Kleintje Cultuur – Toneelvereniging ATOVERO
‘Je mag op het toneel dingen doen die je in het dagelijks leven niet doet’
RODEN - In februari staat toneelvereniging ATOVERO weer op de planken. Lid en regisseur Sieger Zoutman is al 25 jaar betrokken bij toneelverenigingen, eerder bij NOZWZ op de Nietap en inmiddels al weer een jaar of 10 bij ATOVERO in Roden. Na twee jaar ‘on hold’ te hebben gestaan komt ATOVERO weer met een mooi stuk, vertelt Sieger. ‘We waren vorig jaar al wel met een stuk aan het repeteren geslagen, maar na een paar keer moesten we de stekker eruit trekken in verband met corona. We hebben nu toch voor een nieuw stuk gekozen. Het is een klucht die Super, die Super Super heet. Het gaat over een supermarkt die niet zo best draait; van de hele keten loopt deze winkel het slechtst. Er komt iemand van het hoofdkantoor die een geweldige actie bedenkt en dan gaat alles natuurlijk mis. En verder verklap ik nog niks.’
Veel toneelverenigingen hebben het zwaar wat spelers betreft. Er stoppen dan ook steeds meer verenigingen. ‘Wij merken ook dat het lastig kan zijn om spelers te vinden. Het is een trend die je de laatste jaren ziet. We hebben niet veel verloop hoor, het is wel een mooie vaste ploeg. Maar met meer spelers kun je makkelijker stukken uitkiezen. Toneelspelen levert je ook echt iets op. Ik merk dat ik makkelijk ik het openbaar praat omdat ik dat ook op het toneel doe. Je bent iemand anders, speelt een rol. Je mag op het toneel dingen doen die je in het dagelijks leven niet doet. Geweldig toch?’
Om het voor verenigingen makkelijker te maken onderling te communiceren, richtte hij vijf jaar geleden het toneelplatform Noordenveld-Westerkwartier op. ‘Daar moet je je niet te veel bij voorstellen hoor, het is een manier om bijvoorbeeld makkelijk aan een andere vereniging bepaalde rekwisieten te vragen, die je zelf niet hebt. Of om te kijken welke stukken er gespeeld worden, zodat je voorkomt dat je hetzelfde stuk speelt.’
Het komende stuk biedt plaats aan bijna alle spelers van de ploeg. ‘We zijn een gemoedelijke club mensen. Nieuwe spelers moeten altijd eerst wel even op auditie komen, want je moet er bij passen. We stellen verder helemaal geen eisen aan leeftijd of geslacht, maar we hebben het gezellig en dat moet ook zo blijven.’
Zelf regisseert Sieger de stukken en speelt hij deze keer ook mee. ‘Ik heb geen regieopleiding gedaan, maar ik speel al 25 jaar, dus ik denk dat ik het wel kan. Wat ik belangrijk vind is lol, maar ook dat er serieus wordt gespeeld. Grapjes om elkaar in de lach te laten schieten tijdens het spelen vind ik niet oké. We hebben betalende bezoekers en die krijgen een mooi stuk te zien waar hard voor gerepeteerd is en de spelers moeten op elkaar kunnen vertrouwen. En natuurlijk is tekstkennis belangrijk.’
Hoewel het geld niet bij de plinten op klotst komt de vereniging nog steeds rond. ‘We hebben twee jaar geen contributie geïnd, maar wel kosten gehad omdat we de boekjes hebben gekocht. Gelukkig hebben we een heel zuinige penningmeester. En we betalen bij de Pompstee geen zaalhuur, wat ook heel fijn is.’
In februari word de klucht twee keer opgevoerd, op 12 en 18 februari in de Pompstee. Na de opvoeringen volgt steevast het welbekende zwarte gat. ‘Maar dat duurt ongeveer een weekje en dan gaan we weer verder met ons leven. Tijdens de jaarvergadering wordt de leesploeg aangewezen en die gaat dan al snel weer de uitgezochte stukken lezen en hun mening geven. De stukken krijgen een cijfer en aan de hand daarvan kiezen we een nieuw stuk uit. En dan begint het weer van voor af aan.’