Koers technische leiding gaat richting degradatiemoeras

Afbeelding
actueel

Door: Johan Kamphuis


Onlangs liet de technisch directeur van FC Groningen, Mark Jan Fledderus weten dat er in de winter misschien iets gedaan moet worden om de selectie te versterken. Hij kon het niet over zijn lippen verkrijgen te zeggen dat deze selectie niet op orde is. Hij wil iets doen wat het vertrouwen in de selectie ten goede zal komen, waardoor Groningen de vicieuze cirkel kan doorbreken. Een hoop woorden die echter het werkelijke probleem verbloemen. Zeker, de selectie is niet in balans. Op een aantal plaatsen in het elftal mist pure kwaliteit om mee te doen om de play-offs. Maar ook met deze selectie is veel meer resultaat te behalen dan nu gebeurt. Het echte probleem zit veel dieper. Even een speler erbij halen, zal dan ook geen oplossing bieden voor de huidige problemen. Daarbij doet Fledderus niet al te veel moeite kritisch naar zijn eigen rol te kijken. Hij is de initiatiefnemer, samen met trainer Wormuth, om de hiërarchie binnen het team te veranderen. Daar zit een groot deel van het probleem. De beste voetballers die de selectie herbergt zijn Thomas Suslov, Neraysho Kasanwirjo, en Cyril Ngonge. Inmiddels kunnen we Ricardo Pepi daar ook bijrekenen, maar die is er pas kort en heeft met de huidige problemen weinig van doen. Deze drie waren vorig jaar de bepalende spelers waarvan Suslov de natuurlijke leider was en is. De hiërarchie willen veranderen, is zondigen tegen een ongeschreven wet. Het is een natuurlijk proces. Net als verliefdheid. Een natuurlijk proces waar je niets tegen in kunt brengen. Iedere ingreep die tegennatuurlijk is, dus een kunstmatige, is gedoemd te mislukken en zal vooral schade aanrichten. Er worden bovendien nu mensen opgezadeld met een rol die ze niet past. De mensen die de verantwoordelijkheid wel namen voelen zich natuurlijk en begrijpelijk ingeperkt en kunnen zo’n maatregel niet serieus nemen. Het leidt tot spanningen en onrust binnen de selectie. Dát is een groot probleem, maar het allergrootste punt is dat de verantwoordelijke mensen dit niet onderkennen en de sleutel dus zoeken op een plek waar die niet verloren is. Naast de veroorzaakte problemen in de hiërarchie wordt steeds weer naar vorig jaar gewezen als oorzaak voor de problemen nu. Naar de tijd toen Danny Buijs nog trainer was. Er zouden nog veel spelers last hebben van gebrek aan zelfvertrouwen door de zeven nederlagen aan het eind van het seizoen. Er stonden tegen Twente vier spelers in de basis die de laatste wedstrijd onder Buijs daar ook stonden. Dat argument snijdt dus werkelijk geen hout. Fledderus vertelde dat doordat Buijs zo vaak met 5 verdedigers speelde, wat in de praktijk best meeviel, spelers maar niet kunnen wennen aan het Wormuthsysteem met 4 verdedigers. De technisch directeur kwam welgeteld tot één voorbeeld. Met Verrips, Van Gelderen, Määttä en Balker is een groot deel van de achterhoede totaal anders dan vorig jaar. Op papier een stuk sterker. Sneed het vorige argument geen hout, dit argument is lachwekkend en niet goed voor de geloofwaardigheid van een technisch directeur. Het steeds maar teruggrijpen op vorig jaar is een niet al te moedige manier om de verantwoordelijkheid zelf niet te nemen en zeker niet chique naar Danny Buijs die daarmee te kort wordt gedaan. De medische geheimhouding van de niet in een hokje of vakje te vangen Cyril Ngonge wordt met voeten getreden door te stellen dat hij gesprekken met een psycholoog heeft. Wat overigens niet schijnt te kloppen. Er wordt gedaan alsof hij een soort van psychiatrische patiënt is. Ik kan u zeggen dat als er al psychiatrische patiënten bij FC Groningen rondlopen, de eerlijke en oprechte Ngonge dat zeker niet is. Maar hij is wel één van de weinige voetballers die een wedstrijd met één actie kan beslissen. De technische leiding zou de echte problemen moeten aanpakken en de sleutel gaan zoeken op de plaats waar die verloren is. Eén ding is duidelijk, ze hebben hem zelf verloren en niet de spelers of de vorige trainer. Wormuth verdient de tijd om zijn weg te vinden, maar de huidige koers loopt dood. Een kwaliteitsinjectie is noodzakelijk voor de weg naar de Grote Markt. Maar wanneer de trainer er niet in slaagt van dit elftal weer een hecht team te maken dreigt er een hele andere plaats, namelijk het moeras van degradatievoetbal.

UIT DE KRANT

Lees ook