Jury kiest Leukste Bedrijf van de Krant

|||||||||||||||||
||||||||||||||||| Foto: |||||||||||||||||
actueel
‘Niet te doen dit. Kunnen we ze niet gewoon allemaal uitroepen tot winnaar?’
REGIO – Allereerst maar eens even de voorbeschouwing. Dinsdagochtend, tegen een uurtje of 12. De stemmen zijn geteld, de commentaren bestudeerd. De vijf genomineerde bedrijven voor ‘Het Leukste Bedrijf van de Krant’ zijn bekend op de redactie. Nu nog zaak om ze even in te lichten over het aanstaande jurybezoek van woensdagochtend. Dat ze er even rekening mee kunnen houden. Hun mooiste bloes kunnen aantrekken, mochten ze dat belangrijk vinden. Allereerst bellen we met Mariska van VANDAAG eten & drinken in Leek. Een beste stapel briefjes had de horecadame binnen mum van tijd verzameld. Mariska was door het dolle toen ze hoorde dat ze tot de 5 finalisten behoorde. “O echt?? Wat gááf!” Vlot daarna: “Komen jullie rond lunchtijd? Dan zorg ik voor iets lekkers!”, reageerde ze spontaan. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Half een in Leek. Dat staat in ieder geval nu al vast. Anja Kuiper van Hairwish in Norg reageerde blij verrast. Haar doel was –net als vorig jaar- bij de Leukste vijf horen. En daarin is ze geslaagd. Reacties als: ‘niemand anders mag aan mijn haar zitten’, en: ‘een fijne, gezellige salon waar je altijd jezelf kunt zijn’, zegt veel over Anja die nog maar anderhalf jaar met haar salon aan de Brink in Norg zit. Daarna bellen we met Helien van Veenen, de schoondochter van fysiotherapeut Bart van Veenen. “Geweldig! Ik ben zo blij!”, riep ze door de telefoon. Helien heeft samen met collega Sandra zelf de boel in gang gezet. Voor Bart, bescheiden als hij is, hoefde al die poeha niet zo nodig. Maar stiekem is hij toch trots op de nominatie. Drumgoeroe Gerard Boersma was er stil van. Natuurlijk, hij weet wel dat heel veel mensen –zelfs de grootste chagrijnen- na een potje drummen met een lach op het gezicht het pand verlaten. Maar, bij de leukste vijf, nee. Dat had hij niet durven dromen. Wilfred ter Veld van Ter Veld Tweewielers in Zevenhuizen reageerde zoals hij is: ingetogen en rustig. “Dat is mooi”. Vinden wij ook.
De dag des oordeels
Woensdagochtend 10:00 uur. Harma Hoekstra komt als eerste binnenvallen op de redactie van de Krant. Peterina Zeeman en Tineke Veenstra volgen snel. Als ook Evelien Smid binnen is springen we na een bak koffie de auto in. De dames hebben er zin in. Zijn nieuwsgierig naar de vijf genomineerde bedrijven voor de prestigieuze titel ‘Leukste Bedrijf van de Krant.’ Als eerste zetten we koers naar Norg. Dichte mist zorgt ervoor dat we niet al te snel kunnen jakkeren. Iets om even rekening mee houden in de behoorlijk strakke planning. Ondertussen meldt Evelien dat haar haar wel een kleurtje kan gebruiken. Of we haar eventueel later weer kunnen oppikken, grapt ze. Anja runt Hairwish in haar eentje. Ze heeft 3 stagiaires die ze begeleidt tot topkleurspecialisten. Stagiaire Beau valt op met haar ‘rose gold coupe met een touch van violet’. “Zou jou ook leuk staan”, zegt Anja tegen Peterina die zich een hoedje schrikt. Dankjedekoekoek, denkt ze. Ze houdt het liever bij veilig blond. Toen Anja vertelde dat ze op vaste momenten tijd inruimt voor mensen met een beperking, hing de jury aan haar lippen. “Sommige mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking voelen zich niet prettig bij de kapper. Vinden de muziek te hard, het licht te fel of vinden het gewoon te druk. Bij mij kunnen ze precies aangeven wat ze prettig vinden omdat er op dat moment geen andere klanten in de stoel zitten.” Harma was geïnteresseerd in een pot met een goedje dat haar krullen in toom houdt. “Allemaal op basis van pure zijde”, voegt Anja handig toe. Ook het feit dat de onderneemster veel tijd en moeite steekt in stagiaires beviel de vierkoppige jury zichtbaar. “Van schoonmaken leren ze niets. Ik laat regelmatig kleurspecialisten komen om ze de fijne kneepjes van het kleuren bij te brengen.” Ondertussen rammelt de mobiele telefoon van Harma in haar tas. “Ik ben oma geworden! Mijn zoon heeft een zoon gekregen!”, vertelt ze euforisch. Een dubbel bijzondere dag voor de echtgenote van burgemeester Berend Hoekstra.
Van Norg naar Roden. Vlak voordat we het gas in willen trappen stuift Rudie van Bij Lokaal naar buiten. Dertig seconden later volgt ook buurvrouw Ina van Drogisterij Dio in Norg. Of ze volgend jaar ook mee mogen doen met het Leukste Bedrijf. Dat lijkt ze wel wat. Uiteraard mag dat. We noteren ze alvast op de deelnemerslijst. Nu met gierende banden (de mist is vertrokken) naar Hit It. Bij het idee dat ze heel misschien zelf wel even met de trommelstokken mogen tikken worden Evelien, Tineke en Harma met de minuut enthousiaster. Peterina niet. Geen gevoel voor ritme, bekent ze eerlijk.
De ontvangst door Gerard Boersma is allerhartelijkst. En lekker ook, want de roomboterkoekjes glijden er lekker in om 11 uur. Gerard heeft van drummen een tool gemaakt om te ontspannen. ‘Drumming’ noemt hij het. In wekelijkse sessie verkoopt hij ‘geluksmomentjes’, zegt hij zelf. “Mensen gaan hier blij de deur uit. Het maakt niet uit wie er komt, het is elke keer weer een feestje.” Drumming kwam als een geschenk uit de hemel voor Gerard die daarvoor alleen een winkel had waar hij drumstellen verkocht. “Ik moest iets. 2014 was een dieptepunt. Van de winkel kon ik niet leven. In Utrecht heb ik eens op een 50 plusbeurs gestaan met ‘Drum for fun’. Samen drummen op een stampende discobeat. Dat wás me een succes. Iedereen deed mee. Toen ik vroeg wie er één wilde kopen, bleef het stil. Daar zaten ze niet op te wachten. Waarom ga je niet doen wat je in Utrecht ook deed, zei een goede vriend tegen me. Zo is het ontstaan. Inmiddels komen hier behoorlijk wat groepen voor een wekelijkse drumsessie. Drie kwartier feest.” Drummen bezorgt niet alleen plezier, het heeft ook een neurologisch effect. Onder andere bij mensen die getroffen zijn door hersenletsel, weet Gerard te vertellen. “Doordat je uitgedaagd wordt om in snel tempo links en rechts af te wisselen, kunnen er nieuwe verbindingen ontstaan, waardoor de motoriek beter wordt.” Harma glundert. Evelien ook. Tineke zit op het puntje van haar stoel. Weten niet hoe hard ze moeten sprinten wanneer Gerard ze uitnodigt om zelf even te trommelen. Eerst even boem takken, dan nog iets met rechter voet, rechter hand en met twee handen tegelijk op twee verschillende trommels en dan is het tijd voor onvervalst rockwerk: ‘We will rock you’ van Queen. Hoewel Peterina de kluts even finaal kwijtraakt, blijft ze lachen. Het doet haar denken aan de gymlessen van vroeger, toen ze moest volksdansen. “Ging ook niet helemaal vlekkeloos. Deed altijd achterin de zaal mijn eigen pasjes. Hoe heet dat stofje ook alweer wat je moet krijgen bij het sporten?” Endorfine Peterina. “Nooit gehad, haha.” Het is inmiddels kwart voor twaalf. Tijd om te vertrekken. Van drumschool naar de fysiotherapiepraktijk van Bart van Veenen.
Barts vrouw Leila ontvangt de jury met open armen. Voor de gelegenheid heeft ze heerlijk uitziende taartjes ingekocht. Helaas lukt het haar niet om er een paar te slijten na de boterkoeken van Hit It. Om een beetje een indruk te krijgen van de lange fysiocarrière van Bart, laat Leila eerst een filmpje zien. Begonnen in een bouwkeet en ongeveer 33 verhuizingen later beland in het mooiste pand van Roden, het voormalige Univé-gebouw aan de Nieuweweg. “Onze trots. Hier gaan we nooit meer weg”, glundert ze. Een rondleiding dan maar. Dat Van Veenen geen standaard praktijk heeft wordt al na 5 minuten wandelen door het pand duidelijk. Een aparte revalidatieruimte waar mensen kunnen herstellen na een blessure of ongeluk, royale behandelkamers, een beweegcirkel met hypermoderne apparatuur waar je kunt werken aan je figuur, conditie of kracht. Een speciale plek waar je op een speciaal apparaat je bekkenbodemspieren kunt trainen. Handig als je last hebt van incontinentie. Een aantal keren flink trainen en de Tena Lady kan de kliko in. Intussen heeft ook de meester zelf zich aan de club toegevoegd. Bart was wat verlaat door een tandartsbezoek. We zijn beland bij een apparaat dat spierfuncties meet. Bart gebruikt het onder andere voor Parkinsonpatiënten. Na de metingen maakt hij een persoonlijk behandelplan om de verslapte spieren toch weer te activeren. Een pittige training van een maand. “Mensen met Parkinson zakken in elkaar. We moeten zien die dopamine weer los te peuteren. Iedere dag trainen we een uur”, vertelt Bart terwijl hij een soort Ratelbandachtige tjakaaaa-beweging maakt. Korte krachtige bewegingen maken, stevig marcheren, dat is wat er gebeurt tijdens zo’n sessie. “De resultaten zijn verbluffend. De kwaliteit van leven verbetert aanzienlijk. Als je dat kunt bereiken, is het mooi.” Bart kan nog wel uren doorkletsen, maar daar steken we een stokje voor. We hebben nog twee bezoeken af te leggen. “Schrijf je nog wel even op dat alle eer naar Helien en Sandra gaat? Zij hebben alles in gang gezet.” Tuurlijk Bart, bij deze.
Om exact vijf minuten voor half een parkeren we de bolide op De Dam in Leek. Perfect getimed, de magen rammelen inmiddels behoorlijk. Als we VANDAAG eten en drinken binnen stappen is de tafel gedekt. Een sjieke toestand, vindt Tineke de barokachtige tafel met vier dito stoelen. Fotograaf Erik en redacteur Judith duiken de naastgelegen caravan in (een caravan met een gedekt tafeltje voor twee en waarvan de zijwand ontbreekt, voor het geval u er iets anders van denkt). Terwijl Harrie een gezond vers geperst justje in tapt, serveert Mariska verrukkelijk uitziende kleine broodjes op een etagère. ‘De proeverij van VANDAAG’, heet het. Na een korte uitleg van de heerlijkheden (onder andere gegrilde zalm met tomaat, huisgemaakte tonijnsalade, brie met walnoten, kipkerrie met ananas) is het aanvallen geblazen. Harma bestudeert de menukaart. Want kritisch als ze is, let ze niet alleen op de smaak van broodjes, ook de presentatie en prijs vindt ze belangrijk. “De prijzen zijn hier helemaal niet zo gek”, concludeert ze. Wat er gebeurt met eten dat overblijft, wil ze nog weten. “Dat voeren we aan onze varkens Tokkel en Coco”, antwoordt Mariska. Wanneer de schalen leeg zijn en de buiken gevuld, beginnen we aan het laatste bezoek. In één streep door naar Zevenhuizen, naar Ter Veld Tweewielers. Van broodjes naar racefietsen.
Het is zuchten en steunen in de auto. Leuk, bij VANDAAG. Lekker was het ook, daar zijn de vrouwen het roerend over eens. Het drummen was geweldig, voor herhaling vatbaar zelfs. Peterina heeft liever een bord eten. En met een bezoekje aan de kapper maak je haar ook blij. “Die kapper inderdaad. Knap van haar hoor, zal zoveel opgebouwd in korte tijd. En dat in haar eentje”, roept Evelien. “Dat van de fysio vindt ik ook knap”, zegt Tineke. “Ik was vooral voor mezelf erg geïnteresseerd. Maar het gaat echt om het leukste bedrijf hè. Naar de fysio ga je als je iets hebt”, probeert ze de boel wat voor haarzelf te ordenen. “Niet te doen dit. Kunnen we ze niet gewoon allemaal uitroepen tot winnaar?” Nou, nee die vlieger gaat niet op. We staan ondertussen bij Ter Veld voor de schuifdeur. De favoriet van Alex, zegt Peterina. Logisch. Behalve dat de sportieve wethouder met helm en snelle fiets naar kantoor sjeest, jakkert hij in z’n vrije tijd graag per mountainbike door de bossen. De dames wisten niet dat er zoveel variëteit in fietsen zit tegenwoordig. De broers Wilfred en Jelmer zijn nergens te bekennen wanneer we de zaak betreden. Jelmer blijkt afwezig en Wilfred aan de telefoon. Wanneer hij heeft opgehangen staat –ie de dames ter woord. Dankzij een speciale pas-meet-fiets, kan hij iedere fiets zo afstellen, dat –ie perfect aansluit bij de gebruiker, zegt hij. Ter Veld doet 70 procent in sportieve fietsen. De ATB en racemodellen bedoelt hij daarmee. Elektrisch gaat ook goed. Wordt steeds populairder bij de jeugd die per stalen ros naar Groningen of Drachten moet, weet Wilfred. Ondertussen is ook Jelmer binnengelopen. Hij vindt het leuk dat ze genomineerd zijn. “Winnen is niet het belangrijkst. We zijn nu al de Leukste Fietsenwinkel van de Krant. Hoe leuk is dat?”, lacht hij. Zo is het. Peterina kijkt op haar horloge. Tijd om te vertrekken. Tijd voor de lastigste klus van vandaag.
 
In de auto proberen de dames elkaar te overtuigen van de winnaar. Tot Harma ingrijpt. Ze stelt voor om –ieder voor zich- op anonieme briefjes een top 3 samen te stellen. Topplan. Zo het geschiede. Aan de redacteur de zenuwslopende taak de briefjes te openen. Na het openen van het derde briefje is de winnaar bekend: Hit It! “Maar”, zegt Evelien, “eigenlijk is iedereen winnaar. Want met de nominatie heb je al gewonnen.” En zo is het.
 
 
 
 

|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||

UIT DE KRANT