‘Ik was anders in hevig gevecht met mezelf gekomen’

Ilonka Pots neemt afscheid van Palestra
RODEN – Donderdagmiddag, 17.00 uur. Ilonka Pots draait de deur van Palestra dicht. Voor de laatste keer. Vrijdagavond nam ze afscheid van de leden van Palestra of beter: van iedereen met wie ze gedurende haar periode bij Palestra een warme band opbouwde. En dat waren er nogal wat. Ilonka Pots was een van de grondleggers van Palestra, maar neemt nu tóch afstand. Bewust. Eigen keuze. ‘Ik was anders in hevig gevecht met mezelf gekomen’, zegt ze.
Ruim zestien jaar geleden. Ze weet het nog precies. Palestra opende de deuren in Roden. Palestra met destijds de toevoeging Wellnesscentre. Dat was wat. ‘Daar werd inderdaad toch wat vreemd tegenaan gekeken. We waren yuppen, vond men. Elite. Wellnesscentre, pffff. Of we ons verstand wel hadden. Je moet weten dat fitnesscentra destijds vooral als krachthonken werden gezien. Vooral voor de krachtpatsers dus. Wij wilden van dit imago af. Een fitnesscentrum is veel meer dan een krachthonk.  We staken onze nek uit en aanvankelijk leverde ons dat een stempel op. Ons streven was om mensen een plek te bieden waar ze kunnen sporten én waar ze ook de gezelligheid van (team)sport zouden vinden. En ik durf best te zeggen dat ons dit gelukt is.’

Ilonka was en is perfectionistisch, altijd probeerde ze ‘de boel’ bij elkaar te houden, te zorgen voor een goede sfeer. Hoewel ze ook haar fitnessdiploma heeft, was ze niet heel vaak in de sportzaal te vinden. Ze was manager, maar daarnaast binnen Palestra op elk gebied actief. Zelfs als het ging om verf-en andere onderhoud- of (ver)bouwwerkzaamheden. Een manager vol passie. Een manager ook die jarenlang energie kreeg van haar werk. Maar dat veranderde. ‘Ik ben een perfectionist. Als je je eigen bedrijf runt, dan moet je daar alles – en meer- instoppen. Als je doet wat je leuk vindt, dan kost dat geen moeite. Krijg je er dus zelfs energie van. De afgelopen tijd kostte het me energie. En nieuwe energie kreeg ik er niet meer van. Vorig jaar toen de fitnesszaal verbouwd werd en we met onze nieuwe apparatuur en Mywellness app meer de interactieve kant op gingen, dacht ik dat het goede gevoel wel terug zou komen. Niet dus. En dus stop ik. Ik was samen met Boris eigenaar, Boris is dat straks alleen. Natuurlijk doet het me wat, maar ik moet dit doen. Zo voelt dat. Anders was ik in hevig gevecht met mezelf gekomen. Voor mijn gevoel was ik redelijk klaar. Het team staat, mijn échte drive werd minder. Dat was niet goed voor mezelf en ook niet voor het bedrijf.’

Palestra zit in Ilonka’s systeem en dat zal nog wel even zo blijven ook. ‘Ik ga op zoek naar iets anders. Wat dat is? Dat kan van alles zijn, maar het liefst iets in de richting van management ondersteunend met een tikkeltje commercieel. Weet je, je moet in je leven geen dingen uitstellen. Voor je het weet is het te laat. Verder ben ik sinds enige tijd als standwerver nauw betrokken bij de Jaarbeurs van het Noorden. Dat vind ik ontzettend leuk om te doen. Ik had er altijd een mening over en probeer het nu zelf beter of anders te doen. We willen heel graag een ‘andere’ beurs, meer sfeer en beleving, een breder publiek en meer leven in de brouwerij, maar daar zijn we wel ondernemers bij nodig, die ons helpen iets nieuws neer te zetten. Daar ligt dus een leuke uitdaging, echter de eerste vernieuwende standhouders zijn geboekt. Maar dit is allemaal op vrijwillige basis.  Straks moet er wel weer brood op de plank komen. Ik dop graag mijn eigen boontjes en dus zal ik mijn voelsprieten uitslaan. Ik ben meteen beschikbaar, dus iedereen kan bellen, haha.’
Het afscheid, vrijdag, viel haar niet zwaar, al vloeiden de tranen rijkelijk. “Ik heb van deze avond genoten. Alle dank ook aan het team en aan Boris, totaal onverwacht verrasten ze mij met een etentje met het hele team voorafgaande aan de receptie. “Mijn team zal ik enorm gaan missen, want uiteindelijk heb ik daar alles aan te danken. ‘Ik vond het fijn.  Mensen bedankten mij, maar ik wilde andersom juist graag mijn team en de leden bedanken. Daarom wilde ik niet met stille trom vertrekken en is er een receptie georganiseerd. Ik vond het leuk als iemand bij ons kwam sporten, nog leuker vond ik het een band op te bouwen. Iemand iets beter te mogen leren kennen. Ik ben een mensen-mens. Het sociale aspect vond ik ontzettend belangrijk. Ik kreeg deze week een kaartje van iemand die hier lid is. Hij schreef dat hij door Palestra allerlei sociale contacten opgebouwd had, die van onschatbare waarde voor hem zijn.  Dat doet me dan zo goed. Daar kan ik emotioneel van worden, want dat was ook precies de bedoeling toen we begonnen. Voor mij maakte het ook niet uit hoe fanatiek iemand hier sport. Ook al is dat maar tien minuten en zitten ze een uur aan de stamtafel de krant te lezen. Het geeft een heel fijn gevoel als iemand zich thuis voelt binnen Palestra. Roden is in mijn optiek overigens groot genoeg voor twee fitnesscentra.  Iedereen kiest waar ze zich het meest thuis voelen. Ik denk dat wij een andere benadering hebben dan andere centra in Roden. Daarmee zeg ik niets over de kwaliteit. Wij zijn niet beter of minder, het is hetzelfde als boodschappen doen. De één doet dat liever bij de Albert Heijn, een ander bij de Jumbo.’
Het zal wennen zijn. Palestra zonder Ilonka. Ook voor Boris Eschendal, die eerst als bedrijfsleider en later als compagnon nauw met haar samenwerkte. ‘ We hebben meer dan uitstekend samengewerkt. Ilonka was zwart-wit, een mensen-mens, iemand die zich wegcijferde en ‘punktlich’. Iemand ook met passie en altijd enthousiast. Dat ga ik zeker missen.’ Helemaal verloren voor Palestra gaat Ilonka overigens niet. Ze zal nog zeer regelmatig langskomen maar dan om ontspannen te sporten.