‘Iron Charlotte’ heeft nog zes weken
RODEN – Charlotte Dieteren groeide op in Roden en woonde er tot haar middelbare schooltijd. Haar ouders wonen er nog steeds en sinds enige tijd is ook Charlotte weer zeer regelmatig in Roden te vinden. Reden? Het is hier ideaal trainen. Trainen? Ja, want Charlotte gaat op 31 juli in Maastricht van start bij de Ironman, een klassieke lange afstand triatlon die bestaat uit 3,8 kilometer zwemmen in open water, 180 kilometer fietsen en een volledige marathon. Niet niks dus, een evenement voor echte bikkels. Charlotte zal de lezers van de Krant op de hoogte houden van de voorbereidingen op Ironman.
‘De tijd vliegt. In het begin is het steeds nog een aantal maanden en dat geeft het gevoel dat het nog heel ver weg is. Nu denk ik in weken, wat het al angstig dichtbij laat klinken en voor ik er erg in heb spreek ik straks nog over dagen. Mijn leven staat op dit moment in het teken van afstuderen en de Ironman. Het lijkt er op dat ik nog goed op schema lig. Ik heb 29 mei meegedaan aan de halve triatlon van Nieuwkoop. Dit was mijn allereerste triatlon ooit, en gelijk een pittige afstand 1,9 kilometer zwemmen, 90 kilometer fietsen en 21 kilometer lopen; van alles de helft van Ironman. Met 31 juli in het vizier was dit een goede meting om te zien hoe de stand van zaken is. Ik had zenuwen voor het zwemmen, gezien dit in open water is. Je ziet werkelijk niets onder water. Het is net of je met je ogen dicht zwemt en het is een uitdaging om rechtdoor te zwemmen omdat je geen lijnen op de vloer ziet zoals in het zwembad. Het zwermonderdeel ging boven verwachting goed. Binnen 35 minuten was ik weer op het droge. Ik signaleerde nog heel veel fietsen in Parc Fermée. Een goed teken want dat betekende dat al die mensen nog in het water lagen. Het fietsen is mijn sterkste onderdeel en dit ging dan ook helemaal volgens planning. Binnen 2 uur en 45 minuten had ik ruim 90 kilometer weggetrapt. Het laatste onderdeel was de halve marathon. Tijdens de laatste vijf kilometer begonnen mijn benen toch wel pijn te doen. Gelukkig was de finish in zicht en had ik mijn debuut gemaakt in de halve triatlon met een tijd van 5 uur en 25 minuten, goed voor een negende plaats. Niet slecht als je je bedenkt dat dit een training voor me was en ik voornamelijk op de wissels en in het rennen wat heb laten liggen. Deze triatlon heeft me een enorme mentale boost gegeven. Toen ik finishte was het eerste wat er door mijn hoofd ging: jee, dit is nog maar de helft. Tegelijkertijd kijk ik er met vertrouwen naar uit. De laatste loodjes zijn nu aangebroken. Ik ben er mentaal klaar voor en qua trainingen ben ik er bijna klaar voor. De maand juni is de zwaarste maand wat betreft de trainingen. Uiteindelijk zullen de twee weken voor de start in het teken staan van taperen, ook wel supercompensatie genoemd. Veel rust, maar met regelmaat korte, intensieve trainingen. Ook het stapelen gaat dan beginnen: heel veel droge pasta eten om een zo goed mogelijke energievoorraad te hebben. Volgende maand ga ik ook nog het fietsparcours uitpluizen in Maastricht. Het loopparcours ken ik inmiddels al. Dit zijn vier rondes met een groot stuk door de stad, en een pittig klimmetje langs André Rieu’s huis. Het zwemparcours kan ik helaas niet uittesten. Dit is namelijk de Maas. En normaal is het verboden om daar in te zwemmen. Oh ja. Ik kan gelukkig een beroep doen op Maandag, Egbert Egberts en Wander als sponsoren. Daar ben ik echt heel erg blij mee.’
