Kroniek van de Rodermarkt
actueel
Het is volstrekt willekeurig. Een volgorde zit er niet in. Het zijn de kleine dingen van de Rodermarkt. Kleine dingen die er (soms) toe doen. Toevallige ontmoetingen, bijzondere mensen. Het is de kroniek van de Rodermarkt.
Denk aan Henk Ze liepen (en nog steeds) er weer keurig bij: de Volksvermakers. Tegenwoordig ook met hemd met korte mouwen. Sterk team hoor, onder voorzitterschap van Lammert Kalfsbeek, toch wat nerveus vanwege zijn eerste aflevering als grote roerganger. Lammert verricht sterk werk, samen met Henk Cazemier (lijkt nooit ouder te worden), Albertus Lieffering (de man met energie voor tien), Cor van der Steeg (de stille, maar daarom niet minder belangrijk), Rik van der Es (secretaris én levensgenieter), Egbert de Rink (dé paardenman), Jan Kunst (dé sigarenman, liefst de kleine Moodjes) en stagiair Peter Hut uit Roderwolde. Wie we dan missen? Henk Halsema. Hij was ziek. Iedereen in Roden kent ondertussen het verhaal van Henk, omdat Henk daar zelf niet al te krampachtig over doet. Net toen werkelijk alles achter de rug leek, kwam er weer wat anders. Iets onverwachts. Maar: Henk Halsema is een man met karakter. Een man met vechtlust. Een man die ook de komende jaren verantwoordelijk moet zijn voor de penningen van Volksvermaken. Laten we, ondanks alle feestvreugde, ook allemaal even aan Henk denken. Al vindt hij dat zelf waarschijnlijk maar onzin. Ook tijdens Rodermarkt is een stukje relativering soms best even goed. Waarvan akte.
Roner wijsheid Alle feesten worden geopend. Dus ook de festiviteiten van de Rodermarktfeestweek. Twee keer zelfs. De eerste – en dus eigenlijk dé opening- was donderdag, dit keer bij Onder de Linden, zoals dat elk jaar weer bij een ander Roner etablissement gehouden wordt. Officieel heet het de informele opening of beugelavond. De meeste mensen noemen het de indrinkavond. Een ideale avond voor de liefhebbers van bier en wijn. Ideaal, om het volgende. Laten we het een Roner wijsheid noemen. Drink je op donderdag al behoorlijk wat, dan weet je zeker dat je vrijdagochtend niet al te vlug bent. Dat er sprake is van een lichte kater. Dat de mond wat droog is, en je net even wat vaker het toilet bezoekt. Dat – beste mensen- is goed. Ja goed, want dan kun je – aldus de Roner wijsheid- de vrijdag en zeker de zaterdag méér alcohol verwerken. Dan kun je niet zo snel stuk. De wijsheid werd donderdag door veel mensen ter harte genomen overigens. Een dag later, om precies 16.00 uur, werd de Jaarbeurs officieel geopend. Dat is en blijft een kwestie van handen schudden. Van bubbels, van de genodigden die aan een tafel zitten, van het debuut van burgemeester Smid en de maiden speech van Anne Rozema. Om 17.00 uur was het allemaal echt open en begon ook meteen de drukte. Moeders en dochters vooral, in het kader van de Mini Missverkiezing. Twee openingen dus. En, beste mensen, er waren er die vrijdagavond écht wel kapot konden. Zo bleek. Sommige wijsheden moet je dus met een flinke korrel zout nemen.
Televisie
Vroeger had je een typmachine. Was een tikfout heel erg. Kostte tijd. Slechts het belletje na weer een volzin missen we weleens, voor het overige is het heerlijk werken op de pc. De tijd staat echter niet stil. Met het tikken van een verhaaltje ben je er tegenwoordig niet meer, wil je een rol van importantie spelen in het toch al woelige medialandschap. En dus maakt ook de Krant tegenwoordig televisie. Filmpjes op facebook en de site en soms zelfs live. Iets heel anders dus dan het uitwerken van een verhaaltje. Na de Lus was het vrijdag weer zover. Tussen drie en vuur uur, pal voor de officiële opening van de beurs dus, was de Krant live. Het zal zeker niet de laatste keer geweest zijn, zoals het allenmaal ook nog veel beter kan en moet. Het begin is er. Met leuke kijk- en luistercijfers ook. De Krant TV. Ooit leek dat mijlenver weg, nu weten ‘we’ al niet beter. De tijd staat nooit stil.
Jantje huilt, Jantje lacht Hans van der Laan. Toen hij burgemeester was, kon hij elk dagdeel wel ergens naar toe. Iedereen wilde hem bij elke opening op rij één. Bij elke borrel – aan Hans niet besteed overigens- was hij meer dan welkom en elk lintje smeekte om een schaar in de hand van Hans. Dat was, zoals gezegd, toen hij burgemeester was. Hoe anders is dat nu. Uit het oog is soms echt uit het hart. En dat geldt niet alleen voor burgemeesters overigens. Neem Jan Buiter. Jan was toen hij voorzitter van de Zakenkring was, overal en nergens. Jan had een dagtaak aan het afbellen van feestjes en partijtjes en moest overal op komen draven. Tot ie voorzitter af was. Dinsdagmorgen, Roden. Of Jan nog naar de informele opening op donderdag ging. Nee dus. In de brievenbus van Jan lag van alles, behalve een invitatie voor die opening. En dus ging Jan niet. En dat deed hem toch wel wat pijn. Hoe anders was dat donderdagochtend. Het was aan Jan’s gezicht af te lezen. De blijdschap. ‘Ik kom toch’, zei hij. ‘Ik ben alsnog uitgenodigd.’ En dus was Jan er donderdagavond. Niet echter voor hij woensdagavond een bezoek bracht aan Joy. Resultaat: een nieuw jasje. De rode heeft, kennelijk, de beste tijd gehad. Moraal van het verhaal: vreugde en verdriet liggen soms heel dicht bij elkaar. Het zit ‘m soms in een A4’tje. Oh ja. Hennie was donderdag Bob.
Willem’s feest Zijstraatje. Hoe is het eigenlijk om als slechtziende de festiviteiten in Roden te ervaren? Hoe maak je met je hond dan de dagelijkse gang naar het bos, nu Roden onherkenbaar is. Willem van Wierst moet er maar mee dealen. Ongevraagd. Sinds enige tijd heeft hij in Luna een nieuwe vriend op vier poten. ‘De trainingen voor Luna en mij zijn bij de start van de Rodermarkt écht van start gegaan’, zegt Willem, wereldberoemd in Roden. ‘Het was wel een beetje puzzelen wat de slimste weg was om naar het bos te komen, een gemakkelijke route is er nu even niet. Wat altijd weer opvalt is dat alle kroegen een flinke uitbouw hebben ondergaan. Waar vroeger nog een meters breed trottoir was, staan nu stoelen, biertaps en opstellingen met etenswaren. Enfin, we komen er wel door, al is het voor Luna wel een opgave. Zeker met al die geuren. Het moet voor haar wel een ware hel zijn om doorheen te snuffelen. Vandaag (dinsdag) is de zwaarste dag met de echte markt. Wish me luck and wisdome.’
Jan en de strijd tegen de kilo’s Donderdagavond was hij er niet. Vrijdag wel, net als zondag: Jan Posthumus. Ondernemer. Jeep. Voorheen raadslid. Man met een mening en- jawel!- tegenwoordig zelfs voetbaltrainer van VV Roden. Bij de D-jeugd. Dat (assistent)trainerschap dient meerdere doelen. Een daarvan is dat Jan een wedstrijd met collega Oane is aangegaan: wie is het eerst tien kilo kwijt. De verliezer moet gedurende de maand februari elke dag op de fiets naar het werk, voor Jan toch een behoorlijk stuk. Van Aan de Vaart naar het centrum van Roden is een best eind, als je nooit fietst. Jan dronk vrijdag gewoon een biertje. Hij zal straks na de Rodermarkt een crashdieet volgen, want winnen zal ie. Jan was de afgelopen dagen overigens opvallend vaak in de Dansfabriek aanwezig. Ook weer niet zo gek, de tent draagt namelijk de naam van zijn nieuwe onderneming: Call Mimmy. En heel af en toe, als niemand keek, danste Jan in zijn eigen tent. Beweging in de strijd tegen de kilo’s. Dan helpen alle beetjes. ‘Ik moet wel, want ondanks het feit dat ik water drink en er rekening mee probeer te houden ben ik geloof ik net dertig gram afgevallen.’
Oponthoud zonder Evert Dat de Rodermarktparade soms wel wat lang duurde, werd wel eens op het conto van voormalig agent Evert Nitrauw geschreven. Evert trapte, zo wisten insiders, nogal eens op de rem. Om de kilometer. Evert voerde dit jaar de Parade niet aan, en toch was er weer veel oponthoud. Dat lag niet aan de organisatie, het was gewoon domme pech. Zo werd er een man onwel, en moest een ambulance door het centrum van Roden. Later kreeg een wagen te maken met een lekke band. Doe je niets aan dus. Ook vanuit de regio waren weer veel mensen op de Parade afgekomen, bijvoorbeeld Joop ‘Billy Turf’ Posthumus uit Zevenhuizen. ‘Een mooie parade met kwalitatief goede wagens’, was zijn analyse. Overigens stonden de wagens zondag op de Albertsbaan, waar het publiek de kunstwerkjes van dicht bij kon bekijken. En van die gelegenheid werd optimaal gebruik gemaakt. Meer dan een jaar eerder. Had alles te maken met het weer, want het was zondag werkelijk ideaal Rodermarktweer.
Denk aan Henk Ze liepen (en nog steeds) er weer keurig bij: de Volksvermakers. Tegenwoordig ook met hemd met korte mouwen. Sterk team hoor, onder voorzitterschap van Lammert Kalfsbeek, toch wat nerveus vanwege zijn eerste aflevering als grote roerganger. Lammert verricht sterk werk, samen met Henk Cazemier (lijkt nooit ouder te worden), Albertus Lieffering (de man met energie voor tien), Cor van der Steeg (de stille, maar daarom niet minder belangrijk), Rik van der Es (secretaris én levensgenieter), Egbert de Rink (dé paardenman), Jan Kunst (dé sigarenman, liefst de kleine Moodjes) en stagiair Peter Hut uit Roderwolde. Wie we dan missen? Henk Halsema. Hij was ziek. Iedereen in Roden kent ondertussen het verhaal van Henk, omdat Henk daar zelf niet al te krampachtig over doet. Net toen werkelijk alles achter de rug leek, kwam er weer wat anders. Iets onverwachts. Maar: Henk Halsema is een man met karakter. Een man met vechtlust. Een man die ook de komende jaren verantwoordelijk moet zijn voor de penningen van Volksvermaken. Laten we, ondanks alle feestvreugde, ook allemaal even aan Henk denken. Al vindt hij dat zelf waarschijnlijk maar onzin. Ook tijdens Rodermarkt is een stukje relativering soms best even goed. Waarvan akte.
Roner wijsheid Alle feesten worden geopend. Dus ook de festiviteiten van de Rodermarktfeestweek. Twee keer zelfs. De eerste – en dus eigenlijk dé opening- was donderdag, dit keer bij Onder de Linden, zoals dat elk jaar weer bij een ander Roner etablissement gehouden wordt. Officieel heet het de informele opening of beugelavond. De meeste mensen noemen het de indrinkavond. Een ideale avond voor de liefhebbers van bier en wijn. Ideaal, om het volgende. Laten we het een Roner wijsheid noemen. Drink je op donderdag al behoorlijk wat, dan weet je zeker dat je vrijdagochtend niet al te vlug bent. Dat er sprake is van een lichte kater. Dat de mond wat droog is, en je net even wat vaker het toilet bezoekt. Dat – beste mensen- is goed. Ja goed, want dan kun je – aldus de Roner wijsheid- de vrijdag en zeker de zaterdag méér alcohol verwerken. Dan kun je niet zo snel stuk. De wijsheid werd donderdag door veel mensen ter harte genomen overigens. Een dag later, om precies 16.00 uur, werd de Jaarbeurs officieel geopend. Dat is en blijft een kwestie van handen schudden. Van bubbels, van de genodigden die aan een tafel zitten, van het debuut van burgemeester Smid en de maiden speech van Anne Rozema. Om 17.00 uur was het allemaal echt open en begon ook meteen de drukte. Moeders en dochters vooral, in het kader van de Mini Missverkiezing. Twee openingen dus. En, beste mensen, er waren er die vrijdagavond écht wel kapot konden. Zo bleek. Sommige wijsheden moet je dus met een flinke korrel zout nemen.
Televisie
Vroeger had je een typmachine. Was een tikfout heel erg. Kostte tijd. Slechts het belletje na weer een volzin missen we weleens, voor het overige is het heerlijk werken op de pc. De tijd staat echter niet stil. Met het tikken van een verhaaltje ben je er tegenwoordig niet meer, wil je een rol van importantie spelen in het toch al woelige medialandschap. En dus maakt ook de Krant tegenwoordig televisie. Filmpjes op facebook en de site en soms zelfs live. Iets heel anders dus dan het uitwerken van een verhaaltje. Na de Lus was het vrijdag weer zover. Tussen drie en vuur uur, pal voor de officiële opening van de beurs dus, was de Krant live. Het zal zeker niet de laatste keer geweest zijn, zoals het allenmaal ook nog veel beter kan en moet. Het begin is er. Met leuke kijk- en luistercijfers ook. De Krant TV. Ooit leek dat mijlenver weg, nu weten ‘we’ al niet beter. De tijd staat nooit stil.
Jantje huilt, Jantje lacht Hans van der Laan. Toen hij burgemeester was, kon hij elk dagdeel wel ergens naar toe. Iedereen wilde hem bij elke opening op rij één. Bij elke borrel – aan Hans niet besteed overigens- was hij meer dan welkom en elk lintje smeekte om een schaar in de hand van Hans. Dat was, zoals gezegd, toen hij burgemeester was. Hoe anders is dat nu. Uit het oog is soms echt uit het hart. En dat geldt niet alleen voor burgemeesters overigens. Neem Jan Buiter. Jan was toen hij voorzitter van de Zakenkring was, overal en nergens. Jan had een dagtaak aan het afbellen van feestjes en partijtjes en moest overal op komen draven. Tot ie voorzitter af was. Dinsdagmorgen, Roden. Of Jan nog naar de informele opening op donderdag ging. Nee dus. In de brievenbus van Jan lag van alles, behalve een invitatie voor die opening. En dus ging Jan niet. En dat deed hem toch wel wat pijn. Hoe anders was dat donderdagochtend. Het was aan Jan’s gezicht af te lezen. De blijdschap. ‘Ik kom toch’, zei hij. ‘Ik ben alsnog uitgenodigd.’ En dus was Jan er donderdagavond. Niet echter voor hij woensdagavond een bezoek bracht aan Joy. Resultaat: een nieuw jasje. De rode heeft, kennelijk, de beste tijd gehad. Moraal van het verhaal: vreugde en verdriet liggen soms heel dicht bij elkaar. Het zit ‘m soms in een A4’tje. Oh ja. Hennie was donderdag Bob.
Willem’s feest Zijstraatje. Hoe is het eigenlijk om als slechtziende de festiviteiten in Roden te ervaren? Hoe maak je met je hond dan de dagelijkse gang naar het bos, nu Roden onherkenbaar is. Willem van Wierst moet er maar mee dealen. Ongevraagd. Sinds enige tijd heeft hij in Luna een nieuwe vriend op vier poten. ‘De trainingen voor Luna en mij zijn bij de start van de Rodermarkt écht van start gegaan’, zegt Willem, wereldberoemd in Roden. ‘Het was wel een beetje puzzelen wat de slimste weg was om naar het bos te komen, een gemakkelijke route is er nu even niet. Wat altijd weer opvalt is dat alle kroegen een flinke uitbouw hebben ondergaan. Waar vroeger nog een meters breed trottoir was, staan nu stoelen, biertaps en opstellingen met etenswaren. Enfin, we komen er wel door, al is het voor Luna wel een opgave. Zeker met al die geuren. Het moet voor haar wel een ware hel zijn om doorheen te snuffelen. Vandaag (dinsdag) is de zwaarste dag met de echte markt. Wish me luck and wisdome.’
Jan en de strijd tegen de kilo’s Donderdagavond was hij er niet. Vrijdag wel, net als zondag: Jan Posthumus. Ondernemer. Jeep. Voorheen raadslid. Man met een mening en- jawel!- tegenwoordig zelfs voetbaltrainer van VV Roden. Bij de D-jeugd. Dat (assistent)trainerschap dient meerdere doelen. Een daarvan is dat Jan een wedstrijd met collega Oane is aangegaan: wie is het eerst tien kilo kwijt. De verliezer moet gedurende de maand februari elke dag op de fiets naar het werk, voor Jan toch een behoorlijk stuk. Van Aan de Vaart naar het centrum van Roden is een best eind, als je nooit fietst. Jan dronk vrijdag gewoon een biertje. Hij zal straks na de Rodermarkt een crashdieet volgen, want winnen zal ie. Jan was de afgelopen dagen overigens opvallend vaak in de Dansfabriek aanwezig. Ook weer niet zo gek, de tent draagt namelijk de naam van zijn nieuwe onderneming: Call Mimmy. En heel af en toe, als niemand keek, danste Jan in zijn eigen tent. Beweging in de strijd tegen de kilo’s. Dan helpen alle beetjes. ‘Ik moet wel, want ondanks het feit dat ik water drink en er rekening mee probeer te houden ben ik geloof ik net dertig gram afgevallen.’
Oponthoud zonder Evert Dat de Rodermarktparade soms wel wat lang duurde, werd wel eens op het conto van voormalig agent Evert Nitrauw geschreven. Evert trapte, zo wisten insiders, nogal eens op de rem. Om de kilometer. Evert voerde dit jaar de Parade niet aan, en toch was er weer veel oponthoud. Dat lag niet aan de organisatie, het was gewoon domme pech. Zo werd er een man onwel, en moest een ambulance door het centrum van Roden. Later kreeg een wagen te maken met een lekke band. Doe je niets aan dus. Ook vanuit de regio waren weer veel mensen op de Parade afgekomen, bijvoorbeeld Joop ‘Billy Turf’ Posthumus uit Zevenhuizen. ‘Een mooie parade met kwalitatief goede wagens’, was zijn analyse. Overigens stonden de wagens zondag op de Albertsbaan, waar het publiek de kunstwerkjes van dicht bij kon bekijken. En van die gelegenheid werd optimaal gebruik gemaakt. Meer dan een jaar eerder. Had alles te maken met het weer, want het was zondag werkelijk ideaal Rodermarktweer.
