Kerst reebout
Als liefhebber observeer ik regelmatig reeën. Ik vind hun gedrag interessant. Hoe ze zich als groep gedragen. Neem bijvoorbeeld hun slaapplaatsen (legers). Die zijn zo ingericht, dat ze de omgeving vanuit alle richtingen in de gaten houden. En in het veld is er altijd een ree van de groep die alert is. In geval van gevaar reageren ze allemaal op elkaar. En zo zijn er veel boeiende zaken over reeën te vertellen. Het gebeurt wel eens dat ik tijdens het observeren een knal hoor. De meest alerte ree kijkt als eerste op, vaak gevolgd door de rest. Wat was dat? Een jager? Vuurwerk? Als het daarna rustig blijft keert ook de rust in de groep terug en grazen ze verder.
Afgelopen weekend reed ik naar Groningen om een lezing te geven. Vanuit de auto zag ik groen geklede jagers bij een bosje in het weiland lopen. Bij hetzelfde bosje zag ik afgelopen maanden regelmatig reeën lopen. Ongeveer om de tien meter stond een jager langs de bosrand. Ik krijg altijd een ongemakkelijk gevoel als ik jagers in het veld zie. Mensen die er op uit gaan om dieren in hun leefomgeving dood te schieten. Ik vind dat lastig om te zien, niet mijn ding.
Natuurlijk weet ik dat ik ook medeplichtig ben aan het doden van dieren. Ik eet ook vlees. ‘supermarktvlees’ dieren hebben wellicht een slechter leven gehad dan de dieren in het ‘wild’ leven. Het is een jaarlijks kerstdilemma. De maand- en weekbladen staan in die periode weer vol ‘wildrecepten’ en de schappen liggen vol gans, wild zwijn paté, fazant, haas, ree- en hertenbiefstuk.
Wat mijn beeld over de jacht beïnvloedt, zijn de verhalen over de teruglopende biodiversiteit. Er leven immers steeds minder wilde dieren in het veld. Mogen die laatste konijnen, fazanten en reeën die er rondlopen niet blijven leven? Daar komen de verhalen over ‘plezierjagers’ bij. Foto’s op social media van jagers die trots hun geschoten wild tonen met een lach op het gezicht. Het maakt het er voor mij niet eenvoudiger op. Natuurlijk weet ik dat er, zoals bij alles, goede en foute jagers zijn. Zo zijn er ook ‘foute’ mountainbikers, fietsers, wandelaars, automobilisten en motorrijders. Zij verpesten het voor de ‘goede’.
Tijdens mijn opleiding kreeg ik les van een fantastische biologiedocent. Hij was een Europees gewaardeerd reeënkenner en tevens jager. Hij bracht mij de liefde en interesse voor reeën bij, met zijn prachtige verhalen. Onlangs tikte ik nog een boekje op de kop, dat hij over reeën schreef. Hij vertelde mij waarom er op reeën gejaagd moet worden. Beheer van de reeën populatie moet uit oogpunt van verkeersveiligheid, schade aan landbouwgewassen of schade aan de natuur zelf. Er ontstond een felle discussie in de klas. Dat was veertig jaar geleden. Het aantal reeën in Nederland wordt geschat rond de 100.000. Het gaat vooralsnog goed met de ree.
Voor de komende kerstmaaltijd doe ik ideeën op in diverse receptenbladen. Zoals verwacht veel wildrecepten. De winkelschappen liggen, zoals gebruikelijk, vol ‘wild’. Voor de liefhebbers, let goed op het etiket. Het ‘wild’ in de supermarkt blijkt regelmatig uit het buitenland te komen. Daar worden de dieren gefokt voor de slacht. In een onderzoeksrapport las ik dat reebout ook regelmatig het goedkopere hertenvlees bleek te zijn. Kortom, hoe wild is ons wild in de schappen? Bio-industrie kippen en varkens trekken me ook niet aan. Ik denk dat ik dit jaar voor een vegetarische kerstmaaltijd ga. Voor mij in ieder geval geen ree.
Ik wens iedereen hele fijne feestdagen en alvast een goed en gezond 2022.
Puur Natuur nr. 60 Andree Brasse. Dec 2021
