‘Leuke feestjes op donderdag’
[on] genode gast
LEEK- De meeste leuke feestjes zijn toch wel op vrijdag. Dat weet de Ongenode Gast ook. Die vult er maar wat graag zijn agenda mee. Echter, dit feest was een bijzonder feest. Een andere dan alle anderen. Eentje met een dubbel gevoel, zoals burgemeester Berend Hoekstra het in zijn korte speech verwoorde. We zijn in Leek, aan het Vredewoldplantsoen 7 om precies te zijn. Via de hoofdingang van Vredewold werd de Ongenode Gast gedirigeerd naar een zaal rechtsachter in het pand. En die zat tjokvol.
Gezellig. Als je een feest geeft is het altijd leuk als er mensen komen. Terwijl we ons een staplek proberen te verschaffen (zitten is onmogelijk, alle stoelen zijn bezet) is Margreet Berends aan het woord. Zij mag zich vanaf vandaag coördinator van het spiksplinternieuwe hospice noemen dat over een half uurtje officieel geopend wordt. De zaal is stil. Je kan een veer horen vallen. Een veer, want spelden zijn er niet. Alle genodigden zitten met een veertje in hun hand. Niet voor niks hoor. De veer is het symbool van het nieuwe hospice. Een veer met een verhaal. Margreet heeft het over trekvogels. Ganzen en veren dus. Iets met een reis. De laatste waarschijnlijk. Want daar is het hospice voor: voor mensen die aan hun allerlaatste reis beginnen. Weten dat ze snel doodgaan. Het publiek luistert aandachtig. Albert de Vries van Keukenwerk Leek bijvoorbeeld. En ook Willem Pastoor van Telecomservice hangt aan haar lippen. Coby Kuiper zat ook in de zaal. Als uitvaartbegeleider is zij vrijwel zeker buitengewoon geïnteresseerd in dit initiatief. Sjabbo Smedes zat er ook. Net als Bert Nederveen. De wethouders uit Grootegast en Zuidhorn moeten wel, willen ze alvast een beetje in geburgerd raken in hun toekomstige gemeente. Tandarts (en paardencoach) Astrid Stijger had ook even een uurtje geschrapt in haar bomvolle agenda. Net als Peter Westra van Zorgplaza, die wel gedacht moet hebben dat de klapstoelen van Vredewold bij lange na niet het comfort bieden dan zijn sta-op-stoelen. Ook Rodenaar Jan Kemkers is gespot. Wat zijn connectie met het hospice is, is de Ongenode Gast niet bekend. Een ding is zeker: het publiek is een hoop te weten gekomen over de veer. Dacht je voorheen helemaal niets bij een dwarrelend veertje, hoe anders is dat nu. Een veer is veerkracht, zacht, krachtig, sterk (door de pen die fungeert als ruggengraat) en niet in de laatste plaats lekker kriebelig.
Na de (behoorlijk) lange speech van Margreet komt burgemeester Berend Hoekstra uit zijn stoel. Geflankeerd door burgemeester Klaas Smid van Noordenveld. Hoekstra was kort van stof: prachtig initiatief, dubbel gevoel. Mooi dat het er is, maar geeft ook de zware periode uit het leven van mensen weer, zei hij een tikkie ingetogen. Wanneer het nodig is mag het hospice altijd even aan de deur van een van de raadhuizen rammelen, luidde de boodschap. Een overweldigend applaus voor de korte duidelijke toespraak van de burgervader. Initiatiefneemster Marijke Pots (dankzij de daadkracht en nimmer aflatende inzet van deze heldin staat het hospice er) slingert nog even wat huishoudelijke mededelingen de zaal in voordat de groep gezamenlijk per voet vertrekt richting het hospice om de hoek van Vredewold.
De verkorte (sluip)route was wel even een verademing op deze snikhete dag. Binnen een mum van tijd stond de club op de oprit van Vredewoldplantsoen 7 vol keurig geklede dames en heren met planten onder de arm. De sterke kerels van Bouwbedrijf Van der Sluis uit Roden werden gesommeerd om naar voren te komen. Of ze even een joekel van een bouwbord willen verzetten. Een groot gekleurd doek met touwtjes erom zat verstopt achter het bord. Een bord die de nieuwe naam van het hospice moet onthullen. Aan de burgemeesters om de touwtjes door te knippen. Dat bleken de heren heel goed samen te kunnen. Hospice Vredeborgh. Een hospice met een veer. Als symbool voor de veerkracht van alle medewerkers, vrijwilligers, de organisatie en vooral van de mensen die er in de toekomst hun laatste plekje hebben.
Gezellig. Als je een feest geeft is het altijd leuk als er mensen komen. Terwijl we ons een staplek proberen te verschaffen (zitten is onmogelijk, alle stoelen zijn bezet) is Margreet Berends aan het woord. Zij mag zich vanaf vandaag coördinator van het spiksplinternieuwe hospice noemen dat over een half uurtje officieel geopend wordt. De zaal is stil. Je kan een veer horen vallen. Een veer, want spelden zijn er niet. Alle genodigden zitten met een veertje in hun hand. Niet voor niks hoor. De veer is het symbool van het nieuwe hospice. Een veer met een verhaal. Margreet heeft het over trekvogels. Ganzen en veren dus. Iets met een reis. De laatste waarschijnlijk. Want daar is het hospice voor: voor mensen die aan hun allerlaatste reis beginnen. Weten dat ze snel doodgaan. Het publiek luistert aandachtig. Albert de Vries van Keukenwerk Leek bijvoorbeeld. En ook Willem Pastoor van Telecomservice hangt aan haar lippen. Coby Kuiper zat ook in de zaal. Als uitvaartbegeleider is zij vrijwel zeker buitengewoon geïnteresseerd in dit initiatief. Sjabbo Smedes zat er ook. Net als Bert Nederveen. De wethouders uit Grootegast en Zuidhorn moeten wel, willen ze alvast een beetje in geburgerd raken in hun toekomstige gemeente. Tandarts (en paardencoach) Astrid Stijger had ook even een uurtje geschrapt in haar bomvolle agenda. Net als Peter Westra van Zorgplaza, die wel gedacht moet hebben dat de klapstoelen van Vredewold bij lange na niet het comfort bieden dan zijn sta-op-stoelen. Ook Rodenaar Jan Kemkers is gespot. Wat zijn connectie met het hospice is, is de Ongenode Gast niet bekend. Een ding is zeker: het publiek is een hoop te weten gekomen over de veer. Dacht je voorheen helemaal niets bij een dwarrelend veertje, hoe anders is dat nu. Een veer is veerkracht, zacht, krachtig, sterk (door de pen die fungeert als ruggengraat) en niet in de laatste plaats lekker kriebelig.
Na de (behoorlijk) lange speech van Margreet komt burgemeester Berend Hoekstra uit zijn stoel. Geflankeerd door burgemeester Klaas Smid van Noordenveld. Hoekstra was kort van stof: prachtig initiatief, dubbel gevoel. Mooi dat het er is, maar geeft ook de zware periode uit het leven van mensen weer, zei hij een tikkie ingetogen. Wanneer het nodig is mag het hospice altijd even aan de deur van een van de raadhuizen rammelen, luidde de boodschap. Een overweldigend applaus voor de korte duidelijke toespraak van de burgervader. Initiatiefneemster Marijke Pots (dankzij de daadkracht en nimmer aflatende inzet van deze heldin staat het hospice er) slingert nog even wat huishoudelijke mededelingen de zaal in voordat de groep gezamenlijk per voet vertrekt richting het hospice om de hoek van Vredewold.
De verkorte (sluip)route was wel even een verademing op deze snikhete dag. Binnen een mum van tijd stond de club op de oprit van Vredewoldplantsoen 7 vol keurig geklede dames en heren met planten onder de arm. De sterke kerels van Bouwbedrijf Van der Sluis uit Roden werden gesommeerd om naar voren te komen. Of ze even een joekel van een bouwbord willen verzetten. Een groot gekleurd doek met touwtjes erom zat verstopt achter het bord. Een bord die de nieuwe naam van het hospice moet onthullen. Aan de burgemeesters om de touwtjes door te knippen. Dat bleken de heren heel goed samen te kunnen. Hospice Vredeborgh. Een hospice met een veer. Als symbool voor de veerkracht van alle medewerkers, vrijwilligers, de organisatie en vooral van de mensen die er in de toekomst hun laatste plekje hebben.