Kleintje Cultuur - Trees van der Velden doet mee aan de Open Atelierroute
ZEVENHUIZEN – Bij binnenkomst in de woning van Trees van der Velden en haar echtgenoot wordt meteen duidelijk dat hier creatieve mensen resideren. Overal in de oude schoolmeesterswoning uit 1880 is namelijk kunst te bewonderen. Veel daarvan is door Trees zelf gemaakt, zoals een bronzen nijlpaard en beelden van haar zoon en een medestudent van de academie. Aan de muur hangen grote dierenportretten uit de schilderijenserie waar zij momenteel aan werkt. In de tuin staat een levensgroot houten beeld van Trees’ hand, net als abstracte beelden van speksteen en granito. Dit alles is te zien tijdens de open atelierroute in het weekend van 19 en 20 juni, waar Van der Velden aan meedoet.
‘Ik werk met verschillende diktes en boetseer als het ware met verf op doek’
Creativiteit zit ongetwijfeld in Van der Veldens DNA, want haar grootvader en vader tekenden en schilderden ook al en een broer en meerdere nichten zijn actief in de kunstwereld. ‘Zodra ik leerde schrijven tekende ik hele schriften vol. Eén van de nonnen zag dat en zei: ‘Ik weet niet wat van jou terecht moet komen.’ Daar denk ik nu nog wel eens aan terug,’ zegt Trees met een glimlach. Toch werd op haar school veel aan tekenen, schilderen, toneel en andere kunstvormen gedaan. ‘We leerden al in de eerste klas breien en haken en mochten in groep acht de naaimachine gebruiken.’ Tijdens de tekenlessen op de middelbare school ging Trees met haar klas het veld in om te tekenen en schilderen. ‘Dat was leuk,’ vertelt zij. ‘En daar wordt je ook door gevormd.’ Later leerde Van der Velden bij Marcus Ravenswaaij modeltekenen en mallen maken voor het gieten van brons. Ook volgde zij een deeltijdopleiding bij kunstacademie Minerva, vooral omdat zij meer wilde leren over kunstgeschiedenis. ‘Qua technieken heb ik daar niet zoveel geleerd,’ bekent zij. ‘Dat moest je vaak zelf uitzoeken.’
Zelf gaf Van der Velden onder andere dertien jaar lang aan mensen met een verstandelijke beperking. Zij leerde hen anders kijken en dat ‘mislukt’ niet bestaat. ‘We werkten met keramiek, tekenen, schilderen, speksteen, emailleren,’ vertelt Trees. ‘Eigenlijk alles waar ik mij zelf ook mee bezighield.’ Zij organiseerde tentoonstellingen met werk van haar cursisten in Hoogeveen en het Drents Museum. Ook maakte zij in deze periode een werkboek kunstgeschiedenis voor mensen met een verstandelijke beperking. Het boek begon met grottekeningen, waarna de verstandelijk beperkten zelf aan de slag gingen om dergelijke tekeningen te maken met acrylverf en zand. ‘Iedereen kan kunstgeschiedenis leren,’ zegt Van der Velden daarover. ‘Dat kan op ieder niveau.’
Zelf doet zij nu waar zij zin in heeft. Haar werk is ontzettend divers, variërend van beelden tot schilderijen en van abstract tot realistisch. Een tijdlang werkte zij vooral abstract en maakte zij beelden met organische vormen, maar zij maakte ook beelden van het konijn van haar kleindochter en haar overleden kat. ‘Als ik iets namaak moet het realistisch zijn,’ zegt ze. Tijdens de coronapandemie schilderde zij vooral, want het hakken en gieten van steen en brons wordt te zwaar. Eerder maakte zij al Groninger landschappen en zeegezichten, nu werkt zij aan een serie uitvergrote dierenportretten. ‘Mijn werk is wel realistisch, maar niet dat hele precieze wat je op de klassieke academie leert,’ vertelt ze. ‘Ik werk met verschillende diktes en boetseer als het ware met verf op doek. Als golven komen aanrollen, moet dat levendig zijn.’ Dagenlang kan zij aan een schilderij werken om de compositie en kleurstelling exact in harmonie met elkaar te krijgen.
In het verleden was Van der Velden lid van de kunstenaarskring in Hoogeveen en exposeerde zij al eens in de Van Mesdagkliniek in Groningen. Nu is haar werk binnenkort te bewonderen tijdens de Open Atelierroute, die door haar tuin voert. Ook exposeert zij in augustus en september in het kerkje in Noordwijk. ‘Als ik wordt gevraagd om te exposeren en het is op een mooie locatie, dan vind ik het wel leuk om te doen,’ zegt zij. ‘Maar ik heb niet de ambitie om bekend te worden. Er zijn zoveel kunstenaars die ooit bekend waren, maar die nu totaal vergeten zijn.’
