Hoe ziet de wereld er na de coronacrisis uit?
Duizelig van een enerverende rit stapte ik uit de geruchtenmolen en plofte ik neer op de bank. Het coronavirus was neergestreken in Noordenveld. Onvermijdelijk natuurlijk. De GGD Drenthe maakte hier twee weken geleden al melding van en natuurlijk zetten wij dat direct online. Wat volgde was een storm aan reacties. ‘Peize’, sprak iemand die dat op een nieuwssite meende te lezen. ‘Roderesch’, zoemde rond op de redactie van De Krant. Even later meende iemand zeker te weten dat het iemand uit Langelo was, maar iemand uit Langelo had het juist weer over Altena.
U begrijpt: het zijn verwarrende tijden. Tijden waarin een gerucht snel ontstaat en een mening snel is gevormd. Inmiddels zijn we twee weken verder en zijn er al meerdere besmettingen gemeld, evenals een eerste overleden patiënt uit de gemeente. Toen dit overlijden gemeld werd, viel de geruchtenmolen even stil. Op sociale media werden en masse condoleances overgebracht aan de nabestaanden. Opeens maakte het niet meer uit waar diegene woonachtig was. Men begreep opeens welk leed het virus met zich meebrengt.
In mijn zoektocht naar wat hoop in bange dagen, wipte ik onlangs even aan bij positiviteitsgoeroe Gerard van HitIt. Een lach kon er nog steeds van af, maar al trekkend aan een sigaar stak hij zijn zorgen niet onder stoelen of banken. Hij moet minstens drie weken dicht. Althans, dat heeft hij besloten. Het is niet verantwoord om zijn groepslessen door te laten gaan en bovendien maar zeer de vraag wie er zouden komen. Op het moment dat ik hem sprak, was hij nog in afwachting van de maatregelen van de persconferentie van de drie ministers. Zij gaven dinsdagavond 17 maart te kennen dat ze de ondernemers, zzp’ers, werkgevers en werknemers zullen helpen. Dat gaat miljarden kosten en het wordt nog een flinke puzzel, maar hulp komt er. Ondertussen was Gerard al druk aan het filosoferen over wat hij nou nog kon doen. Hoe zou hij aan verdiensten komen de komende weken? En daarna? Als het virus nog steeds niet is opgelost?
Zelf dacht ik ook na over de toekomst. Hoe gaat de wereld eruit zien als deze crisis achter de rug is? Volgens burgemeester Marcel Thijsen van Tynaarlo hebben we te maken met de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Gaan wij straks, als het leven weer is opgestart en de grenzen weer open zijn, op dezelfde voet verder als nu? Of gaan wij ons beseffen dat wij het met minder prima af kunnen? Zoals de mensen die straks een ecodorp willen beginnen?
Persoonlijk ben ik niet zo rigoureus. Ik hou van de mogelijkheden die de moderne tijd ons bieden. Pakketjes bestellen uit China is ook mij niet vreemd. Maar vaak is het zo onnodig. Als je dan nagaat dat in China iemand een vleermuis oppeuzelt en wij hier maanden later met een dodelijk virus zitten, dan gaan de alarmbellen toch flink af. Globalisering is altijd als iets goeds beschouwd. We moeten handelen, de grenzen moeten open en we moeten er op uit. Maar tegen welke prijs?
Nogmaals: ik ben niet van de rigoureuze verandering en zal niemand veroordelen als diegene op dezelfde voet verder gaat. En wie weet ga ik ook op dezelfde voet verder. Maar als we nou eens beginnen met het begrip ‘lokaal’. We doen lokaal onze boodschappen, halen lokaal onze pakketjes en cadeaus en steunen onze lokale ondernemers. Als we dat doen, weten we in ieder geval wat we binnenhalen. Weten we waar het vandaan komt en weten we ook (vrijwel honderd procent zeker) dat het geen virus met zich meebrengt.
Ik denk dat er iets gaat veranderen, maar ik weet het niet zeker. Omdat ik, net als u, niet weet hoe ons land ervoor staat als wij uit deze crisis geraken. Misschien hebben we ‘het licht’ gezien of misschien hebben we ‘het licht’ altijd al gezien. Maar was dat licht zo fel, dat het lastig was om er naar te blijven kijken.
Meepraten? Twitter: @MathijsRenkema
