Kennismaken met techniek moet leerlingen de technische kant op duwen

‘We zijn bezig met een solarboot en gaan hierna een tiny-house bouwen’

LEEK – Op de Lindenborg in Leek konden leerlingen afgelopen vrijdag kennismaken met techniek in al haar facetten. Tijdens de ‘Techniek Tastbaar’ dag konden ze een kraan bedienen, in een brandweerauto kijken, land meten en nog veel meer. Deze dag werd georganiseerd in het kader van Techniek Tastbaar.

Techniek Tastbaar is opgericht om jongeren te enthousiasmeren voor techniek. Eén van de organisatoren van deze dag is programmamanager Heleen Wijma. ‘We merken in de maatschappij een steeds groter probleem met mensen in de techniek. Het wordt echt ondergewaardeerd. Door bedrijven uit de buurt uit te nodigen kunnen we de kinderen laten zien hoe leuk techniek is, bovendien maken ze meteen kennis met die bedrijven.’
Ook door ouders wordt niet meer ‘geprutst.’ ‘Vroeger zag je nog wel eens dat je vader aan een radio zat te prutsen en dan leerde je dat automatisch door mee te doen. Maar dat gebeurt steeds minder. We moeten die kinderen echt laten zien hoeveel toekomst er in een technisch beroep zit. Als jij installatiemonteur bent, doe je in loon niet meer onder voor een HBO-er hoor. Een goeie MBO-er is goud waard.’
Dat het probleem groot is merkte Heleen al bij het uitnodigen van bedrijven. ‘Er waren bedrijven die wel graag wilden komen, maar het gewoon niet voor elkaar kregen door personeelstekort. Hoe meer leerlingen we met deze bedrijven in aanraking kunnen brengen, hoe beter het beeld is dat ze ervan kunnen krijgen.’
Op de Lindenborg zijn ze in ieder geval prima bezig op techniekgebied: ‘We hebben een technohub, die binnenkort wordt geopend door wethouder Sijperda. Hier kunnen ook basisscholen gebruik van maken. Daarnaast bouwen we aan een solarboot en binnenkort gaan we bezig met een tiny-house. Daarmee pakken we meteen de maatschappelijk complexe zaken aan, zoals duurzaamheid. Dit wordt met name gedaan door de leerlingen uit de technische klassen, maar voor bijvoorbeeld de tekeningen vragen we ook andere leerlingen.’
Op het schoolplein is het een drukte van belang. Bij de ingang van het plein staat een brandweerauto van de vrijwillige brandweer Leek. ‘Als we een telefoontje krijgen moeten we uitrukken,’ vertelt brandweervrouw Joyce Rozema. ‘Daarom staan we bij de ingang.’ Ook de brandweer heeft moeite mensen te krijgen. Haar collega Jan Rozema (geen familie) vertelt dat mensen vaak denken dat ze altijd beschikbaar moeten zijn. ‘Dat is niet zo. Als ik niet in de buurt ben, dan kan ik in de app aangeven dat ik niet beschikbaar ben. Ik ben nu een tijdje bij de brandweer, maar zou willen dat ik het veel eerder had gedaan. Ik vind het prachtig!’

Liewes Roden is ook vertegenwoordigd. Jeroen vertelt dat het nu nog wat rustig is. ‘Maar de dag is net begonnen hè. We gaan straks leuke dingen doen. We gaan een motor uitlezen die een storing geeft. Ook gaan we een band verwisselen. En deze auto trekt ook veel bekijks.’ Hij wijst op een elektrische Audi die staat te pronken op het schoolplein. ‘Hij is te vergelijken met een Porsche en heeft 500 pk onder de motorkap. Deze rijdt ook mee op de Rodermarktparade.’ Ook bij Liewes merken ze dat het moeilijker is om mensen te vinden. ‘Je merkt dat er heel veel vraag is en weinig personeel. We willen graag laten zien hoe leuk het werk in de technische sector is. Het monteursvak is echt een mooi vak.’
Binnen staat Frank Rooijinga. Hij is landmeter. ‘Mijn beroep lijkt wel wat uit te sterven. En het beroep van landmeter is echt een heel leuk beroep. Je komt echt overal. De ene keer sta je op een snelweg te meten, de andere keer ergens op het platteland. Je hebt ook veel verantwoordelijkheid. We zeggen wel eens 1 keer meten is weten, twee keer meten is zeker weten.’ Op de tafel liggen verschillende stukken asfalt. ‘Hier kun je zien hoe poreus ZOAB  is, giet er maar eens water doorheen.’ Het loop er onmiddellijk doorheen. Door het landmeetapparraat kijken mag ook. Het blijkt een enorm goede verrekijker te zijn. De klok, die op 27.124 meter hangt (volgens het apparaat) is heel duidelijk te zien, tot op de seconde. ‘Deze lenzen zijn de beste lenzen,’ zegt Rooijinga liefkozend. Hij zit duidelijk op zijn plek.

Buiten staat een autoknijper. In de cabine zit een jongetje. Hij heeft de grootste pret, want hij ziet zijn klasgenoten, die achter de auto staan, op het beeldscherm van de camera. Janneke Smedema van Koninklijke Oosterhof Holman werk graag mee aan deze dag. ‘Er wordt anders tegen technisch onderwijs aangekeken. We hebben in ons vakgebied mensen op alle fronten nodig. Kinderen zeggen wel eens: ik wil iets met computers. Maar dat kan bij ons ook. We hebben mensen nodig achter de computer, maar ook mensen met de voeten in de klei.’ Een keiharde toeter. De jongen in de cabine mag even op de claxon drukken. Tijd om te verkassen. Even verderop staan drie meisjes. Of ze ook de techniek in willen? ‘Nee,’ zegt eentje, ‘Ik vind dat saai.’ Wat ze dan wil worden? ‘Advocaat of zo. Kweenie.’ De twee anderen giechelen.
In de kraan zit een jongen die met de grijper een stuk hout in een pilon probeert te krijgen. Dat ziet er onmogelijk uit. Geconcentreerd doet hij zijn best en opeens zit het stuk hout erin. Zijn gezicht splijt open in de stralendste grijns ooit. Het is duidelijk: er is in ieder geval eén zieltje gewonnen!