‘Iets uit niets?’
LEEK - Of ik de enigste ben die af en toe ‘s nachts de slaap niet kan vatten? Vooral toen ik nog jong was hield dezelfde vraag mij vaak bezig. De aarde is geschapen, zeeën, zon, maan, sterren, vogels, dieren en om niet te vergeten de mens. Of de laatste nu zo’n succes is geworden betwijfel ik soms ten zeerste. Maar, wat mij toen uit de slaap hield was ‘het begin’, want voordat de aarde kwam moet er toch al iets geweest zijn, want iets kan toch niet uit niets komen, zo dacht ik toen. Geleerden, vooral Godgeleerden kunnen het haarfijn uitleggen, maar toch? Had ik als kind weer van dit soort vraagstukken, dan kroop ik uit bed en ging naar mijn ouders. Een beker water, even wat anders aan het kleine koppie met te grote vraagstukken en daarna lukte het vaak om te gaan slapen. Wat dit met politiek te maken heeft?, ook daar komen soms onderwerpen voor waar de slaap een behoorlijke deuk van oploopt. Het volgende voorbeeld, welke ik vaker heb gebezigd, gaat over een bedrijventerrein waar naast het bedrijf ook gewoond mag worden. Wonen en werken, een bedrijvig terrein dus. Er wordt vooral overdag gewerkt, hard gewerkt. Waar gewerkt wordt vallen spaanders en laten dit nu spaanders zijn die bestaan uit af en toe wat extra lawaai. Moet kunnen, ’t is tenslotte een bedrijventerrein. Nu komen we bij mijn niet kunnen slapen over hoe iets begonnen is. Wie was de eerste op deze locatie die zich begon te ergeren aan het geluid? Er moet tenslotte een beginner zijn geweest, toch? Een begin aan ‘mopperen’ over geluid op een locatie waar gewerkt en gewoond wordt. Wakker kan ik er van liggen en kom er niet uit. Ik kan niet meer bij mijn ouders in bed kruipen om tot rust te komen. En om mijn heerlijk slapende wederhelft hiervoor wakker te maken? Dan maar even naar beneden, een slaapmutsachtig goedje wil vaak wel helpen. Mocht u mij tegenkomen en zien dat ik wat slaperig uit de ogen kijk, dan kent u de reden. Waar is het begin van dit alles?
‘Wethouder zijn is niet niets’
Daar kan Wethouder Rien Honnef ook over meepraten. In mijn vorige column deed ik u kond van het agendapunt waar de procesgang ‘oude dorpshuis in Tolbert’ aan de orde zou komen. Het werd een pittige, soms felle vergadering waarbij af en toe grote woorden werden gebruikt. Woorden die vooral richting wethouder Honnef werden gebezigd. Het was ook een moeilijke avond voor de raadsleden. Omdat het over de gehouden procedure ging en er ook bezwaren tegen het besluit bij de Raad van State waren binnengekomen, mocht er niet over de inhoud van het besluit van het college worden gesproken. Zowel door de raad als de insprekers. Voorzitter Bianca Katee vermeldde dat er alleen met de woorden ‘wie, wanneer en waar’ procedureel iemand heeft gehandeld, mocht worden gesproken. Lezers, dit is zowaar geen kattenpis. Probeer maar eens net als bij Linda de Mol haar spel ‘geen ja, geen nee, en geen eh, tijdens ‘Ik hou van Holland’, vol te houden. Hoewel discipline was afgesproken, lukte dit de meeste raadsleden moeilijk. Achteraf, en daar waren alle betrokkenen het over eens verdiende de gang van zaken geen schoonheidsprijs. Voormalig wethouder Tanja Haseloop had een groot gedeelte van het onderwerp tijdens haar wethouderschap voorbereid. Ruiterlijk stak zij haar hand in eigen boezem, maar steunde wel de ingediende motie van afkeuring van D’66 over het gevoerde proces. Soms is politiek voor buitenstaanders best moeilijk te doorgronden. Met 8 voor en 7 tegen werd de motie verworpen, al zal de afkeuring wel even blijven hangen. ‘Ik groet u’. ‘Moi’.
