te maken. Voorop staat dan het spelplezier en sfeer binnen de vereniging.


VV Westerkwartier kijkt terug op een goed seizoen. Westerkwartier begon begin september onder leiding van Johannes Noorda aan de competitie, na een goede voorbereiding was de selectie klaar voor de Groningse 5e klasse. Veel ploegen uit de stad Groningen en een 4 tal uit Drenthe. Met de aanwinsten Rense Dijk (VEV67) Jacob de Wit en Martijn Kuiper(beiden Marum) werd v.v. Westerkwartier samen met VVK en VAKO als 1 van de kampioenskandidaten gezien. Met 13 punten uit 5 wedstrijden begonnen de mannen van Johannes Noorda uitstekend aan het seizoen, toen kwam de topper tegen VVK. Deze werd helaas verloren met 2-3 in eigen huis. Vervolgens werd er nog gewonnen van Beilen. De winterstop was al ingetreden omdat de Corona weer de hoek om was gedoken.
Na de winterstop werd direct de kraker tegen Haren verloren en raakte Westerkwartier wat achterop. De trainer is daarna opgestapt en werd overgenomen door Johan Wardenier. Er kwam weer een flow in het team en iedereen begon steeds weer fitter te worden. Na een behoorlijk stroeve start tegen laagvlieger Tynaarlo (teleurstellend 2-2) volgde een goede reeks waarbij de ploeg liet zien goed voetbal te kunnen spelen. Er werd als team voor en met elkaar geknokt voor een goed resultaat.  Hierdoor was Westerkwartier 2 wedstrijden voor het einde al zeker van nacompetitie. Helaas zat het kampioenschap er niet meer in omdat VVK geen misstappen meer maakte. Op een paar gelijke spelen na werd alles omgezet in overwinningen en konden de mannen met een positieve vibe de nacompetitie in. De 1e promotie/degradatie wedstrijd werd met 2-0 gewonnen van FC Leo uit Leens, zij degradeerden naar de 5e klasse en Westerkwartier mocht zich op maken voor de beslissingswedstrijd tegen Friese Boys. Deze wedstrijd werd gespeeld in Harkema onder het toeziend oog van 700 supporters. Helaas werd er na het spelen van de verlenging verloren met 3-4. Dit was zeker een hoogtepunt voor een prima seizoen. Hoogtepunt was zeker ook de wedstrijd tegen VAKO op een dinsdagavond. De ploeg liet toen zien waar het toe in staat was.


Volgend seizoen weer een nieuwe ronde met nieuwe kansen, de selectie blijft zo goed als intact en er stromen nog enkele jeugdspelers door naar de selectie.

UIT DE KRANT

Lees ook