Kunstwerk tegen geweld
‘De moord op Annemieke heft diepe sporen nagelaten’
RODEN – Het was woensdag precies een jaar geleden dat Annemieke van Dijk door tientallen messteken om het leven werd gebracht. De tiener had geen schijn van kans tegen haar ex-vriendje. Roden stond op de kop. Letterlijk en figuurlijk. Dat dit in een dorp als Roden kon gebeuren. Het kon. Helaas. Woensdag werd een kunstwerk tegen geweld onthuld, pal achter De Winsinghhof. Het kunstwerk, van de hand van kunstenaar Gert Sennema uit Grijpskerk, is bovendien een monument ter nagedachtenis aan Annemieke. Opdat zij nooit vergeten wordt.
Annemieke zal ook nooit vergeten worden. Dat werd woensdag weer eens duidelijk. Klasgenoten, ploeggenoten, vrienden, familie en andere bekende kwamen bijeen. Om aan Annemieke te denken. Aan die meid die veel te jong en op uiterst brute wijze van het leven beroofd werd.
Woensdag 2 juli, 2013. Annemieke van Dijk is thuis. Net van school. Ze is boven. Plotseling wordt ze overvallen door ex-vriend Jacco, die het kennelijk niet kon verkroppen dat Annemieke de relatie verbroken had. Met messteken brengt hij Annemieke om het leven. De dader zat juist daarvoor bij een vriend een film te kijken. Onder de film ‘moest hij even weg’. Even iets doen. Wat hij ging doen is inmiddels bekend. Annemieke had geen schijn van kans. Was totaal weerloos en overleed vrij snel na het toedienen van de tientallen messteken. De dader zit achter de tralies, het leven van de vader, moeder en broer van Annemieke is sinds die tijd compleet veranderd. Ineens was ze er niet meer. Zomaar uit het leven weggerukt. Die mooie, pientere en aardige meid.
Woensdag 2 juli 2014. Op het grasveld achter de Winsinghhof komen ze samen. Klasgenoten, vriendinnen en ploeggenoten. Vrienden en familie. Vandaag wordt namelijk het ontwerp van het kunstwerk tegen geweld onthuld. Het kunstwerk zelf wordt later geplaatst. Waarom? Omdat het nog niet af is. De maker gaat voor kwaliteit en het materiaal, uit het buitenland, is nog niet binnen. Maar omdat het vandaag alweer een jaar geleden gebeurd is, vinden mensen, en dan met name Hans en dochter Danielle de Vries, het tijd om stil te staan. Bij Annemieke uiteraard en bij geweld. Want Annemieke is bepaald niet de enige die slachtoffer werd van zinloos, compleet zinloos, geweld.
Hoewel niet groots aangekondigd is het druk. Hans de Vries opent de bijeenkomst, nadat muziek is gedraaid, gevoelig muziek. Het nummer van Zoe Tauran bijvoorbeeld, speciaal geschreven en ingezongen ter nagedachtenis aan Annemieke. Een nog steeds prachtig lied. Een nummer ook dat 3FM haalde. Giel Beelen draaide het regelmatig. ‘De moord op Annemieke heeft diepe sporen nagelaten’, zegt Hans. ‘Dat merk je nog iedere dag.’ Hans doelt daarmee ongetwijfeld op dochter Danielle, één van Annemieke’s beste vriendinnen. Over Danielle gesproken. Roden kan best trots zijn op die meid. Volwassen. Regelen. Doorpakken. Dát is Danielle, zelf ook nog steeds kapot om het verlies van haar vriendin. ‘ We hadden nog zoveel plannen samen. Het zullen helaas altijd plannen blijven. We nemen je overal mee naar toe hoor, Annemieke. Je was altijd zo’n sterke meid. Je zei altijd als wij weer eens iets hadden dat het ‘altijd erger kon’. Je beurde ons op.’
Danielle organiseerde eerder dit jaar een benefietavond. Ter nagedachtenis aan en vooral tegen geweld. Er werd een geldbedrag opgehaald en na overleg met Annemieke’s moeder werd Gert Sennema- een bekende van de familie Van Dijk- gevraagd een kunstwerk te maken. Geld was er niet voldoende. Maar gelukkig: de gemeente Noordenveld sprong financieel bij. Net als dat de gemeente bijzonder toeschietelijk was in het zoeken naar een geschikte plek voor het kunstwerk. ‘Hans van der Laan was helder. Dit was geen enkel probleem. Danielle en ik zijn vervolgens wat door Roden gewandeld. Aanvankelijk hadden we een iets andere plek in gedachten. De burgervader wees ons echter op de aanwezigheid van hangjeugd. Met deze plek zijn we ook bijzonder tevreden. Wij waarderen enorm hoe de gemeente hier mee om is gegaan’, zegt Hans.
‘Het is voor ons niet eens een agendapunt geweest’, zegt Alex Wekema, die namens de gemeente een woordje mag doen tijdens de emotionele bijeenkomst. Wekema, omdat zowel Van der Laan en de wethouders Alssema en Kosters op vakantie zijn. Wekema had het moeilijk. Zocht naar de juiste woorden en vocht tegen de tranen. Dat had weer alles te maken met het feit dat hij zijn buurmeisje zag huilen. ‘Sorry’, probeerde Wekema na afloop nog zijn emotionele betoog wat weg te werken. Sorry waarvoor? Zeker ook een wethouder heeft emoties. Is een mens. In dat licht bezien was de speech van Wekema uitstekend. Vanuit het hart. Zonder briefje.
Tineke en Rik van Dijk onthulden vervolgens het kunstwerk, een witte ballon. Vervolgens wandelden de aanwezigen naar de begraafplaats in Roden, waar op het graf van Annemieke witte rozen gelegd werden. Het was inmiddels rond kwart voor vier. Precies één jaar geleden liet Annemieke het leven. Roden mist haar nog elke dag.
