Landgoed Mensinge: aanmodderen is geen optie
actueel
Zeepkist
Wethouder verdient motie van wantrouwen vanwege zwalkbeleid
Van een overheid mag worden verwacht dat zij visie heeft, transparant en betrouwbaar is. Het gemeentebestuur van Noordenveld heeft deze drie eigenschappen absoluut niet getoond in de afgelopen jaren rondom Landgoed Mensinge. Zeven jaar geleden werden de Havezate en de Winsinghhof onder de paraplu gebracht van één stichtingsbestuur met de opdracht er een bruisend cultureel centrum van te maken. De gemeente zou jaarlijks 350.000 euro bijpassen om te komen tot een rendabele exploitatie. Inmiddels is Landgoed Mensinge geconfronteerd met ‘afnemende subsidiemiddelen als gevolg van gemeentelijke bezuinigingen; de opdracht is niet veranderd’, zoals wordt vermeld in het collegebesluit. Op 12 oktober en 7 november mag de gemeenteraad haar mening geven. Het zal waarschijnlijk niet gebeuren, maar eigenlijk dient de verantwoordelijk wethouder Alex Datema dan de gele kaart te krijgen. In de politiek heet dat een ‘motie van wantrouwen’. Immers, als je tussentijds de spelregels wijzigt (bezuinigen) en ze dan als dictaat oplegt is er sprake van een onbetrouwbare overheid. Met dit in het achterhoofd is de verbazing des te groter als de wethouder op de sluiting reageert met ‘een afspraak zeg je niet eenzijdig op…’ (Dagblad van het Noorden d.d. 1 oktober). Hoezo eenzijdig??
Sinds de gemeente bemoeienis heeft met Mensinge is er steeds gedoe geweest, vooral over geld. Het begon al met de roerige raadsvergadering in de tachtiger jaren, toen met slechts een minimale meerderheid in stemmen de raad besloot om Mensinge aan te kopen. Na een grondige renovatie werd de havezate enkele jaren later als museum opengesteld; het werd toen geheel gerund door vrijwilligers. In die beginjaren was de relatie tussen het vrijwilligersbestuur en de gemeente ook zeer moeizaam, vooral omdat de gemeente minimaal wilde investeren in de Havezate. Het vorige bestuur heeft meerdere keren naderende tekorten gemeld. Het antwoord hierop was een visie om van Landgoed Mensinge een bruisend cultureel centrum te maken. Dat ging destijds niet zonder slag of stoot. Het toenmalige vrijwilligersbestuur werd verstoten en tientallen vrijwilligers vertrokken uit onvrede.
Inmiddels is de rust weergekeerd. Dankzij de inzet van tientallen vrijwilligers en een handvol betaalde krachten draaien De Winsinghhof en Museum Havezate Mensinge op volle kracht. Aan het landgoed is twee jaar geleden een unieke propositie toegevoegd: De Landskeuken. Onder leiding van Carolina Verhoeven en haar grote netwerk is hier een landskeuken met museum gerealiseerd waar kennisoverdracht plaats vindt van culinaire historie. In deze unieke omgeving worden kookdemonstraties en workshops gegeven; een waardevolle toevoeging aan het Landgoed. Mensinge is daarom van groot belang voor de cultuur- en culinaire historische uitstraling van Noordenveld. Bezoekers komen uit het gehele land: zij stimuleren hiermee in belangrijke mate het toeristische en economische klimaat van Roden. Het is daarom des te verwonderlijker dat de wethouder wel geld weet te vinden voor fietsroutes en –evenementen: in samenhang met Mensinge zou hiervan een belangrijke stimulans kunnen uitgaan voor het aantrekken van nog meer toeristen naar Noordenveld. Over visie gesproken…
Tot slot: je kunt van alles vinden van bestuur, directie en vrijwilligers. Natuurlijk zijn er onderling wel eens wrijvingen. Maar: zonder wrijving geen glans. ‘Er wordt met veel passie en inzet gewerkt’ wordt zelfs gemeld in de B&W-notitie aan de raad. Loze woorden als het gemeentebestuur halsstarrig blijft vasthouden aan het bestaande financiële kader. Als je niet bereid bent om meer geld en mogelijkheden te geven aan een uniek historisch landgoed kun je beter meteen open kaart spelen: aanmodderen is geen optie. Als college en raad bij hun standpunt blijven is het op 7 november over en uit. Helaas, maar waar. Je kunt voorspellen wat er dan gebeurt: het stichtingsbestuur stapt op omdat zij niet aansprakelijk gesteld wil worden voor verdere tekorten.
Daarom: in het belang van de duizenden bezoekers, de meer dan honderd vrijwilligers, bestuur en directie doe ik een beroep op college en raad om het niet zover te laten komen. Kom op, waar een politieke wil is, is ook een bestuurlijke weg om dit mogelijk te maken!
Arjan van de Leur,
Vrijwilliger Landgoed Mensinge
Wethouder verdient motie van wantrouwen vanwege zwalkbeleid
Van een overheid mag worden verwacht dat zij visie heeft, transparant en betrouwbaar is. Het gemeentebestuur van Noordenveld heeft deze drie eigenschappen absoluut niet getoond in de afgelopen jaren rondom Landgoed Mensinge. Zeven jaar geleden werden de Havezate en de Winsinghhof onder de paraplu gebracht van één stichtingsbestuur met de opdracht er een bruisend cultureel centrum van te maken. De gemeente zou jaarlijks 350.000 euro bijpassen om te komen tot een rendabele exploitatie. Inmiddels is Landgoed Mensinge geconfronteerd met ‘afnemende subsidiemiddelen als gevolg van gemeentelijke bezuinigingen; de opdracht is niet veranderd’, zoals wordt vermeld in het collegebesluit. Op 12 oktober en 7 november mag de gemeenteraad haar mening geven. Het zal waarschijnlijk niet gebeuren, maar eigenlijk dient de verantwoordelijk wethouder Alex Datema dan de gele kaart te krijgen. In de politiek heet dat een ‘motie van wantrouwen’. Immers, als je tussentijds de spelregels wijzigt (bezuinigen) en ze dan als dictaat oplegt is er sprake van een onbetrouwbare overheid. Met dit in het achterhoofd is de verbazing des te groter als de wethouder op de sluiting reageert met ‘een afspraak zeg je niet eenzijdig op…’ (Dagblad van het Noorden d.d. 1 oktober). Hoezo eenzijdig??
Sinds de gemeente bemoeienis heeft met Mensinge is er steeds gedoe geweest, vooral over geld. Het begon al met de roerige raadsvergadering in de tachtiger jaren, toen met slechts een minimale meerderheid in stemmen de raad besloot om Mensinge aan te kopen. Na een grondige renovatie werd de havezate enkele jaren later als museum opengesteld; het werd toen geheel gerund door vrijwilligers. In die beginjaren was de relatie tussen het vrijwilligersbestuur en de gemeente ook zeer moeizaam, vooral omdat de gemeente minimaal wilde investeren in de Havezate. Het vorige bestuur heeft meerdere keren naderende tekorten gemeld. Het antwoord hierop was een visie om van Landgoed Mensinge een bruisend cultureel centrum te maken. Dat ging destijds niet zonder slag of stoot. Het toenmalige vrijwilligersbestuur werd verstoten en tientallen vrijwilligers vertrokken uit onvrede.
Inmiddels is de rust weergekeerd. Dankzij de inzet van tientallen vrijwilligers en een handvol betaalde krachten draaien De Winsinghhof en Museum Havezate Mensinge op volle kracht. Aan het landgoed is twee jaar geleden een unieke propositie toegevoegd: De Landskeuken. Onder leiding van Carolina Verhoeven en haar grote netwerk is hier een landskeuken met museum gerealiseerd waar kennisoverdracht plaats vindt van culinaire historie. In deze unieke omgeving worden kookdemonstraties en workshops gegeven; een waardevolle toevoeging aan het Landgoed. Mensinge is daarom van groot belang voor de cultuur- en culinaire historische uitstraling van Noordenveld. Bezoekers komen uit het gehele land: zij stimuleren hiermee in belangrijke mate het toeristische en economische klimaat van Roden. Het is daarom des te verwonderlijker dat de wethouder wel geld weet te vinden voor fietsroutes en –evenementen: in samenhang met Mensinge zou hiervan een belangrijke stimulans kunnen uitgaan voor het aantrekken van nog meer toeristen naar Noordenveld. Over visie gesproken…
Tot slot: je kunt van alles vinden van bestuur, directie en vrijwilligers. Natuurlijk zijn er onderling wel eens wrijvingen. Maar: zonder wrijving geen glans. ‘Er wordt met veel passie en inzet gewerkt’ wordt zelfs gemeld in de B&W-notitie aan de raad. Loze woorden als het gemeentebestuur halsstarrig blijft vasthouden aan het bestaande financiële kader. Als je niet bereid bent om meer geld en mogelijkheden te geven aan een uniek historisch landgoed kun je beter meteen open kaart spelen: aanmodderen is geen optie. Als college en raad bij hun standpunt blijven is het op 7 november over en uit. Helaas, maar waar. Je kunt voorspellen wat er dan gebeurt: het stichtingsbestuur stapt op omdat zij niet aansprakelijk gesteld wil worden voor verdere tekorten.
Daarom: in het belang van de duizenden bezoekers, de meer dan honderd vrijwilligers, bestuur en directie doe ik een beroep op college en raad om het niet zover te laten komen. Kom op, waar een politieke wil is, is ook een bestuurlijke weg om dit mogelijk te maken!
Arjan van de Leur,
Vrijwilliger Landgoed Mensinge