‘In dit vak is het continu voor een ander denken’

Theater de Winsinghhof: nu al plus twaalf procent

RODEN – Toen de voorinschrijving vorige week sloot, knepen de mensen van theater de Winsinghhof elkaar even in de arm. Klopte dit wel? Was er niet ergens een tel- of rekenfout gemaakt? Niet dus. En dus brak de voorinschrijving na het verschijnen van de brochure alle records: nu al twaalf (!) procent meer voorinschrijvingen. ‘Dat is inderdaad heel veel’, beseft ook manager Ids Dijkstra zich. ‘Een teken dat het theaterprogramma steeds beter aansluit bij de wensen van de mensen hier. En dat programma is bepaald niet doorsnee.’
Meer cijfers. De Winsinghhof biedt zestig voorstellingen. Daar zouden in principe zo’n negenduizend mensen naar komen kijken. Met tussen de 6500 en 7000 bezoekers heeft het Roner theater een bezettingsgraad van ongeveer zeventig procent. ‘Dat is echt heel hoog’, zegt Dijkstra trots. ‘Het publiek, het programma en de omvang van het theater is gewoon een goede match. We hebben dit jaar zelfs minder ‘grote’ namen, en toch groeit de belangstelling.’

Over grote namen gesproken, die binnenhengelen is doorgaans een kwestie van geluk hebben. Bovendien levert het niets op. Sterker nog: het kost vaak geld. ‘Toch zullen we er alles aan doen om die grote namen wel te krijgen. Zie het dan maar als een soort service die we onze klanten willen bieden. Paul van Vliet was zo’n gelukje. Zijn pianist belde me. Of Paul in Roden een try-out kon doen. Eigenlijk speelt van Vliet tegenwoordig alleen nog in Den Haag. Dit jaar houdt hij een heel klein tourtje door het land. Het is natuurlijk leuk dat hij naar Roden komt. Natuurlijk voel ik me dan best vereerd na zo’n belletje. Onze naam is ondertussen wel gevestigd. Dat blijkt’, zegt Dijkstra.

Een aantal voorstellingen voor het komende seizoen zijn al uitverkocht. Die van Duda Paiva bijvoorbeeld. ‘Dat zegt wel iets over het publiek in Roden. Ik had zeker niet verwacht dat deze voorstelling uitverkocht zou zijn, ik had het wel gehoopt. Ook Flairck is al uitverkocht, om maar eens wat te noemen. Het geeft ook het nut van de presentatieavond aan, die we houden als de brochure klaar is. Dan lichten we vaak een aantal voorstellingen uit. En je ziet dat dit toch vruchten afwerpt.’
Ook Angela Groothuizen – ‘zij is heel leuk op het podium’- was meteen uitverkocht. ‘We werken met zogenaamde tip en top voorstellingen. Top voorstellingen, daar kun je met een gerust hart met je schoonmoeder naar toe. Is altijd goed. Bij tips kan dat anders liggen. Valt dat toch tegen, dan hoor ik dat na afloop ook wel hoor, haha. Mooi is zeker wel dat veel mensen mij hun inschrijfformulier geven. Zo van ‘Dijkstra, kruis er maar vijf voor me aan’. Dat zegt wel wat over het vertrouwen dat mensen in de programmering hebben. Nee, wij hebben hier beslist geen tijd om elke voorstelling eerst te beklijken. Was dat maar waar. Aan de andere kant: ik wil ook graag bij onze eigen gasten zijn. Dat is ook gewoon heel belangrijk. Ik wil de reacties van mensen zien. Ik wil weten welke show wel en niet in de smaak valt en wil er zijn bij klachten of opmerkingen.’
Ook al bijzonder: de Winsinghhof doet het met vrijwel geen reclamebudget. ‘We zijn enorm gelukkig met de samenwerking met de Krant. Want als wij overal van die driehoeksborden zouden moeten plaatsen, dan hield het heel snel op hoor’, zegt Dijkstra, die heel graag Jan Dino naar Roden had willen halen. ‘Daar ben ik heel serieus mee bezig geweest. Hij zat echter vol en liet weten volgend jaar wel te komen. Nou is dat natuurlijk altijd afwachten, maar we gaan er wel weer voor.’ Het eerste weekend van het theaterseizoen is overigens meteen een topweekend met op 2 oktober Flairck en op 3 oktober het Ro Theater. ‘Dat Ro Theater was er vorig jaar ook. Kwamen ongeveer tien mensen op af. Ik geloof er echter in. En nu zag ik dat er al vijftig mensen hebben ingeschreven. Dat is heel mooi om te zien.’

Hoewel het theater dus echt stáát nu, ziet Dijkstra nog voldoende uitdaging in Roden. Hij heeft beslist niet de drang verder te kijken, zoals managers dat doorgaans juist wel hebben. Die zijn vaak niet al te honkvast en blijven op zoek naar iets nieuws. ‘Wat we hier opbouwen, moeten we in stand zien te houden. Dat alleen is al een uitdaging op zich. Heel het landgoed is een uitdaging. Dit jaar hebben we ons met name beziggehouden met de organisatie. Geen sinecure, want een groep van 120 vrijwilligers moet het doen met minimale aansturing. We zijn bezig met Mensinge Events. Ook dat is weer een uitdaging, zoals eerder de bioscoop het was. De cinema doet het goed. We hebben ietsje minder kaartjes verkocht dan het eerste jaar, maar toch zit er groei in. Het eerste half jaar was door de hitte en het WK voetbal heel matig. Er is daarna een gigantische inhaalslag gemaakt. Daarom zeg ik dat er wel degelijk progressie geboekt is. Weet je, wij moeten ons elke dag weer bewijzen, ons elke keer weer verantwoorden. Nee, dat bedoel ik niet negatief. Het is gewoon zo. En zelfs daar zitten ook weer positieve kanten aan. ‘
Ook de samenwerking met cultureel wethouder Alex Wekema wordt door Dijkstra als positief ervaren. ‘Hij neemt alles heel serieus en komt met goede oplossingen. Inhoudelijk bemoeit hij zich er niet mee, maar hij is zeker doortastend en komt gelukkig regelmatig langs.’ Dijkstra hoopt wel dat meer mensen de bioscoop in Roden ‘het voordeel van de twijfel’ zullen geven. ‘Geef ons tenminste de kans. Je hebt nog steeds mensen die altijd naar Groningen gaan, zonder ooit een bezoek aan ons gebracht te hebben. Dat vind ik wel jammer. Geef ons tenminste de kans. We missen wellicht de ‘grandeur’ van de bioscopen in Groningen, voor het overige hebben we veel te bieden. De stoeltjes? Die zijn inderdaad anders. Ook dat is schipperen. Het theater vraagt om een actieve stoel, de bioscoop om een luiste stoel. Onze stoel is prima te doen. Dat kan nooit een reden zijn om hier niet te komen.’