“Ik heb niet vaak gemeentebestuurders bij culturele evenementen gezien”
Voorzitter Wim de Haas van de Culturele Raad Leek stelt:
LEEK – “Nou nee,”zegt Wim de Haas (60) wat bedachtzaam, “erg actief is de Culturele Raad Leek, waarvan ik voorzitter ben, momenteel niet. Maar dat ligt vooral aan de omstandigheden. Het culturele leven hier is momenteel aan de schrale kant, zeker sedert het sluiten van de theaterzaal van De Oude Ulo. En, ook niet onbelangrijk, ook de karige subsidie die wij als Culturele Raad van de gemeente Leek ontvingen is naar nul teruggebracht. In deze tijd van drastische overheidsbezuinigingen is dat niet helemaal onbegrijpelijk, maar tja, wat begin je dan nog? Cultuur moet niet enkel van geld afhankelijk zijn, maar je zult, ook al doe je alles pro deo, als organisatie toch altijd kosten maken. Zelfs die worden, hoe minimaal ook, momenteel niet vergoed.”
“De concerten in het Theehuis in Midwolde bedruipen zich gelukkig zelf en ook de onder auspiciën van Stelten met onze medewerking te houden Culturele Markt gaat door – wij schrijven daarvoor de kunstenaars aan. Maar op cultureel gebied is hier momenteel toch schraalhans keukenmeester,” vervolgt De Haas. “De Culturele Raad zou zich nu kunnen opheffen – dat wilde men aanvankelijk ook maar ik heb dat als lid mede kunnen tegenhouden, vandaar dat ik nu ook voorzitter ben – maar daar bereik je niets mee. Als je iets opheft, kost het, zo blijkt steeds in de praktijk, veel moeite om er later opnieuw mee te beginnen. Dan voorlopig maar wat tandjes lager, we blijven bezig om via ad hoc werkgroepen bepaalde facetten van het culturele leven in de gemeente Leek extra impulsen te geven, maar ideaal is dit niet. Maar - klinkt het strijdlustig en met een opgewekte ondertoon in zijn stem; red. – met het ook onder de Culturele Raad Leek vallende podium Nienoord gaan we nog steeds door. Ik ben echt blij dat ik me van die sector ook de voorzitter kan noemen. Maar ik kan en wil dit niet doen zonder de passie en inzet van de vier medeleden die de werkgroep Podium Nienoord telt. Met elkaar zorgen we voor de instandhouding, planning, kaartverkoop, het verspreiden van de affiches en het gebruik. En niet te vergeten de catering die een welkome bron van inkomsten is.”
Het openluchttheater was destijds ook de voornaamste reden dat De Haas tot de Culturele Raad toetrad. “Ik ging vaak naar de theaterzaal van de Oude Ulo, in het nu afgekeurde gebouw naast het Leekster gemeentehuis,” vertelt Wim de Haas die, geboren in Leeuwarden, tientallen jaren van zijn werkzame leven in het Leekster basisonderwijs heeft doorgebracht. “Mijn vader was muziekleraar, thuis speelden we veel piano en ik ben nog steeds een echte muziekliefhebber, van alle genres. Kunst en cultuur, kortom, interesseren me. Toen zo’n jaar of tien geleden de Culturele Raad Leek via een advertentie naar ‘vers bloed’ zocht, heb ik me aangemeld. En zo kwam ik bij de sector Podium Nienoord terecht. De gemeente was toen net van plan om het openluchtpodium grondig te renoveren – wat in 2005 ook is gebeurd – en wilde via de Culturele Raad een werkgroep hebben die de renovatie begeleidde en zich daarna ging bezig houden met het programmeren van voorstellingen en optredens. Dat deden en doen we met enthousiasme, waarbij het uitgangspunt is dat die voorstellingen gratis toegankelijk zijn. Daarnaast verhuurt de gemeente als eigenaar het podium tegen betaling voor min of meer commerciële optredens en andere activiteiten. Dat geld gaat naar de gemeente, komt ons als werkgroep niet ten goede.”
“Om een beetje lucht in onze exploitatiemogelijkheden te krijgen, zou ik het echter billijk vinden als we als Podium Nienoord van die huurinkomsten een bepaald gedeelte zouden krijgen. We zijn daarover met de gemeente in gesprek en ik denk dat die mogelijkheid er in zit. Zo krijgt het openluchtpodium weer meer mogelijkheden om de hele bevolking van dienst te kunnen zijn. Want cultuur mág niet elitair zijn. En ook niet worden. Cultuur is er voor iedereen. Al met al blinkt de gemeente Leek, vind ik, niet uit waar het belangstelling voor kunst en cultuur betreft. Tanja Haseloop, de gewezen wethouder van cultuur, zagen we wel vaak en (wat cynisch; red.) ze kwam daardoor ook regelmatig in de belangstelling te staan. Dat kan best jaloezie bij mede-bestuurders hebben opgeroepen wat tot haar ex-wethouderschap kan hebben geleid. Maar andere leden van het college, laat staan gemeenteraadsleden heb ik zelden of nooit gezien….”
Meer info vindt u op www.cultureleraadleek.nl