‘Jan en Albert waren van het papier, beslist niet van de tablet’

Volksvermaken verder zonder Jan Tiesinga en Albert Komduur

RODEN – Doorgaans staat er niet zo veel bijzonders op de agenda van de ledenvergaderingen van Volksvermaken Roden. Heel veel publieke belangstelling is er vaak dan ook niet, want het gaat prima met de vereniging. Doorgaans worden ledenvergaderingen slechts massaal bezocht als er wat aan de hand is. Toch was er afgelopen vrijdag wel degelijk sprake van een bijzondere ledenvergadering van de volksvermakers. Tijdens de bijeenkomst werd namelijk afscheid genomen van voorzitter Jan Tiesinga en bestuurslid Albert Komduur. Komduur maakte tientallen jaren deel uit van het bestuur, Tiesinga was de afgelopen jaren voorzitter en dus boegbeeld. Portret van Jan en Albert. Mannen van papier. En bepaald niet van de tablet.
Secretaris Rik van der Es maakte beide mannen geruime tijd mee. ‘Zowel Jan als Albert zijn aardige en rustige mannen. Je kunt altijd op ze rekenen. Ze doen wat ze moeten doen en zijn beiden erg punctueel. Hun gezelligheid en specifieke humor zal ik zeker gaan missen’, zegt Van der Es. Lammert Kalfsbeek, de nieuwe voorzitter, zegt woorden van gelijke strekking. ‘Rustig, prettige uitstraling en je maakt ze beiden niet heel snel de pis lauw. Verschil tussen Jan en Albert is wel dat Jan meer op de voorgrond treedt en Albert daar absoluut niet van houdt. Overeenkomsten zijn er ook: ze zijn altijd keurig gekleed, ze hebben het hart op de juiste plaats, zijn eerlijk en vrijwel altijd positief ingesteld.’ Egbert de Rink, ook hij werd vrijdag samen met Jan Herman Kunst dan eindelijk officieel bestuurslid van Volksvermaken, kent Jan nog niet heel lang. ‘ Jan is iemand die erg hecht aan een goede sfeer. Hij zorgt ook voor die goede sfeer en bewaakt die ook. Volgens Jan wordt er gemakkelijker gewerkt als de sfeer goed is en dan is vaak ook geen moeite teveel. Jan was verder van de korte vergadering. Albert ken ik al wat langer. Albert is multifunctioneel en heeft bijna overal interesse in.’ Albertus Lieffering heeft een korte en duidelijke mening over het vertrekkende duo. ‘Jan was een goede voorzitter. Ik kan je zeggen dat het niet altijd meevalt een vergadering voor te zitten. Albert was een prachtig bestuurslid met een enorme staat van dienst. Overeenkomsten? Jazeker, kruideniersbloed hè.’
Tiesinga en Komduur wilden al eerder stoppen. Het toch plotselinge overlijden van Albert Ananias was één van de voornaamste redenen waarom ze besloten er toch nog een periode vol tegenaan te gaan. Dat deden ze zoals iedereen gewend was: vol overgave. Met minstens zoveel energie als voorheen. Van een verplicht nummer was geen sprake. Waar beide heren overigens minder mee hadden, was de opkomst van de tablet. ‘ Sinds kort wordt de Rodermarktparade gejureerd met behulp van een tablet. Die tablets lagen de rest van het jaar werkloos op zolder. En dus besloten we daar voor onze vergaderingen ook maar gebruik van te maken. Waar vroeger de agenda’s en draaiboeken op papier uitgereikt werden, stonden ze dus ineens in de Cloud op de tablet. En dat was voor zowel Jan als Albert wel even wennen. Jan schreef nog voor iedere vergadering eerst de agenda over op papier’, lacht Van der Es. De Rink onderstreept de woorden van de secretaris. ‘ De intrede van de tablet leek voor Albert een brug te ver. Als de vergadering al even onderweg was, was Albert nog bezig met het opstarten. Dat lukte vervolgens vaak alleen met behulp van de buurman.’
De blijvende bestuursleden kunnen met gemak een stevig boekwerk met bijzondere voorvallen schrijven. Een boek vol eigenaardigheden. ‘Zeker is dat nu Jan weg is, we sommige zaken wat minder vaak hoeven te herhalen. Jan kreeg namelijk niet alles nog goed mee en ook de onderlinge plagerijtjes gingen soms langs hem heen’, zegt De Rink. Zijn opmerking heeft te maken met de doofheid die Tiesinga parten begon te spelen. ‘ Jans’s doofheid – aan één kant- leverde nog wel eens wat hilariteit op tijdens de vergadering. Herhalen van wat al gezegd was en soms dingen vragen terwijl er al besloten was. Ook dat was Jan, haha.’ Nog iets: de blouse van Albert. ‘ Ineens bleek Alberts blouse niet meer te passen. Die was waarschijnlijk gekrompen in de was. Bij de volgende gelegenheid liet Albert echter vol trots de oplossing zien. Zijn vrouw had aan de achterkant van het overhemd, middenin, een strook andere stof genaaid waardoor zijn overhemd weer perfect paste’, vertelt De Rink. Het omgaan met (lichte) kritiek is iets dat mensen doorgaans minder leuk vinden. Dat gold ook voor Jan en Albert. ‘ Ergens vonden ze het niet leuk om er op gewezen te worden als iets anders liep dan was afgesproken en waar wat kritisch op gereageerd werd. Niet dat ze er niet van gediend waren, maar meer om er mee om te gaan bleek wel eens lastig voor ze’, weet Kalfsbeek, die verder niets dan lof heeft voor beide heren. ‘ Denk ik aan Jan dan denk ik aan de opvallende kledingcombinaties, aan zijn gevoel voor humor, zijn moppen en ook zijn correct denken en handelen. Jan was erg prettig in de omgang en zeker ook iemand waar je goed mee kon sparren. Albert was dan wel de oudste van het stel, hij was toch altijd in voor kwajongensstreken. Ook was hij de man van de manieren. Daar wees hij ons ook op. Ook bekend zijn zijn uitspraken, zoals bijvoorbeeld ‘eens zal de zwijger spreken’. Oh ja, Albert schudt altijd eerst zijn biertje, voor hij er een slok van neemt, haha. Ook best bijzonder.’
Volksvermaken gaat gewoon door, ook zonder de twee boegbeelden. ‘Het zal voor Lammert een behoorlijke uitdaging worden om Jan op te volgen maar zoals ik hem heb leren kennen gaat dat wel goed komen Een tweede Jan moet ie niet willen worden. Iedereen doet het op zijn eigen manier’, zegt De Rink. Volgens Van der Es is het verschil tussen Jan en Lammert 1,20 meter. ‘Ik verwacht geen schokkende veranderingen nu Lammert voorzitter is’, zegt hij. Wat blijft zijn dus de herinneringen. ‘Voor Albert was Rodermarkt altijd weer het hoogtepunt van het jaar en zeker ook het halen van de bloemen vanuit Sint Jansklooster. Eerst zorgen dat alles goed geregeld wordt en vervolgens aan de koffie in de mooiste, kleinste kroeg van Nederland. Dan genoot hij echt.’

Nieuwbakken bestuurslid Jan Herman Kunst noemt zowel Jan als Albert plezierig in de omgang. ‘Ze zijn altijd positief en opgewekt. Met Albert heb ik mee mogen lopen met het regelen van de bloemen voor de Parade. Ik ervoer toen zijn kennis van zaken met betrekking tot kleur en soorten dahlia’s. Albert wist ook altijd een vrolijke draai aan de vergaderingen te geven. Ik vind het jammer dat hij dertig jaar Volksvermaken net niet volmaakt. Ik had in elk geval graag nog een jaar met hem samengewerkt. Jan omschrijf ik als kundig en zeer betrouwbaar. Ik heb maar kort met Jan en Albert samengewerkt. Ik ben ze dankbaar voor die plezierige tijd.’