Let’s rock & jazz in Cáfe Ensing!
Ongenode Gast
Wat: Matinee in ‘t Café
Wanneer: 30 januari 2022
Waar: Café Ensing te Peize
PEIZE – In het muziekdorp is het zondagmiddag weer raak. Daar kan de liefhebber van blues zich onderdompelen in muziek wat zich kenmerkt door harmonische contrasten: soleren in mineur over een majeur akkoordenschema. Vandaag zijn het The Woods, die meer actief zijn in de bluesrock waarbij de stijlen blues en rock in elkaar overlopen.
Voor de deur van het café ontmoet de ongenode gast Eillien en Geert-Jan die Wim en Willy in de verte aan zien komen. Ze begroeten elkaar op afstand en blijken elkaar vaker te ontmoeten bij het maandelijkse zondagmiddagconcert Matinee in ’t Café. “Blues is onze favoriete muziek, vanmiddag is er bluesrock, dat kan verrassend leuk worden”, zegt Eillien.
Ook Wim noemt zichzelf de allergrootste liefhebber van het genre. “Bovendien ben ik hier vanmiddag gekomen met m’n allergrootste vriendin”, grapt hij, en vervolgens “oh, komt dit in de krant?” Vanmiddag is het in verband met de maatregelen een zitconcert. Dat vindt Willy maar niks. “Jannes is daarom vanmiddag niet meegekomen.”
Na de coronacheck wordt de ongenode gast bij de ingang welkom geheten door vier mannen op een rij. Ze innen het geld, maar moet dat met z’n vieren? Nippend aan z’n kopje thee zegt Eimer: “dat doen we bijna altijd zo, dat is gewoon gezelliger.” Hij zegt liever voor de echte blues te gaan. Maar ook hij is benieuwd naar de meer uptempo-nummers van deze band. Jaap komt vast meer aan z’n trekken. “Ik hou van blues, maar nog meer van rock.”
De organisator van deze winter-bluesmiddagen al 10 jaar is Ben van Buizen. “Ik heb na de lockdown vandaag extra adrenaline.” Hij hoopt dat er wat op afkomt want hij heeft 60 zitplaatsen te bieden. Hij heeft The Woods, afkomstig uit Groningen, uitgenodigd omdat zij hier jaren eerder al eens met succes hebben gespeeld. “Het wordt vast een mooie middag, want het publiek, maar ook de band, heeft er weer zin in.”
“Dat klopt”, zegt Johan, sinds 6 jaar toetsenist bij de band. “The Woods refereert aan de achternaam van onze frontman, Joris Bos die de liedjes schrijft. Het merendeel van onze nummers is zelfgeschreven.” Joris zegt vaak met de teksten te komen “maar de muziek maken we met z’n vieren hoor.” Joris stelt ook de andere bandleden voor. Hij wijst naar Pieter, de drummer en naar Martijn, de bassist en verantwoordelijk voor de tweede stem. Martijn en Joris maken samen al vanaf de middelbare school muziek. “Muziek is voor ons allemaal echt een uitlaatklep, 1 x in de twee weken in de oefenruimte, maar het is natuurlijk nog mooier om dat te mogen delen met anderen, met publiek.”
Geert Hagen zit vooraan en stelt z’n mobiel in voor wat opnames. “Ik zwerf overal waar de blues is.” Hij gaat altijd alleen en vindt dat prima. “Ik kom altijd in gesprek met mensen.” De vriendinnen Annelies en Ina gaan vaak samen op pad. Ze hebben voor vanmiddag een daalders plekje uitgezocht om te genieten van de blues. “De hele entourage hier, het is een echte aanrader om hier te zijn”, laat Annelies weten. Aan de bar zitten de heer en mevrouw Van der Velde te nippen aan een glaasje port. “We zijn op de fiets uit Roden gekomen en hadden het een beetje koud, vandaar dat glaasje port.” Ze komen hier bijna altijd. “Het is écht mijn lievelingsgenre”, zegt hij, “voor Anneke moet de blues wat meer uptempo zijn.” “Je komt vaak dezelfde mensen tegen en het is altijd zo gezellig”, sluit ze af. Achter in de zaal zit Hans Boonstra nog te lezen in een blueskrantje. Hij verwacht nog wat vrienden. “Wat het leuk van blues is? Blues is vrijheid in verbondenheid, een stramien waarin je eindeloos kunt variëren.” Hij vindt blues herkenbaar waarin ook een levensverhaal wordt uitgedrukt. “Als de gitaar huilt, kan dit heel dicht bij een bepaalde emotie komen.” Hoewel de ongenode gast had verwacht dat ze hier alleen maar liefhebbers zou ontmoeten, hoort ze van Nico en Johannes dat zij hier zijn om juist eens kennis te maken met de blues. “We gaan het ontdekken.”
Dan is het tijd om te beginnen. Ben heet de gasten welkom en stelt de band voor aan het publiek. “Tijd om te genieten van The Woods, die voor de 3e keer op dit podium staan.” Al snel blijkt dat stilzitten best lastig is. De muziek is opzwepend en hoewel de gasten op hun stoel blijven ziet de ongenode gast veel beweging in hun lijf. Ze poogt boven de muziek uit te komen en vraagt Bé Rabbers wat hij ervan vindt. “Ik hou van deze muziek, van de sfeer en van de eenheid hier.” Hij heeft in de 10 jaar dat hij hier komt slechts 1 keer gemist.
