‘Het zou mooi zijn als Elia en Bé binnenkort weer samen klusjes doen’

Elia in actie voor ‘surrogaatopa’ met Ziekte van Huntington

RODEN – Snackbar De Berk in Roden vormt het decor voor een bijzondere actie. De negenjarige Elia Hoekstra zamelt namelijk bierdoppen in de strijd tegen de Ziekte van Huntington. Dat doet hij vooral Bé, een vriend van zijn opa. Sinds het begin van de actie heeft de jonge Rodenaar toch al zo’n 260 kilo naar de oud-ijzerboer kunnen brengen. De komende tijd hoopt hij nog meer doppen te kunnen verzamelen.

 Elia en voetbalvereniging Roden: het is een uitstekend huwelijk. Hij voetbalt al van kleins af aan bij de vereniging, maar nog eerder kwam hij er op maandag of vrijdag om zijn opa te helpen. Zijn grootvader is namelijk lid van de welbekende vrijwilligersploeg die tweemaal in de week allerhande klusjes aan de Norgerweg opknappen. ‘Vanaf het moment dat Elia kon lopen, hielp hij opa al op de club’, zegt moeder Simone. ‘Toen hij vier was en naar school moest, zei hij doodleuk dat hij niet kon: hij moest opa immers helpen.’

Het was ook bij de voetbalvereniging dat Elia Bé leerde kennen. Een collega-vrijwilliger en vriend van zijn opa Jan Giezen. Elia zag iets vreemds aan Bé. ‘Ik vroeg aan opa waarom hij zo raar bewoog’, zegt Elia. ‘Toen vertelde opa dat hij een ziekte heeft.’ Die ziekte is dus de Ziekte van Huntington, een hersenaandoening die door de jaren heen wint aan kracht.

Elia wilde meteen iets doen voor Bé en iedereen die onder dezelfde ziekte te lijden heeft. ‘Ik wilde geld voor hem inzamelen.’ Moeder Simone stuitte op een oproep van het UMC Groningen. Onderzoeker Harrie Kampinga begon met de inzameling, om onderzoek te kunnen bekostigen van de inbreng bij oud-ijzerhandelaren. ‘Elia vond het een mooi initiatief om bij aan te sluiten’, zegt Simone. ‘Toen zijn we hier begonnen met de inzameling. Vrienden, familie en klanten kwamen steeds vaker langs om doppen in te leveren.’

Inmiddels is er dus al zo’n 260 kilo aan oud-ijzer ingezameld. ‘Helaas is de prijs per kilo niet heel hoog, waardoor je heel veel nodig bent’, zegt Simone. ‘Maar Elia gaat stug door. De hulp die hij krijgt is hartverwarmend.’ Zo was er iemand die overig oud-ijzer inbracht en de opbrengsten hiervan aan Elia gaf. ‘Dat gaat ook allemaal naar het onderzoek toe.’

Momenteel ziet Elia Bé niet. Via zijn opa heeft hij gehoord dat Bé het initiatief desondanks zeer waardeert. ‘Als het straks weer kan, wil ik weer helpen bij de vereniging’, zegt Elia. Volgens zijn moeder is deze actie een mooie levensles. ‘Het laat zien dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. En je leert iets voor een ander te doen, al zal nieuw onderzoek voor Bé te laat komen.’

Elia geeft aan de klusjes op de club zeer te missen. Zijn ‘surrogaatopa’s’, zoals Simone ze liefkozend noemt, heeft hij al een hele tijd niet gezien. Daarmee vervallen de gezellige ochtenden en ook de standaard traktatie na de werkzaamheden. Maar voor Elia is het vooral van belang dat hij Bé nog vaak tegen het lijf mag lopen. Moeder Simone noemt Bé een ‘fantastische kerel’. ‘Het zou mooi zijn als Elia en hij binnenkort nog eens samen bezig kunnen bij VV Roden.’

Ondertussen loopt de inzamelingsactie van Elia stug door. Iedereen die zijn steentje of kroonkurkje bij wil dragen, kan terecht bij Snackbar de Berk te Roden.