‘Hij leerde de jeugd voetballen en ons sigaren roken’

‘Mister Nieuw Roden’ blij met Koninklijke onderscheiding

RODEN – Wiebe – maar zeg maar gewoon Wieb, want dat doet iedereen- Vorenholt (65) kreeg dinsdagochtend een Koninklijke onderscheiding. Burgemeester Klaas Smid spelde hem de onderscheiding – Lid in de Orde van Oranje Nassau- op. Vorenholt betekende en betekent nog steeds ontzettend veel voor de voetbalvereniging Nieuw Roden. Bovenal is Wieb echter een geweldige man. Een aardige man. Een gastvrije man vooral, zelfs toen hij zelf de versierselen opgespeld kreeg.

Die gastvrijheid in huize Vorenholt proef je. Ruik je, bijna letterlijk. De droge worsten hangen klaar om gesneden te worden. Je kunt van Wieb en Geertje alles krijgen. Wieb zat tot 09.30 uur gewoon thuis. Hij had zich nogal verbaasd over de vlag die zijn vrouw alvast gehesen had. ‘Is voor morgen’, had ze gezegd. Verder moest Wieb een dag eerder toch wel wat abrupt stoppen met schilderen. Daar ging het huis namelijk zo van stinken. Allemaal voortekenen van wat nu – dinsdagmorgen 09.30 uur- te gebeuren stond. Precies achter een bosje om de hoek stonden vanaf 09.15 uur familie en vrienden te wachten tot burgemeester Smid zou arriveren, uiteraard vergezeld door Stieneke Ottema. Een van Wieb’s jongens had een paar kratjes bier meegebracht. Ze werden met een steekkarretje vervoerd. Wieb had de opdracht gekregen thuis te blijven. Hij zou namelijk geïnterviewd worden. Had iets met voetbal te maken. En dus zat Wieb thuis, hoewel hij eigenlijk van plan was wat aan zijn huis te gaan doen. Toen Smid aanbelde en zijn gezellige huisje ineens vol met mensen stond, pas toen begon Wieb iets dagen. ‘Ik vroeg me al af, waarom belt de burgemeester hier eigenlijk aan’, zei het ‘slachtoffer’ later.

Tien minuten later liep Wieb met de zo bekende en begeerde medaille op zijn trui. Een trui die hij halverwege de speech van de burgemeester pas aantrok. Wieb wilde graag dat het speldje op zijn VV Nieuw Roden trui gespeld zou worden, en zo geschiedde. Je draagt je club uit, of niet. Typisch Vorenholt, die ondertussen vooral oog had voor zijn gasten. Of iedereen wel zat bijvoorbeeld. Of iedereen het wel kon horen. Wieb wilde het – samen met zijn vrouw- iedereen naar de zin maken, terwijl het toch echt om hem draaide.
‘Eigenlijk is dit ook helemaal niets voor Wieb’, zei Ad Witlox, voorzitter van VV Nieuw Roden en uiteraard met Marchinus Uilenberg ook aanwezig, dan ook. ‘Wieb is niet van de voorgrond. Hij is besheiden. Een doener.’ Dat Vorenholt nogal actief is voor zijn club, bleek zeker ook uit de woorden van Smid. Die lepelde een waslijst aan verdiensten op. Vorenholt is al vanaf 1961 vrijwilliger/lid van de club en bemoeide en bemoeit zich met het onderhoud van het sportcomplex. Schilderwerk? Wieb even bellen. Wieb organiseerde talloze evenementen, denk maar eens aan de uitwisseling met de Tsjechische voetbalvereniging TJ Jiskra Litomysl. Ook was hij medeoprichter en bestuurslid van de jeugdtak van de club.

Wieb leidde veel voetballers op. Dan zag hij ze als kleine mannetjes binnenlopen en uitgroeien tot spelers van het eerste elftal. Vanaf 1990 is hij bovendien nauw betrokken bij het eerste elftal. Als leider, zeg maar een soort van manager. Dit seizoen doet hij dat samen met zoon Robert, uiteraard ook van de partij dinsdagochtend. Vorenholt is – zo stond op het briefje van de burgervader- een rustige persoonlijkheid en iemand die altijd bezig is met het analyseren van het voetbal. In de laatste zin stond dat Vorenholt enorme waarde voor de vereniging heeft. Een zin die klopt als een bus.
Dat Wieb zelf een heel aardig balletje kon raken, weten vele mensen niet meer. Vorenholt was een spelverdeler. Met een strakke pass over veertig meter. Met techniek en inzicht. Een slimme speler, die in de glorietijd van de club promoveerde naar de derde klasse. De elftalfoto heeft een mooie plek in Wieb’s huis. Duidelijk te herkennen op de foto is Vorenholt zelf, maar dus ook Witlox, in die tijd een nietsontziende verdediger. Ook één van de beste spelers die Nieuw Roden uit voortbracht, staat op de foto. Marten Poeder, met z’n handjes over elkaar. Poeder speelde ooit een testwedstrijd bij FC Groningen, maar bleef gewoon bij Nieuw Roden. Piet Laturiuw was ook al zo’n topper. Een complete middenvelder en ook op de foto Joop Konneman en Drent, de vader van de huidige spelers van het eerste elftal. Wieb pakt de foto nog wel eens. Dan schitteren zijn ogen.
Behalve voetbalman, was en is Wieb ook van de gezelligheid. Wel moet hij het na wat hartproblemen allemaal wat rustiger aan doen. Maar vroeger? Toen dronk ie graag een biertje. Samen met zijn ploeggenoten. Aanvankelijk in de kroeg, omdat de club nog geen kantine had, later in de kantine. Ook mooi was de tijd dat Wieb met wat oude maten een veteranenteam oprichtte. Met precies elf spelers gingen de mannen de competitie in, en uiteraard was iedereen altijd aanwezig. ‘Wieb leerde de jeugd voetballen, en ons sigaren roken, lacht Witlox. Hoe dat zat? Wieb rookte wel eens een sigaartje en leerde het zijn andere veteranen ook. ‘Op een gegeven moment rookten we zelfs sigaren onder de douche’, haalt Witlox mooie herinneringen op.
Hoewel niet erg warm, zit Cor Sanneman achter het huis van Vorenholt. Hij draait een shaggie. Cor en vrouw Dineke (de zus van Wieb) zijn er de belangrijkste oorzaak van dat het nu zo druk is aan de Schultenlaan. ‘Twee jaar geleden stond ik hier ook. Samen met Wieb. Ik vroeg hem toen of hij al eens geridderd of onderscheiden was. ‘Nee’, zei Wieb. Cor voorspelde vervolgens dat ze hier over twee jaar – op dezelfde plek- wel eens weer zouden praten dan. En warempel: twee jaar later is Wieb Lid in de Orde van Oranje Nassau. ‘Mijn vrouw en ik hebben de zaak in gang gezet, de voetbalclub heeft het meeste werk gedaan. Er moest me toch een partij informatie doorgegeven worden. Elke keer weer moest er meer op tafel komen. Er leek geen eind aan te komen. Wat echter telt is de medaille op de trui van Wieb. Het is het werk waard geweest.’
De gasten drinken koffie, voorzichtig wordt een flesje bier opengetrokken en ook de metworsten zullen zo aangesneden worden. Er is gebak, er ligt al een boodschappentas met bolletjes te wachten en de kleinkinderen vermaken zich best. Wieb zelf zit aan de keukentafel. Hij heeft een map gepakt. In die map staan alle opstellingen van het eerste elftal van Nieuw Roden, vanaf ongeveer 2002. Een naslagwerk, met de hand geschreven. Wieb zou met gemak over alle wedstrijden kunnen vertellen, zoals hij zoveel mooie verhalen heeft. Ook minder leuke, want het leven heeft hem niet altijd ontzien. De onderscheiding voor Vorenholt is hét bewijs dat je door jezelf te blijven en je in te zetten voor je passie, zomaar Lid in de Orde van Oranje Nassau kunt worden. Mooi, want juist mensen als Wieb verdienen dit. Voor dit soort unieke mensen is het fenomeen lintjesregen ooit bedacht. ‘Kom maar een keer weer, kun je de map eens goed bekijken’, zegt Wieb. En ook dat is een typische Vorenholt opmerking. Bij hem en zijn vrouw staat de deur namelijk altijd open en hangt de droge worst klaar.