‘Koffievinger is luchtiger, als je het boek leest, begrijp je hoe ik tegen dingen aankijk’
RODEN – Een opmerkelijke titel heeft het boek van de Roder schrijver Hindrik van de Spoel zeker. ‘Koffievinger’ prijkt op de omslag. Zelf is de schrijver op de cover van het boek ondergedompeld in een bult koffiebonen. Het is alweer het vierde boek van Van der spoel die het schrijven te pakken heeft. Zo zit er al weer een scenario voor een volgende boek in zijn hoofd. Zijn nieuwste werk presenteert de schrijver op vrijdagavond 29 oktober in het Dorpshuus Nij-Roon.
Hindrik van der Spoel lanceert vierde boek
Nachtzuster, Trip, Blauw gingen Koffievinger voor. Het laatste werk heeft een ander karakter dan de andere boeken, vertelt Hindrik van der Spoel. Lichter, luchtiger. Dat heeft alles te maken met de diagnose autisme dat Van der Spoel vijf jaar geleden kreeg. Dat voelde als een bevrijding. ‘Al op heel jonge leeftijd was ik gefascineerd door volwassen series. The Roots, over de slavernij, series over de holocaust. Dat ik wilde schrijven, wist ik. Maar ik had nul levenservaring. Dus het heeft even geduurd voordat dat eerste boek er kwam. Dat is nu twaalf jaar geleden.’
Koffievinger is een boek waarin verschillende verhalen en columns gebundeld zijn. Het boek draagt de naam van één van die verhalen. Het is de periode dat Van der Spoel verslaafd was aan koffie. Niet dat hij liters koffie per dag wegdronk, nee, het is ongebruikelijker dan dat. De schrijver begon de dag met enkele theelepels versgemalen koffiepoeder. ‘Ik vond het lekker, ging er goed op en kreeg er energie van. Het was een drug voor mij, als cocaïne voor anderen. Zelfs koffiedik vond ik lekker, die drap uit het filterzakje. Natuurlijk wist ik: het is niet goed. Toen ik het een keer niet deed, begonnen de problemen. Ik kon niet meer op mijn benen staan en sliep ’s nachts niet meer. Ik kreeg paniekaanvallen. Toen dacht ik: het is klaar. Ik ben er zonder hulp van een afkickkliniek bovenop gekomen. Nu drink ik twee koppen koffie per dag. Er ontstond een script in mijn hoofd. Een verhaal over een schurk die verslavende koffie maakte: koffievinger. Geïnspireerd door Goldfinger, die verliefd was op goud. Er vielen doden. Een vrouwelijke agent, Dirty Henriette, equivalent van Dirty Harry, moet het opnemen tegen Koffievinger.’ Van der Spoel wil nu eens niet met zijn boek op de foto. Hij wil iets anders. Liever visualiseert hij zijn nieuwe werk. In de keuken doopt hij zijn middelvinger in koffiepoeder. En smeert ook nog wat op zijn neus.
De diagnose autisme heeft voor Van der Spoel verlichting gebracht. ‘Ik wist altijd al dat ik anders was. Ik zat leefde heel erg in mijn eigen cocon, in mijn eigen wereld. Contact maken was lastig, ik leefde best teruggetrokken. Toen ik op mijn zesenveertigste gediagnosticeerd werd, voelde dat als een bevrijding. Ik heb mezelf leren kennen, weet hoe ik in elkaar zit. Ik ben drieënvijftig en sta vrijer in het leven. Dat was ook de reden voor dit boek. De andere boeken zijn vrij duister. Gaan veelal over mensen die buiten de maatschappij staan, vaak psychisch gemankeerd. Koffievinger is luchtiger. Als je het boek leest, begrijp je hoe ik tegen dingen aankijk.’, zegt Van der Spoel die als hij niet schrijft vrijwillige huisbezoeken doet voor welzijn in Noordenveld en Humanitas. In november begint hij aan zijn vijfde boek. Het script heeft hij al in zijn hoofd. ‘Op het randje van de waanzin. Het gaat over iemand die langzamerhand krankzinnig wordt.’
Op 29 oktober om 20:00 presenteert Hindrik van der Spoel zijn nieuwe boek in het Dorpshuus Nij-Roon. Voor liefhebbers zet hij ook nog zijn handtekening erin. Via Boekscout is het nieuwste werk inmiddels al te verkrijgen. ‘Het boek is ook via mijn e-mailadres (hindrikv@outlook.com) te verkrijgen. En mensen mogen mij altijd bellen: 06-15311752.’
