In de achtervolging

Puur natuur
Iets meer dan twee jaar geleden besteedde ik aandacht aan een Havik die bij de familie Helmus uit Nietap (J.P. Santeeweg) via een spleet boven de toegang van de kippenren naar binnen was gegaan en de kippen in het nachthok had achtervolgd om zich daar vervolgens te vergrijpen aan een Groninger meeuw (een hen) en haar daarna deels op te eten. Uit eigener beweging verliet deze jager in omgekeerde richting de ren.
Net als bij Helmus gebeurde het nu bij de familie Schiltkamp, wonende aan het Schillegenpad aan de noordzijde van de A7 bij Tolbert. Henk Schiltkamp werd hier al eens eerder genoemd, omdat hij Amerikaanse rivierkreeften achter zijn huis had gevangen. Henk verbaasde zich erover dat het de Havik was gelukt de ren binnen te komen, omdat deze is overwoekerd door takken en bovendien zijn er touwen gespannen om dit te voorkomen.
Ik ben er poolshoogte gaan nemen en zag dat er toch nog wel een mogelijkheid voor de Havik was binnen te dringen. In dit geval was het een nog vrij jonge vogel en je kunt je voorstellen dat hij een lekker kippenboutje wel zag zitten. Dat is er, sneu genoeg voor de vogel, niet van gekomen, want eenmaal in het nachthok beland viel het kennelijk niet mee om een kippetje te grazen te nemen. Roofvogels worden ook wel stootvogels genoemd. Als een Havik zich op een prooi stort zijn de nagels van 5 – 6 cm dodelijke wapens.
Daarvoor is het wel nodig dat dit met een ’aanloopje’ gebeurt en die ruimte ontbrak in het nachthok. Misschien was het ook uit onervarenheid, want kennelijk wist de vogel ook niet hoe hij het hok moest verlaten toen Henk op het kabaal afkwam. Dat Henk niet voor een kleintje vervaard is bewees hij door de vogel te overmeesteren. Dat moet je toch maar durven. Nou is Henk een natuurliefhebber en gaf de vogel zijn vrijheid terug. Er zijn tal van mensen die minder mededogen met de vogel zouden hebben gehad. Helaas zijn er namelijk nog steeds veel lieden, onder andere uit de jagerswereld, die echte jagers zoals roofvogels en dieren als de Vos en marterachtigen vervolgen.
Schaamgroen
Laatst schreef ik dat onder ’schaamgroen’ wordt verstaan: (groen)voorzieningen met als doel lelijke (storende) landschapselementen aan het oog te onttrekken. Als voorbeeld werden de gaslocaties bij Langelo en Grijpskerk genoemd. Een oud-voorzitter van IVN Roden vond de indertijd nog goed zichtbare locatie bij Grijpskerk zo godsgruwelijk lelijk dat hij op weg naar het Lauwersmeer (om vogeltjes te kijken) er via een omweg naartoe reed. De verstoringen in het open landschap deden hem te veel pijn aan de ogen. In een andere zin zou je ook over schaamgroen kunnen spreken. De Krant berichtte erover dat de aanblik van de openbare ruimte in Roden nogal te wensen overliet. Zelf val ik niet direct over ’een beetje groen’ op de stoepen, zeker niet als het bijzondere (of fraaie) planten zijn. Maar inderdaad, op sommige plekken was het aanzicht behoorlijk storend. Vertegenwoordigers van de meeste wijken hebben er op aangedrongen er iets aan te doen en aldus geschiedde. Als verantwoordelijke politicus wil je liever niet worden afgerekend op iets waarover heel veel mensen, zeg maar het electoraat, vallen. Dat ’schaamgroen’ is ontstaan onder het vorige college. De verantwoordelijke wethouder, Otto Huisman van GroenLinks, kon het echter nauwelijks worden aangerekend. Het is hem toen, grof gezegd, door de strot gedouwd door Gemeentebelangen en PvdA. Ook de andere vertegenwoordiger van het college (CDA) zal er met enig genoegen aan hebben meegewerkt. Als klein partijtje moet je soms wel eens iets slikken om op het pluche zitting te mogen nemen. Omdat het nu met het ’groenbeleid’ de spuigaten uitliep is er geld vrijgemaakt om het er ordentelijker uit te laten zien. Dan kun je de kiezer tenminste weer onder ogen te komen. Blij dat ik me hier niet (of zelden) met politieke zaken bezig hoef te houden. Dat lijkt me op dit plaatselijke niveau echt een deprimerende bezigheid.
 
 

UIT DE KRANT