‘Ik baseer me nergens op, want dan ben ik mijn vrijheid kwijt’

Froukje Dijkstra is al tien jaar met klei bezig

RODEN – Ze is lang niet de enige die thuis is in de wereld van keramiek. Maar de manier waarop ze het doet, is uniek te noemen. Froukje Dijkstra uit Roden leerde geheel autodidact met klei om te gaan en haar eigen stijl te ontwikkelen. Inmiddels is ze tien jaar verder en vertelt ze over haar grote passie. Kunst maken door middel van klei en glazuur.

‘Voor ik met keramiek begon, schilderde ik al’, vertelt Froukje in haar atelier. ‘Ik maak impressies van gebouwen. Je kunt het “spelen met de werkelijkheid” noemen. Ik baseer me eigenlijk nooit op bestaande gebouwen. Ik hou niet van na-apen.’

Froukje heeft niet altijd gebouwen gemaakt. ‘Ik begon met vrouwenfiguren. Later ben ik cursussen glazuren gaan volgen en zo kwam ik bij keramiek uit. Ik vind klei fijn materiaal. Je kunt er alles mee. Het enige wat je je dan nog hoeft af te vragen is: wat wordt je thema? Aangezien ik altijd iets met architectuur heb gehad en vrij bewust ben van vormgeving, koos ik ervoor om gebouwen te maken. Ik laat mij inspireren door moderne architectuur. Steden als Rotterdam vind ik bijvoorbeeld interessant.’

Froukje maakt eerst de vorm van het gebouw uit klei, waarna deze de oven in gaat. Vervolgens brengt ze glazuur aan op het gebouw en gaat het weer de oven in. ‘Dat duurt best wel lang’, vertelt ze. ‘De oven moet de tweede keer op 1200 graden komen. Dat neemt uren in beslag. Op die momenten kom ik ook niet in het atelier. Dan wordt het hier veel te heet.’

De glazuren die Froukje gebruikt zijn ‘oxides’. ‘Ik werk met koperoxide, kobaltoxide en ijzeroxide. Dat geeft de kleuren groen, blauw en geel. Het zijn eigenlijk die drie basiskleuren waarmee ik uitsluitend werk’, zegt ze. Het aanbrengen van de glazuur op de gebouwen geeft het geheel een levendig karakter. De vlakken zijn niet egaal en doen vermoeden dat er een soort erosie plaatsvindt.

Waar Froukje eerder altijd gebouwen maakte met gesloten muren, heeft ze zich de laatste tijd herontdekt. ‘Ik ben meer bezig met werk zonder wanden. Dat geeft een open gebouw. Een gebouw dat ook heel anders reageert op licht. Door die open muren krijg je meer grafische effecten in het werk’, zegt Froukje. ‘Wat ik verder interessant vind aan gebouwen, is de belijning ervan. Hoe steekt het in elkaar? Welke patronen zie je? Dat boeit mij. Tel daarbij het spelen met doorkijk en licht op, en je blijft wel even bezig.’

Als lid van de Nederlandse Vakgroep Keramisten, komt Froukje vrij regelmatig in contact met andere keramisten. ‘De manier waarop ik het doe, ben ik nog nooit tegengekomen. De keramiekwereld is soms vrij klein. Zo ben ik via via gevraagd te exposeren in Frankrijk. Dat was wel erg leuk’, stelt Froukje. De kunstenares is nog altijd op zoek naar manieren om haar kunst te innoveren. ‘Ik denk wel dat ik binnen dit onderwerp blijf, maar er is altijd ruimte voor vernieuwing. Saai wordt het in ieder geval nooit. Dat komt ook omdat, wanneer de basisvorm eenmaal staat, het gebouw zijn eigen leven gaat leiden. Daarbij laat ik alles de vrije loop. Ik baseer me nergens op, want dan ben ik die vrijheid kwijt. Ik vind liever een eigen manier, een eigen stijl. Bang om in herhaling te vallen ben ik dan ook niet. Dat gaat niet gebeuren.’

Wie nieuwsgierig is naar de kunst van Froukje, kan eens een kijkje op haar site nemen: www.froukjedijkstra.nl.