Lekker slenteren op de Blakervelderhoeve

||||
|||| Foto: ||||
[on] genode gast

In het anders zo gemoedelijke Langelo is het een drukte van belang. De open dag bij de Blakervelderhoeve heeft duidelijk veel mensen op de been gebracht. Als de ongenode gast uiteindelijk een plekje voor haar bolide heeft gevonden en te voet in de buurt komt van de boerderij, leidt de geur van het boerenbedrijf haar naar het erf.


De nieuwsgierige ogen van enkele kalfjes lokken haar eerst naar de stal. Daar staan ook Eke Sophie en haar kleine broertje Ivar. ‘Ik durf de kalfjes wel te aaien’, zegt de jongedame. Het verbaast haar moeder. Het is vooral voor haar peuter Ivar dat ze hier naartoe is gekomen. Volgens haar is hij dol op alles wat met koeien te maken heeft. ‘Als hij een koe of een tractor ziet, begint hij te loeien’, lacht ze.


Achter de stal constateert de ongenode gast dat er nog iets in aanbouw is. En verderop wordt er door enkele kinderen heftig op de pedalen getrapt. Er is een heus circuit gemaakt voor skelters. Jens komt als eerste onder de poort van strobalen door en gooit zijn handen in de lucht. Naast de stal staan diverse kraampjes. Nicole van More For Horses probeert waar voor paard en ruiter aan de man te brengen. ‘Er zijn vandaag veel bezoekers’, zegt ze, ‘maar het is vooral gezien worden.’ Naast de kraam met diverse soorten honing staat Afke. Zij verkoopt zelfgemaakte jam, voor een groot deel zelf verbouwd. ‘Het meest verkoop ik de aardbeienjam met vanille, lekker zoet, daar moet je echt van houden’, vertelt ze. Maar haar specialiteit is haar marmelade.


Er staat ook een grote tractor. Om de beurt mogen de kinderen daar even opklauteren. En wat te denken van het hok met kleine konijntjes. Fedde kijkt z’n moeder heel lief aan: ‘Mama, mag ik er eentje hebben?’ Z’n moeder kijkt heel bedenkelijk.


Irma is hobbyschminkster en tovert de kinderen om tot stoere spidermannen of heuse prinsessen. Het is duidelijk, Floor wordt een echte prinses. Via de plantjes komt de ongenode gast uit bij het terras. Daar vinden de broodjes hamburger gretig aftrek. Daar treft zij ook de eigenaar van de hoeve, Wim Ram. ‘Blakervelderhoeve’, zegt hij, ‘het staat voor de twee zeldzame rassen die wij houden, de Blaarkop en de Lakenvelder. Onze specialiteit is het vlees van ons zelf gefokte koeien. We laten speciale sperma uit Amerika overkomen om inteelt te voorkomen.’ Hij vertelt dat er een nieuwe stal in aanbouw is. Niet om uit te breiden, maar om minder druk op de huidige stal te hebben. Een duurzame stal, waarbij de warmte uit de stal gebruikt gaat worden in het voorhuis. ‘Het wordt een strostal, goed voor de huiden van onze ossen, huiden die we ook weer verkopen’, aldus Wim.


In de boerderijwinkel heeft zijn vrouw Tessa het vandaag druk. Ze laat Magreet en Paul een stukje heel bijzondere kaas proeven. Lakenvelder kaas, volgens Tessa best uniek in Nederland. ‘Heel romig, het neigt naar Franse kaas’, aldus Magreet. ‘En dat is bijzonder voor een jonge kaas’, zegt Tessa. Magreet en haar partner wonen hier een uurtje rijden vandaan. ‘Ik had het er voor over, want ik wilde zo graag eens een koe knuffelen.’ Haar droom werd vandaag waarheid, al knuffelde zij wel een kalfje.


Mevrouw Van der Noord vertelt regelmatig naar de boerderijwinkel te komen. ‘Het vlees is heerlijk.’ Vandaag is ze hier om de allerlekkerste yoghurt mee te nemen. De familie Van Hal laat weten hier altijd verse melk te halen. Ze laten zien de flessen vandaag alweer te hebben gevuld. ‘Niet alleen de melk is heerlijk, maar ook de toetjes en natuurlijk het vlees.’ De ongenode gast, ze is niet zo van de jonge kaas, probeert ondertussen ook nog een stukje Lakenvelder kaas. Ze moet bekennen, jong en toch pittig. ‘Doe mij ook maar een stukje’, besluit zij.


Met haar aankoop onder de arm verlaat ze de winkel en komt ze in gesprek met Henk Achterberg. Grappend vertelt hij over zijn rol op de boerderij. ‘Ik ben de knecht van de ‘Blakervelderbaas’ en verantwoordelijk voor het ruimen van mest en het voeren van de kalfjes. Het is echt mijn grote hobby, die beesten geven ontspanning en rust.’ Hij verhuisde 21 jaar gelden vanuit Utrecht naar het hoge Noorden. ‘De mensen hier? Ik hou ervan.’


Na een uur vertoeven op en rond de boerderij is het tijd om de gezelligheid achter te laten. Maar wie komt ze daar nog tegen? Het is Eliza van de Blaarkopboerderij uit Peize, samen met haar zoontje Ruben. ‘Het is altijd leuk om te kijken hoe anderen het doen’, aldus Eliza.


||||
||||
||||
||||

UIT DE KRANT