Lengende dagen

Tijdens een gesprek met een familielid, we wensten elkaar het allerbeste in 2015, bekende hij blij te zijn de feestdagen achter de rug te hebben. Het sloeg vooral op de periode voor kerst, de periode dat de dagen korter en korter worden. Veel mensen kunnen daar slecht tegen, maar ik keek er van op dat hij bekende daar ook last van te hebben. Ik heb hem maar niet gezegd dat het voor mij juist een tijd is met veel vreugdevolle momenten. Het heeft alles te maken met één van mijn liefhebberijen, paddenstoelen. Bij het uitblijven van vorst kun je die namelijk tot laat in het jaar volop blijven zien en zelfs nu nog.

Je kunt je wel voorstellen dat het voor werkenden niet prettig is om in het donker naar je werk te moeten en in het donker weer terug naar huis te gaan. Overigens heb ik mijn vrouw er niet over horen klagen. Zelf beleefde ik afgelopen zaterdag zo’n dag, maar dat was meer voor een leuk uitje. Voor het bijwonen van de nieuwjaarsbijeenkomst van de Nederlandse Mycologische Vereniging toog ik namelijk naar Wageningen, gelukkig wel met een kennis, want in mijn eentje rijd ik er niet naar toe. Onderweg let ik nou niet bepaald op het landschap, zeker niet met de storm van zaterdag. Dan is het maar beter geconcentreerd op het verkeer te blijven letten. Even voorbij Arnhem wordt dat anders, want bij Renkum rijd je parallel met wat daar de Nederrijn heet, waar ik dan wel oog voor heb. Ik woon graag in Roden en geniet ook wel van de omgeving (hier en daar wat minder), maar zou zeker goed kunnen aarden in het gebied met de grote rivieren met hun uiterwaarden. En daar bij Renkum heb je dat en zijn grote boscomplexen (met veel paddenstoelen) dichtbij.

Bij het binnenrijden van Wageningen werp ik ook altijd even een blik op de Wageningsche Berg. Ooit speelde men daar betaald voetbal, maar in 1992 weigerde de plaatselijke overheid, zeer terecht, er nog langer gemeenschapsgeld in te steken waarna de club ophield te bestaan als betaald voetbalorganisatie (BVO). Het veld met tribunes en lichtmasten is er nog altijd en wordt onderhouden door vrijwilligers, het veld door de gemeente. Af en toe zijn er evenementen, zoals introductiedagen van Wageningen University. De betaalde club heeft nooit potten kunnen breken en was voornamelijk in de Eerste Divisie actief. Twee keer lukte het om de Eredivisie te bereiken, maar beide keren werden ze roemloos 18^e en degradeerden weer. De club herinner ik me niet alleen vanwege de unieke plek waar ze voetbalden (het ligt in een beschermd natuurgebied), maar vooral vanwege één opvallend wapenfeit. In 1977 speelden ze als Eerste divisieclub een wedstrijd in Eindhoven tegen PSV (voor de KNVB beker) dat bovenaan stond in de Eredivisie en na 18 wedstrijden slechts 8 tegentreffers had hoeven incasseren. Appeltje-eitje denk je dan, maar het werd maar liefst 1 – 6 en is de grootste thuisnederlaag van PSV ooit. En toen werd er (nog) niet aan matchfixing gedaan, maar kennelijk wel aan arrogantie en vooral onderschatting van de tegenstander.

De nieuwjaarsbijeenkomst in Wageningen wordt door pakweg een kwart van de NMV-leden bezocht, ongeveer 200 mensen, en naast een interessant dagprogramma is het altijd goed om veel oude bekenden tegen te komen. Dat laatste mag u tamelijk letterlijk nemen, want wat je ziet is zeg maar de harde kern van de vereniging, maar dan wel elk jaar 200 jaar ouder. We vragen ons dan ook wel eens af hoe zich dat in de toekomst verder gaat ontwikkelen. Eén van de sprekers wist te melden dat er tegenwoordig wel 2 internetfora zijn waarop vooral jongeren zich bezig houden met paddenstoelen. Wellicht ligt daar een potentieel waaruit geput kan worden. Dat moet nog blijken. Toen we om halfvijf de terugweg aanvaardden zeiden we tegen elkaar dat het nu opviel dat het langer licht bleef. Zo omstreeks vijf uur merkte je dat de zon was ondergegaan. Ze zeggen wel dat wanneer de dagen lengen de nachten strengen, maar voorlopig ziet het daar niet naar uit. Een dag later zit ik achter mijn computer om dit stukje te schrijven en kijk uit over de tuin en let op de vogeltjes die onze voederplek bezoeken. Die zijn er als gevolg van het zachte weer nauwelijks. Wel zie ik een Roodborst (foto: Pia Zomer) bij de pot met pindakaas die 2 Koolmezen op afstand houdt. Zij moeten hun beurt afwachten. Dat is het leuke aan het volgen van tuinvogels, de interactie.