Kerst van Netty Kramer

STEENBERGEN – In de grote boerderij van CDA’er Harm Holman in Steenbergen, zit de vrouw des huizes achter een lange houten tafel in haar woonkamer kerstkaartjes te schrijven. En daar is ze nog wel even zoet mee. Niet omdat het er per se zoveel zijn, dat is het niet. Op ieder kaartje schrijft Netty Kramer een persoonlijk verhaaltje. Jarenlang stuurde ze niets. Het ‘moeten’ ging haar tegenstaan. “Kerst is voor mij ook iets dat wringt en schuurt”, begint Netty, die zelf actief is voor de kerk. Een paar keer per jaar kookt ze, samen met een clubje vrijwilligers, voor mensen die nooit uit eten gaan. In de kosterswoning naast de Catherina-kerk op de Brink serveert ze een kerstdiner voor een man of dertig.

“Sinterklaas is nog niet vertrokken of de supers liggen alweer tjokvol met eten. Want eten, dat moéten we, met kerst. En vooral veel. En we moéten gezellig samen zijn met de familie. Want zo hoort het toch? Dat is precies waar het wringt voor mij. En ik deed er vrolijk aan mee hoor! De hele familie kwam altijd hier, want wij hebben nu eenmaal het grootste huis. Ik kom uit een gezin met zeven kinderen. Nou, das altijd volle bak hè? Ik stond standaard twee dagen in de keuken om de kerstdis voor te breiden. Terwijl iedereen lekker zat te genieten van de laatste gang, moest ik nog beginnen. Op het keukentrapje, bord op schoot. Toen dacht ik: waar gaat dit over? Contact met familie is belangrijk voor mij, maar met zo’n grote groep tegelijk niet te doen. Bovendien, en daar schuurt het ook, zijn er mensen die nagenoeg niets te eten hebben. Kerst is erg naar binnen gericht: de traditie aan de ene kant, het moéten aan de andere kant. Ik moest voor mezelf hoe dan ook op zoek naar een nieuwe invulling van die traditie. Daarom heb ik besloten om weer kaartjes te sturen, voor het eerst sinds jaren. Niet omdat het moet deze keer, maar omdat ik het zo voel. Bij iedereen sta ik even stil. Ik bedenk me wat iemand heeft meegemaakt het afgelopen jaar. Achterop het kaartje schrijf ik een persoonlijk verhaaltje. Want dat is voor mij ook kerst: aandacht en tijd voor mensen. Hoe gaat het nu écht met je? Ik sta bewust even stil bij het traditionele kerstverhaal. Het kindje Jezus was niet welkom in de herberg, maar er was wel plek in de stal. Het draait er niet alleen om dat jij het gezellig hebt in je eigen kring, maar dat je ook aandacht hebt voor anderen. Ik vraag me ook wel eens af hoe het komt dat er met kerst altijd gedacht wordt aan eten en drinken. ‘Hoe ben je een goed mens?’, is wat me voortdurend bezighoudt. Dat probeer ik hier, op mijn eigen kleine plekje, te zijn. En dat is al moeilijk genoeg.”