Jan? Die kon er echt wel wat van
Taken voorzitter Volksvermaken zitten er bijna op
RODEN – Volksvermaken Roden kende een bewogen jaar. Ook 2015 stond namelijk weer bol van de activiteiten. Er werd helaas voorgoed afscheid genomen van bestuurslid Albert Ananias en ondertussen zijn voorzitter Jan Tiesinga en bestuurslid Albert Komduur bezig aan hun laatste weken als bestuurslid. De nieuwjaarsborrel, op zaterdag 9 januari, is zo’n beetje het laatste grote ‘evenement’ voor het duo. Beiden nemen in maart tijdens de ledenvergadering officieel afscheid. Zoals inmiddels bekend neemt Lammert Kalfsbeek de voorzittershamer over van Tiesinga en treden Jan Herman Kunst en Egbert de Rink dan officieel toe tot het bestuur. Laatstgenoemden doorstonden hun ‘proefperiode’ met glans.
Voorzitter Tiesinga stopt er dus mee. Een jaartje later dan gepland. Tiesinga wil graag iets meer vrije tijd. Wil iets meer vrijheid. Naar de golfbaan kunnen als hij dat wil. Een bestuursfunctie van Volksvermaken, en zeker het voorzitterschap, kost namelijk veel tijd. Dat vergeten mensen nogal eens. Die denken echt dat een bestuursfunctie bij de belangrijkste vereniging van Roden niet meer is dan het dragen van een grijs pak met gele das. Vergeet dat maar. De vergaderingen zijn talrijk en bij het organiseren van de evenementen komt tegenwoordig onnoemelijk veel kijken. Pas na gedane – vaak onzichtbare- arbeid hijsen de mannen zich in het pak. Nooit eerder.
Jan Tiesinga dus. Volgde Pieter van den Bosch op. Dat was even wennen. Pieter begon z’n verhaal vaak al ver voor hij een voet over de drempel gezet had, Jan leek aanvankelijk wat stugger, in elk geval wat meer ingetogen. Iemand die even moest wennen, even moest weten wat voor vlees hij in de kuip heeft. Jan ontdooide snel. Vond z’n weg als voorzitter, liet de commissies hun werk doen en verkocht zijn vereniging prima. Jan wist wel wat hij wilde. En zeker ook wat hij niet wilde. Jan was de drijvende kracht achter de komst van de Geschwister Weisheit naar Roden. De mannen en vrouwen die hoog in de lucht op een dun koord balanceerden. Toen was Jan écht enthousiast. Hij had ze ooit eens ergens gezien en dat wilde hij de mensen in Roden ook graag bieden. En dus gebeurde dat. Want zet Jan de tanden ergens in, dan laat Jan niet eenvoudig meer los. Ook zoiets: was er iets te melden wat betreft Volksvermaken, dan banjerde Jan niet zelden als een olifant door de porseleinkast. Dan moest iedereen het meteen weten. Ook al zaten mensen in gesprek, zaten er anderen bij: Jan kwam met zijn boodschap. Dwars door alles heen. Uit enthousiasme.
Jan was flexibel. Volksvermaken stond vaak – bijna altijd- voorop. Dan wachtte de golfbaan of dat huisje op Ameland maar even. En dat jarenlang. ‘Ik word een dagje ouder’, zei Jan ooit. Zomaar uit het niets. Wat hij eigenlijk wilde zeggen was dat hij er mee wilde stoppen. Dat het goed was. Tot Albert Ananias overleed. Dat was voor Jan en ook Albert Komduur reden toch door te gaan. Niet met tegenzin overigens, maar gewoon zoals altijd vol elan. Ze wilden de overige bestuursleden ondersteunen. Dat die niet ineens bergen extra werk kregen én de ervaring van Tiesinga en Komduur waren toen simpelweg niet te missen.
Nu kan dat wel. Lammert Kalfsbeek lijkt klaar voor het voorzitterschap. Een ander type. Jan sms’t nog, Lammert appt. De Rink en Kunst nemen de posities van Ananias en Komduur in. De rest van het bestuur bestaat uit Rik van der Es, hij is tegenwoordig secretaris, Henk Halsema, Henk Cazemier, Albertus Lieffering en Cor van der Steeg.
Jan zal op gepaste wijze afscheid nemen. Niet met stille trom. Wellicht dat Jan nog één keer een gedicht maakt. Want ook dat was Jan. Bij vrijwel elke bijzondere bijeenkomst en bij de opening van de Rodermarkt las Jan een gedicht voor. Bijzonder, zoals Jan een bijzonder voorzitter was. Niet doorsnee, een tikkeltje apart. En daar was en is niets mis mee.
