Kaarst met Jan Kemkers
actueel
As kleine jong in Roon in het begun van de vieftiger jaoren waj lid van de gymnastiekvereiniging en gung je naor de zundagschoul. In mien geval naor die van de Hervormde Kerk in de Olde H. Scheepstraschoul. En het hoogtepunt was de kaarstviering op eerste kaarstdag in de Grote Kerk op de Brink, de Catharine Kerk. Binnen in de kerk stun een prachtige grote kaarstboom vol met keersies, gien elektrische, en veul kaarstkransen en sukkelao. Mien mam nam mij en mien zus met en dan maor zingen in de Grote Kerk. Het Hinzörgel speulde de mooiste tonen en de heule kerk zong oet volle börst met. Prachtige leid’ies as: Stille Nacht, Er is een kindeke geboren, Ere zij God en De herdertjes lagen bij nachte. En under het zingen dreumde je vort naor die herdertjes en je zagen ze veur je op een groot heideveld, net as in Roon op de heide.
Toen ik dartig jaor leden een tocht muik naor Bethlehem, bezöchten wij ok de geboortekerk en toen ik boeten stun, miste ik de velden en dus ok de herdertjes en de schaopen, maor prachtig volk daor in Bethlehem!
Bij de kaarstviering kregen de kinder ok sukkelaodemelk en kraansen. Eigenlijk kwam je daor ok een beet’ie veur. Maor het hoogtepunt was altied de oetreiking van het kaarstgeschenk, een boukie van W.G. van der Hulst Sr. (laoter waren der ok bouken van Jr.). Een boukie met een mooi verhaol over een jonkie of wichie dat het in hoes niet te roem har. Boukies die je ruiken! En as je van de Zundagschoel of gungen, dan kreeg je zölfs een echt psalms- en gezangenbouk. Die van mij kreeg ik tiedens het kaarstfeest van 1958. De naomen van Dominee Craomer en Henk en Aaf Piek staon er nog bij. Henk en Aaf Piek, twei mensen die muiken dat elke dag veur heul veul mensen een kaarstdag was. Henk was een gewone schilder, maar as het schilderswaark der op zat gung hij an het waark veur de zundagschoul, de jongens en wichtervereiniging en veur zien raodslidmaatschap veur de CHU. En Aaf was al even actief want zij runde gezinszörg in Roon. Bijna allinnig met een eigen kaortenbak. Zij dee alle keukentaofelgesprekken bij de mèensen en as ze vraogd weur om een gezinsverzörgster naor een bepaold gezin te sturen, dan zörgde ze zölf veur de beste hulp veur dat gezin. Eigenliek deden Henk en Aaf het heule welzijnswaark en jeugdzörg allinig in Roon, ok nog onbetaold. Ze hadden een standbeeld hebben moeten of in elk geval een straot of plein die naor heur nuimd was as heule kleine dank veur alles wat ze zoveul jaoren daon hebben.
Het mooiste an ‘t kaarstfeest was altied het kaarstverhaol. Ein van de mensen van de zundagschoul las dan veur. Zo heurden wij Henderk Postema met een prachtige hese stem heul ontroerend zien verhaol vertellen, of Boukje de Vries-van Lingen die een zachte stem har, maor ok geweldig vertellen kun, maor boven alles wolden wij graog luustern naor het verhaol van Henk Piek. Henk har de gaove zo ongeleufliek mooi te vertellen dat je nao ofloop van de kerkdeinst stillegies naor hoes gungen, zo was je onder de indruk. Het waren altied verhaolen met een bosschup. Over mensen, een gezin of kinder die het neit te roem hadden en al heulemaol neit met de kaarstdaogen. Eigenlijk dezölfde bosschup as in die boukies van W.G. van der Hulst Sr. En daorum ruiken ze je en las je ze weer en weer totdat de bladzieden heulemaol verkronkeld waren. Mien mam zag dat altied wel en zee dan dat het wel snel weer kaarstdaogen worden zul. “Leg maor even vort dat boukie”, zee ze dan. Behalve die einnaoleste keer dat ik naor het kaarstfeest gung.
Het was in 1957 en mien mam zee: “Jan as jij straks dat boukie kriegen van de Zundagschoul dan moej het even an mij geven.”
Ik was verbaosd. Waorom? Juust die boukies waren zo mooi. Vanzölf gaf ik het boukie an mien mam, een neie oetgaove van W.G. van der Hulst.
“Kom”, zee ze, “wij gaon naor hoes.” Onderweg vertelde ze mij dat ik heur verteld har over een klasgenoot die neit naor de zundagschoul en dus ok neit naor het kaarstfeest kun, omdat hij heul zeik was. En zo had ze bedocht, wat zul het mooi wezen as dat kerelie nou toch een boukie kriegen zul.
“Jij binnen niet zeik, dat is joen kedo”, zo zee mien mam, “en dat kerelie knapt vast wel snel weer op met zo’n mooi boukie.”
En zo gung mien leste boukie van de zundagschoul naor mien zeike klasgenoot. Nooit heb ik ein een mooier kaarstfeest bezörgd as die klasgenoot. Hij knapte heulemaol weer op nao het kriegen van zien boukie en zo har hij toch ok een mooie kaarst. Ik dee het dat jaor gewoon met mien boukie van dat jaor derveur, dat vond ik ok prachtig.
Kaarst is ja licht in de duusternis veur elkenein.
Toen ik dartig jaor leden een tocht muik naor Bethlehem, bezöchten wij ok de geboortekerk en toen ik boeten stun, miste ik de velden en dus ok de herdertjes en de schaopen, maor prachtig volk daor in Bethlehem!
Bij de kaarstviering kregen de kinder ok sukkelaodemelk en kraansen. Eigenlijk kwam je daor ok een beet’ie veur. Maor het hoogtepunt was altied de oetreiking van het kaarstgeschenk, een boukie van W.G. van der Hulst Sr. (laoter waren der ok bouken van Jr.). Een boukie met een mooi verhaol over een jonkie of wichie dat het in hoes niet te roem har. Boukies die je ruiken! En as je van de Zundagschoel of gungen, dan kreeg je zölfs een echt psalms- en gezangenbouk. Die van mij kreeg ik tiedens het kaarstfeest van 1958. De naomen van Dominee Craomer en Henk en Aaf Piek staon er nog bij. Henk en Aaf Piek, twei mensen die muiken dat elke dag veur heul veul mensen een kaarstdag was. Henk was een gewone schilder, maar as het schilderswaark der op zat gung hij an het waark veur de zundagschoul, de jongens en wichtervereiniging en veur zien raodslidmaatschap veur de CHU. En Aaf was al even actief want zij runde gezinszörg in Roon. Bijna allinnig met een eigen kaortenbak. Zij dee alle keukentaofelgesprekken bij de mèensen en as ze vraogd weur om een gezinsverzörgster naor een bepaold gezin te sturen, dan zörgde ze zölf veur de beste hulp veur dat gezin. Eigenliek deden Henk en Aaf het heule welzijnswaark en jeugdzörg allinig in Roon, ok nog onbetaold. Ze hadden een standbeeld hebben moeten of in elk geval een straot of plein die naor heur nuimd was as heule kleine dank veur alles wat ze zoveul jaoren daon hebben.
Het mooiste an ‘t kaarstfeest was altied het kaarstverhaol. Ein van de mensen van de zundagschoul las dan veur. Zo heurden wij Henderk Postema met een prachtige hese stem heul ontroerend zien verhaol vertellen, of Boukje de Vries-van Lingen die een zachte stem har, maor ok geweldig vertellen kun, maor boven alles wolden wij graog luustern naor het verhaol van Henk Piek. Henk har de gaove zo ongeleufliek mooi te vertellen dat je nao ofloop van de kerkdeinst stillegies naor hoes gungen, zo was je onder de indruk. Het waren altied verhaolen met een bosschup. Over mensen, een gezin of kinder die het neit te roem hadden en al heulemaol neit met de kaarstdaogen. Eigenlijk dezölfde bosschup as in die boukies van W.G. van der Hulst Sr. En daorum ruiken ze je en las je ze weer en weer totdat de bladzieden heulemaol verkronkeld waren. Mien mam zag dat altied wel en zee dan dat het wel snel weer kaarstdaogen worden zul. “Leg maor even vort dat boukie”, zee ze dan. Behalve die einnaoleste keer dat ik naor het kaarstfeest gung.
Het was in 1957 en mien mam zee: “Jan as jij straks dat boukie kriegen van de Zundagschoul dan moej het even an mij geven.”
Ik was verbaosd. Waorom? Juust die boukies waren zo mooi. Vanzölf gaf ik het boukie an mien mam, een neie oetgaove van W.G. van der Hulst.
“Kom”, zee ze, “wij gaon naor hoes.” Onderweg vertelde ze mij dat ik heur verteld har over een klasgenoot die neit naor de zundagschoul en dus ok neit naor het kaarstfeest kun, omdat hij heul zeik was. En zo had ze bedocht, wat zul het mooi wezen as dat kerelie nou toch een boukie kriegen zul.
“Jij binnen niet zeik, dat is joen kedo”, zo zee mien mam, “en dat kerelie knapt vast wel snel weer op met zo’n mooi boukie.”
En zo gung mien leste boukie van de zundagschoul naor mien zeike klasgenoot. Nooit heb ik ein een mooier kaarstfeest bezörgd as die klasgenoot. Hij knapte heulemaol weer op nao het kriegen van zien boukie en zo har hij toch ok een mooie kaarst. Ik dee het dat jaor gewoon met mien boukie van dat jaor derveur, dat vond ik ok prachtig.
Kaarst is ja licht in de duusternis veur elkenein.