Laatste woorden Evert Nitrauw
RODEN – Veertig jaar langs was hij diender. Politieambtenaar. Vijf jaar geleden hing Evert Nitrauw zijn politiepet aan de wilgen, ging met vroeg pensioen. Zestig jaar was hij toen. Hij koos er zelf voor om te stoppen, ingegeven door gebeurtenissen in dat jaar. Collega’s die niet meer wakker werden en ook zelf werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Dat bleek achteraf mee te vallen en Evert wilde genieten van zijn leven. Met volle teugen. Dat dat geluk slechts vijf jaar zou duren is een bittere pil. Mensenmens Evert Nitrauw, geliefd wijkagent, overleed op 9 maart aan de gevolgen van kanker. Hij schreef zijn eigen afscheidsspeech en nam het op tape op, bedoeld om af te spelen in de Pompstee, waar hij zijn eigen afscheidsdienst geregisseerd had. Hij wilde een grootst afscheid met heel veel mensen. Evert had een boodschap te vertellen. Het coronavirus gooide echter roet in het eten. Het werd een afscheidsstoet, onder politie-escorte door het dorp. Veel Roners brachten hem een laatste groet. Hieronder leest u de afscheidsspeech van een bijzonder man, geliefd wijkagent.
‘Zoek de mensen op, maak verbinding’
Lieve mensen,
Vandaag richt ik mij nog eenmaal tot jullie. Ik ben altijd iemand geweest die het woord nam en daarom kies ik ervoor om dit ook op deze dag te doen, de dag dat mijn laatste woorden zullen klinken.
Ik heb het gevoel dat ik op het juiste moment ben gestopt met werken. Binnen de organisatie waren wat wijzigingen door reorganisatie waar ik mij niet gelukkig bij voelde. En zo kondigde ik op 1 augustus 2015 mijn vertrek aan. De organisatie schrok, maar ik wilde niet ergens op kantoor belanden en nog zo graag genieten van een leven na de politie. Of ik tot na de Rodermarkt wilde dienen. Op de laatste avond trok ik mijn pak voor de laatste keer uit. Er volgde een fenomenaal afscheid waarin ik compleet werd overdonderd. Ik kijk daar met veel plezier op terug, zoals ik ook terugkijk op mijn dienstjaren.
Er is een tijd gekomen van bezuinigen. Er is geautomatiseerd en bureaus werden gesloten. Een boodschap wil ik dan ook graag meegeven. Zoek de mensen op, maak verbinding met de burger, luister naar hun verhaal zodat je weet wat er speelt. Want alleen met hen kun je je werk goed uitoefenen.
Mijn leven was nog niet klaar. Maar soms bepaalt het lot anders.
In het begin was ik boos dat dit mij moest overkomen, zo jong en zo’n agressieve vorm. Toch ben ik vol goede moed mijn ziekte tegemoet getreden. Steeds als de vooruitzichten goed bleken, plofte de hele boel weer in elkaar. En zo kwam er een moment van berusting. Ik kijk terug op een leven wat ik vooral zelf heb mogen uitstippelen.
Of het leven mij iets gebracht heeft? Ja, ik ben mij ervan bewust dat het leven mooi kan zijn, maar de regie daarvan heb je zelf in de hand. Carpe diem, ofwel pluk de dag!
Lieve mensen,
houdt elkaar goed vast,
blijf bij elkaar,
en wees lief voor elkaar.
Dag mooi leven …
Evert was nog niet klaar met zijn leven. Toch was zijn lichaam op. Op maandagochtend 9 maart blaast hij zomaar ineens zijn laatste adem uit. “We wisten dat het eraan zat te komen, maar dit was toch ineens erg onverwacht. Toch gunnen wij hem dat verder lijden voorbij is en dat hij nu rust heeft,” reageert zijn gezin.
