Kroniek van de Rodermarkt

Miss Noord. De Parade. Mini Miss. Artiesten. Kermis. De kortebaan. Al die aspecten van de Rodermarkt kennen we. Genieten we van. Maar er is meer. Wat gebeurt er achter de schermen? Wie praat met wie en waarover wordt gesproken? Kroniek van de Rodermarkt. Over onzichtbare belevenissen en zichtbare taferelen.

Zaterdag 12 september
Hij is net terug van vakantie. Albertus Lieffering. Met gebruind hoofd en nóg meer energie dan we gewend zijn, richt hij zijn blik en zijn pijlen op de Rodermarkt. Of beter: op de Ronermark. Want dat is toch wel zijn kindje. ‘Hij’ ,de munt is kennelijk een man, is turquoise’, onthult Albertus, met – als je goed luistert- een beetje een Tenerife’s accentje. Albertus neemt ondertussen een stukje worst, die naast de turquoise munt op het tafeltje geparkeerd is en is geserveerd door Margriet, die zeldzaam mooie en extravagante rode laarzen draagt. Een kleurpaletje dus. ‘Maandag komen ze. Zakken vol’, zegt Albertus, zo blij als een jongetje dat straks zijn bij Bart Smit bestelde Car’s autootje geleverd krijgt.
Maandag 14 september
Appje van Albertus. ‘De munten komen pas morgen.’

Dinsdag 15 september
De munten zijn er. Duizenden en duizenden. Mooie munten. Dozen vol. Veel mensen zouden best zo’n doosje willen hebben. Een gratis Rodermarkt, daar droomt in tijden dat de Kledingbank het drukker heeft dan de Wibra immers iedereen van. De munten zijn echter onbereikbaar. Die liggen vrijwel meteen na aankomst ergens in een kluis. Komt geen muisje bij. Vervalsen? Vrijwel onmogelijk. In Nederland zijn slechts een aantal bedrijven die dit soort munten maken. En onderling hebben die contact. Zomaar even een paar duizend munten met Ronermark er op bestellen – kost niet veel- is dus bijkans onmogelijk. Krijg je de grootste problemen mee. Enfin, De munten zijn er dus. Eindelijk. Het feest kan beginnen.

Woensdag 16 september
Het zijn twee totaal op zichzelf staande zaken, maar tóch. Joy viert vandaag de heropening. De prachtige zaak wordt meteen druk bezocht. Dat komt omdat mensen uiteraard nieuwsgierig zijn naar het resultaat, vanwege de aantrekkelijke kortingen, de prima catering maar ook door Rodermarkt. Vroeger- zegt men- trok iedereen de mooiste kleding aan tijdens Rodermarkt en er zijn mensen die dat dus nog steeds doen. Gea Akker en dochter Marit bijvoorbeeld. Gea ontkent , Marit geeft toe dat de kleding die ze uitgezocht heeft speciaal voor de Rodermarkt is. En: het staat haar prima. Niks mis mee. Jan Tiesinga koopt een nieuwe, hippe spijkerbroek en ook Jan Slenema gaat met een nieuw setje de deur uit.

Donderdag 17 september
Hij schraapt zijn keel. Pakt de microfoon en begint. Aan z’n laatste gedicht als voorzitter van Volksvermaken. Jan Tiesinga dus. Jan neemt het er van en brengt een gedicht van liefst vijf A4’tjes. Je laatste gedicht draag je immers maar één keer voor. Je kunt zeggen wat je wilt en je kunt er van vinden wat je wilt: het gedicht is er echt bij gaan horen de afgelopen jaren. Je wist dat het zou komen. Bovendien: het is het enige officiële momentje van de officieuze opening van de Rodermarkt. Een genodigdenfeestje van Volksvermaken, de Jaarbeurs, mensen van de kermis en andere hoogwaardigheidsbekleders zoals burgemeester en wethouders (Kosters, Wekema en Auwema). Iedereen die er altijd is, was er nu ook. Van Johan Baard tot Gerk Huisma en van Jan Post tot Jan Buiter. Van der Laan drinkt cassis. Glazen vol. Auwema niet. Die lust geen cassis, zo blijkt.
Van Onder de Linden naar het Jaarbeursterrein. Daar vindt zo’n beetje gelijktijdig de generale repetitie van Miss Noord plaats. De zweep gaat er nog maar eens goed over. Voor het Paviljoen staat Geert Wolters. Broer van de voormalig voorzitter van de Stichting Jaarbeurs van het Noorden. Geert heeft – zo zegt hij- een tientje ingezet op een dame die volgens hem Miss Noord 2015 zal worden. Geert wenst niet te zeggen op wie hij het geldbedrag ingezet heeft. Of hij dus daadwerkelijk verstand heeft van vrouwelijk schoon, blijft de vraag. Kijk. Daar komt Lucas Schoonbeek aangelopen. Met kordate pas. Lucas heeft de vrijdag besteed aan het uitventen van parkeerkaarten en munten voor de sponsoren. Lucas heeft nieuws. Want de Jaarbeurs van het Noorden bestaat straks niet meer. Er is een nieuwe naam gekozen: Jaarbeurs Noord. Bovendien is een nieuwe huisstijl ontwikkeld. ‘Dat werd tijd. Fris. Met de tijd mee. Jaarbeurs Noord is wat pakkender. Korter. Prima naam’, zegt Lucas, die om de vier meter wel door iemand aangeklampt wordt. Iedereen wil wat van hem. Van aspirant Miss tot vrijwilliger. Lucas is vanavond de belangrijkste man van Roden. Zonder enige twijfel.

Vrijdag 18 september
Het is 15.40 uur. Jan Buiter steekt de brand in een sigaar en loopt rondjes. Jan geeft een nieuwe dimensie aan de term ijsberen. Voor de Overwijk-bar wacht hij op personeelsleden en familieleden die hem steunen. Want straks wint hij – wellicht- de Ondernemersprijs.
‘Zenuwachtig, Jan?’
‘’Ik? Welnééééé’’
Vrouw Hennie lacht als Jan naar de entree van het Jaarbeursterrein wandelt. Ze zegt Jan nog nooit zo nerveus te hebben gezien. Onderweg in de auto was hij kribbig en kortaf. Hij parkeerde de auto nog net niet tegen een muurtje.
Een dik uur later springt Jan op. Alsof hij net de winnende goal in de Europa Cup finale heeft gemaakt. Hij knuffelt zijn Hennie en wijst naar een afvaardiging van zijn personeel. Buiter Roden is winnaar geworden van de Ondernemersprijs. Een bekroning op tientallen jaren harde arbeid. Met vallen en opstaan. Met voor- en tegenspoed.
Het is een uur of zeven als Jan met zijn personeelsleden en vrienden in Het Wapen van Drenthe zit. Met drankjes en heerlijke hapjes. Voor de honderdste keer stelt Jan dat de prijs wat hem betreft een prijs van zijn personeel is. Want zij zijn de gezichten van zijn bedrijf.
Van nervositeit is dan geen enkele sprake meer.
Overigens lekt de uitslag van de Ondernemersprijs uit omdat een site- hoe dom- een half uur te vroeg meldt dat Buiter Roden winnaar is. Gelukkig krijgen de hoofdrolspelers er zelf niets van mee.
Zaterdag 19 september
Dé vraag die vandaag veel gesteld wordt, is de volgende. Waarom stopt de Parade steeds? De één zegt dat dit te maken heeft met het feit dat de wagens moeilijk door de bochten komen, een ander zegt dat er pech onderweg is. Volgens insiders heeft het echter te maken met Evert Nitrauw. Hij rijdt in een politiebusje voor de Parade en schijnt- let wel: schijnt- om de twee minuten te remmen. Stoppen. Op de handrem. Evert wil daarmee de bouwgroepen laten aansluiten en dus ligt de Parade steeds even stil. Dit lijkt ook meteen de meest plausibele verklaring. Bouwbedrijf Van der Sluis wint. En dat is niet heel verrassend.
In de avonduren gebeurt er iets dat we niet gewend zijn van de Rodermarkt: het begint te regenen. En niet zo’n beetje ook. Grootste pechvolgel in dit verband is Albertus Hamstra. Die was net met het fietsje onderweg naar huis. Doornat – maar wel lekker fris- komt Albertus thuis aan, de schlemiel.
De soms best pittige buien maken niet dat er minder mensen naar Roden komen, want het is verschrikkelijk druk zaterdagnacht. De wat ruimere opstelling rond de Jaarbeurstenten werkt goed. Dit jaar geen files. Wél problematisch is het bij de muntverkoop op het Jaarbeurs. Omdat het mensen kennelijk niets uitmaakt dat zij tegenwoordig 2,40 euro voor een muntje betalen, staan er enorme rijen voor de kassahokjes. Conclusie: er waren (veel) te weinig kassahokjes, tot grote ergernis van de mensen die in de rij stonden. Maar verder? Prima. Weinig gedoe, prima sfeer, goede muziek – ook in het centrum- en ondanks de zichtbare aanwezigheid van de politie leek het allemaal redelijk rustig.
Oh Ja. Feestje bij Onder de Linden waar de band Solidair voor het 25^e jaar optreedt. En nog steeds verveelt het niet. Geen moment.
Zondag 20 september
‘Dit is het mooiste terras van Roden’, zegt Ate Visser van de Winsinghhof, als hij weer een dienblad met bier in tapt. Afgelopen zondag was dat wellicht wel zo. Op dit terras namelijk, was het heerlijk mensen kijken. Mensen die – veelal met zonnebril- met hun kindertjes de kermis over ‘moesten’. En dus heeft Ate het druk en lopen de voortreffelijke oberessen Anna(e) en Annemiek, zij zeker- zich de hakken uit de bips. In sneltreinvaart serveren zij de mensen op het terras, die vandaag een voorliefde lijken te hebben voor de bitterbal, wamt die doet het erg goed vandaag.
De fitste man op dat terras is overigens Jelle Aling. Hij is zaterdagavond niet op stap geweest en dus fit en spraakzaam. Roelof Bathoorn drinkt z’n pilsje net als anders: tamelijk snel en Marcel Bazuin is wat moe. Van het stappen en van de eerste surfles die hij zondagmorgen genoot op het Leekstermeer. De omelet na afloop is bovendien niet heel goed gevallen.
De kermis is trouwens ook hét onderwerp van gesprek en dan met name de prijzen die gehanteerd worden. Je kind met vijf of tien euro op pad sturen is bijkans zielig tegenwoordig, want met dat bedrag kunnen ze één of twee dingetjes doen. Zo duur is het anno 2015 op de kermis. Maar ook dat lijkt de mensen allemaal niets uit te maken, want het is druk, blijft druk en wordt druk de komende dagen. Let maar op.